ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ (Νικηφόρου Θεοτόκη)

 
Τότε κάποιος που νόμισε ότι στην βασιλεία του Θεού τρώνε και πίνουν φώναξε: “Μακάριος, ος φάγεται άριστον εν τη βασιλεία του Θεού”. Και ο Κύριός μας για να τον διορθώσει και να μάθουν και οι άλλοι για την ουράνια Βασιλεία κήρυξε την σημερινή Παραβολή. Τι σημαίνει παραβολή; Παραβάλω, συγκρίνω… Άλλα δηλαδή ακούμε και διαβάζουμε και άλλη η σημασία του πράγματος.Η παραβολή είναι σύμβολο και τύπος και άλλη είναι η ουσία.
Το σημερινό Ευαγγέλιο διδάσκει μάθημα αναγκαίο για την σωτηρία κάθε ανθρώπου.Δεν υπάρχει άνθρωπος στον κόσμο που να μην βρίσκει κάποια πρόφαση για τις αμαρτίες του.Έτσι κοιμάται ήσυχος στον βυθό της αμαρτίας του και αδιαφορεί για την σωτηρία της ψυχής του.
Το σημερινό όμως Ευαγγέλιο αρπάζει από το στόμα τoυ καθενός την πρόφαση και δείχνει πόσο οργίζεται ο Θεός λέγοντας:  “ουδείς των ανδρών εκείνων γεύσεται μου του δείπνου”.
Κάθε ημέρα ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός μας προσκαλεί σε μετάνοια. Τι αποκρινόμαστε εμείς όταν ακούμε του Θεού το κάλεσμα; όσες φορές η συνείδησή μας προσπαθεί να μας ελέγξει εμείς με τις προφάσεις προσπαθούμε να την ησυχάσουμε.
Λέγει η συνείδηση:
Μέχρι πότε θα ασχολείσαι με κτίσματα και κτήματα, με αγρούς, με γήινα και φθαρτά πράγματα, με κόπους και αμελείς την σωτηρία της ψυχής σου; Αύριο πεθαίνεις και δεν έχεις καμία ωφέλεια από αυτά!
Τι απαντά ο ανόητος άνθρωπος;
Αγόρασα αγρό και πρέπει να τον επισκεφθώ. Φυτεύω αμπέλι. Χτίζω σπίτι. Εκείνο το πράγμα είναι αναγκαίο για την ομορφιά του σπιτιού μου. Το άλλο για τα ρούχα μου και τις ανάγκες μου. Δεν μπορώ προς το παρόν να προσηλώσω τον νου μου στον Θεό.
Ναι αλλά πλανόμαστε. Η απόφαση για όσους προφασιζόμαστε είναι γραμμένη: “Λέγω γαρ υμίν ότι ουδείς των ανδρών εκείνων των κεκλημένων γεύσεταί μου του δείπνου”.
Μας προσκαλεί ο Κύριός μας στην νηστεία: Μας προσκαλεί στην προσευχή και μας δίδαξε το “Πάτερ ημών”.
 Τι λέμε εμείς;
Δεν μπορώ να νηστέψω. Είμαι άρρωστος. Ο γιατρός μου έδωσε δίαιτα. Τρώμε, λοιπόν, και πίνουμε χωρίς μέτρο. Ο άλλος λέγει: δεν μπορώ να μείνω τόσες μέρες χωρίς μέτρο. Ο άλλος λέγει: Δεν μπορώ να μείνω τόσες ώρες στην εκκλησία. Νυστάζω, μελαγχολώ, κουράζομαι… έπειτα όμως διαθέτουμε ώρες για το γήπεδο, την τηλεόραση, το καφενείο, την βόλτα… Τα μαλακά ρούχα, τα απαλά στρώματα, τα άσεμνα θεάματα, τα αισχρά λόγια, τα οινοπνευματώδη ποτά, οι ηδονές των αισθήσεων γεννούν αμαρτωλές επιθυμίες και μας οδηγούν σε βρώμικα αμαρτήματα.
Τι λέγει όμως ο Θεός; Τι μας συμβουλεύει; “Ενδύσασθε τον Κύριον Ιησούν Χριστόν και της σαρκός πρόνοιαν μη ποιήσθε εις επιθυμίας".
Όλοι οι χριστιανοί είμαστε καλεσμένοι από τον Θεό για την σωτηρία μας. Ο ίδιος ο Χριστός, ως πανταχού παρών, βρίσκεται ανάμεσά μας και μας προσκαλεί και τώρα όπως προσκαλούσε τότε όλους στην Ιερουσαλήμ: “Έρχεσθε”, λέγει, “ότι ήδη έτοιμα εστί πάντα”. Ακούτε αδελφοί μου πόσο πατρική και ευεργετική είναι η φωνή;  “έτοιμα εστί πάντα”. Η άφεση των αμαρτιών, η τράπεζα η Αγία των Μυστηρίων, όλα: Η βασιλεία η αιώνια, τα αγαθά εκείνα που λέγει ο Απόστολος Παύλος “α οφθαλμός ουκ είδε και ους ουκ ήκουσε και επί καρδία ανθρώπου ουκ ανέβει”, αυτά είναι τα αγαθά που ετοίμασε  ο Θεός για τους αγαπόντας αυτόν.
Τι αποκρινόμαστε εμείς στο κάλεσμα αυτό;
Ναι κύριε, θέλουμε να έρθουμε προς εσένα τον φιλάνθρωπο Πατέρα και Θεό μας και να αξιωθούμε τα ουράνια δώρα σου. Όμως είμαστε αδύνατοι πνευματικά, η ματαιότητα του κόσμου, οι πειρασμοί του Διαβόλου και η καλοπέραση μας εμποδίζουν από το Άγιό σου θέλημα.
Όμως για να μάθουμε ότι αυτά δεν είναι ανίκητα εμπόδια αλλά γυμνές προφάσεις ας πάρουμε το εξής παράδειγμα: Αν ένας επίγειος βασιλιάς, μας προσκαλούσε στο παλάτι με υποσχέσεις πλούτου, τιμής, αξιώματα για να μας κάνει συμμέτοχους της δικής του βασιλείας θα αποφεύγαμε το κάλεσμα προφασιζόμενοι αδυναμία, εμπόδια και άλλα; Όχι! Θα τρέχαμε πρόθυμα μη προφασιζόμενοι τίποτε, και αν ακόμη υπήρχε.
Εκείνο, λοιπόν, που για μια πρόσκαιρη απόλαυση κάνουμε με πολύ χαρά και προθυμία δεν μπορούμε να το κάνουμε για μια δόξα και βασιλεία ουράνια; Βλέπετε πόσο αδικούμε τον εαυτό μας με προφάσεις μπροστά στο Θεό;
Προτιμούμε το χωράφι, το σπίτι τον πλούτο (τα οποία πεθαίνοντας θα τα εγκαταλείψουμε έστω και μην θέλοντας) από τα αιώνια αγαθά του Θεού;
Προτιμούμε την επιθυμία της σάρκας από την προσταγή του Θεού; Υπακούμε σε ό,τι μας υποδεικνύει ο Διάβολος μάλλον παρά ο Θεός; Δηλαδή, στην ζωή μου θα βάζω ως οδηγό μου το θέλημά μου, το πείσμα μου ότι θα κάνω το δικό μου, τον θυμό μου, την επιθυμία μου, την μνησικακία μου, τον φθόνο, την ματαιότητα του κόσμου; Αυτά θα τα προτάσσω του Θεού μου; Αυτά θα προτιμώ; Μη γένοιτο!
Θα πούμε κάτι ακόμη, αδελφοί μου, που δεν πρέπει να μας τρομάζει: Ο Θεός έχει όλα τα δικαιώματα, ώστε να του ανήκει η αγάπη και η προτίμηση και η υπακοή και ο φόβος και η ευλάβεια περισσότερο και από τους φίλους και συγγενείς και ακόμη από τους γονείς. Γιατί; Διότι ο Θεός είναι ο δημιουργός όλης της κτίσεως της ορατής και της αοράτου. Είναι ο χορηγός της ζωής. Αυτός δίδει όλα τα αγαθά. Ετοίμασε γι’ αυτούς που τον αγαπούν αιώνια βασιλεία. Έστειλε τον γιό του στον κόσμο όπου υπέμεινε τον σταυρό και θάνατο. Ως πάνσοφος και πανάγαθος δεν ζητάει από εμάς τίποτε άδικο ή αδύνατο παρά μόνο τα δυνατά, τα δίκαια, τα ομαλά.
Ο Θεός όταν μας προσκαλεί, όπως στο μεγάλο δείπνο που ακούσαμε σήμερα στο Ευαγγέλιο, μας προσκαλεί για τα καλά, για τα ωφέλημα, για τα σωτήρια. Μετά από όλα αυτά ποια πρόφαση έχει τόπο και θέση όταν εμείς δεν υπακούμε; Όταν εμείς αποφεύγουμε το θείο κάλεσμα;
Αδελφοί μου: Ας μη πλανόμαστε. Οι προφάσεις για την μη τήρηση των εντολών του Θεού δεν είναι δικαιολογίες, αλλά πονηρολογίες.
Να τι έλεγε ο Προφήτης και Βασιλέας Δαβίδ όταν προσεύχονταν: “Μη εκκλίνης την καρδίαν μου εις λόγους πονηρίας του προφασίζεσθε προφάσεις εν αμαρτίαις” .
Όπως γίνεται το Θέλημα του Θεού στον ουρανό χωρίς αντιλογία έτσι πρέπει να εκτελείται και στην γη: “Γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ και επί της γης”. Έτσι δεν προσευχόμαστε κάθε μέρα; Γιατί δεν το τηρούμε, αν δεν το τηρούμε. Ναι είμαστε αδύναμοι άνθρωποι, ναι είμαστε αδύναμοι άνθρωποι, κυρίως πνευματικά. Όμως ο Κύριός μας είναι παντοδύναμος. Τι θέλει από μας; Να βάλουμε αρχή. Να ξεκινήσουμε την πορεία μας για να τον πλησιάσουμε. Αρχή μετανοίας είναι η εξομολόγηση. Έτσι ξεκινάει η πνευματική πορεία, τα μάτια μας αρχίζουν λίγο-λίγο να βλέπουν, στο σκοτάδι και όσο προχωρούμε με την Χάρη του Θεού στην καλλιέργεια του αγρού της ψυχής μας τόσο πλησιάζουμε στο Φως της θείας γνώσεως, τόσο περισσότερο μας ενισχύει ο Κύριος, όπως ένα παιδάκι που σιγά-σιγά ανδρώνεται και γίνεται τέλειος άνδρας και αναλαμβάνει να κατευθυνθεί την ζωή μας προς την αιώνια σωτηρία, αρκεί εμείς χωρίς φόβο να του την εμπιστευθούμε, πράγμα που εύχομαι σε σας και στον εαυτό μου. Αμήν.