ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Μνήμη μάρτυρος Μάμαντος.
Εὐαγγέλιον
Ἐκ τοῦ κατὰ Ἰωάννην (κεφ. ιε´,1-7).
«
ἶπεν ὁ Κύριος· ἐγὼ εἰμι ἡ ἄμπελος ἡ ἀληθινή, καὶ ὁ πατήρ μου ὁ γεωργός ἐστι. Πᾶν κλῆμα ἐν ἐμοὶ μὴ φέρον καρπόν, αἴρει αὐτό, καὶ πᾶν τὸ καρπὸν φέρον, καθαίρει αὐτό, ἵνα πλείονα καρπὸν φέρῃ. Ἤδη ὑμεῖς καθαροί ἐστε διὰ τὸν λόγον ὃν λελάληκα ὑμῖν. Μείνατε ἐν ἐμοί, κἀγὼ ἐν ὑμῖν. Καθὼς τὸ κλῆμα οὐ δύναται καρπὸν φέρειν ἀφ' ἑαυτοῦ, ἐὰν μὴ μείνῃ ἐν τῇ ἀμπέλῳ, οὕτως οὐδὲ ὑμεῖς, ἐὰν μὴ ἐν ἐμοὶ μείνητε.Ἐγώ εἰμι ἡ ἄμπελος, ὑμεῖς τὰ κλήματα. Ὁ μένων ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν αὐτῷ, οὗτος φέρει καρπὸν πολύν, ὅτι χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν. Ἐὰν μή τις μείνῃ ἐν ἐμοί, ἐβλήθη ἔξω ὡς τὸ κλῆμα καὶ ἐξηράνθη, καὶ συνάγουσιν αὐτὰ καὶ εἰς τὸ πῦρ βάλλουσι, καὶ καίεται. Ἐὰν μείνητε ἐν ἐμοὶ καὶ τὰ ρήματά μου ἐν ὑμῖν μείνῃ, ὃ ἐὰν θέλητε αἰτήσασθε, καὶ γενήσεται ὑμῖν.»
Ἀπόδοση στήν Νεοελληνική.
γώ εἶμαι τό ἀληθινό ἀμπέλι καί ὁ Πατέρας μου εἶναι ὁ γεωργός. Κάθε κλῆμα μου πού δέν δίνει καρπό, τό ἀφαιρεῖ καί καθένα πού δίνει καρπό, τό καθαρίζει, γιά νά φέρει περισσότερο καρπό. Ἤδη ἐσεῖς εἶστε καθαροί, ἐξ αἰτίας τοῦ λόγου τόν ὁποῖον σᾶς κήρυξα. Μεῖντε ἑνωμένοι μαζί μου καί θά εἶμαι καί ἐγώ μαζί σας. Καθώς τό κλῆμα δέν μπορεῖ νά δώσει καρπό μόνο του, ἐάν δέν μένει στό ἀμπέλι, ἔτσι οὔτε ἐσεῖς, ἐάν δέν μένετε ἑνωμένοι μ' ἐμένα. Ἐγώ εἶμαι τό ἀμπέλι, ἐσεῖς τά κλήματα. Ἐκεῖνος πού μένει ἑνωμένος μ' ἐμένα ὅπως καί ἐγώ μέ ἐκεῖνον, αὐτός δίνει πολύ καρπό, διότι χωρίς ἐμένα δέν μπορεῖτε νά κάνετε τίποτα. Ὅποιος δέν μένει ἑνωμένος μ' ἐμένα πετιέται ἔξω, ὅπως τό κλῆμα, καί ξεραίνεται καί τά μαζεύουν καί τά ρίχνουν στήν φωτιά καί καίγονται. Ἐάν μένετε ἑνωμένοι μ' ἐμένα, καί τά λόγια μου μένουν μέσα σας, ζητῆστε ὅ,τί θέλετε καί θά γίνει σ' ἐσᾶς.
Σκέψεις – Διδάγματα.
ό σημερινό ἀνάγνωσμα μᾶς ἀναφέρει μιά ἀπό τίς ὡραιότερες καί πιό παραστατικές παραβολές τοῦ Κυρίου. Πρόκειται γιά τήν παραβολή τῆς Ἀμπέλου πού συμβολίζει τήν ὀργανική ἑνότητα, πού πρέπει νά ὑπάρχει μεταξύ τῶν πιστῶν καί τοῦ Κυρίου μας. Ὁ Χριστός παρομοιάζεται σάν τό κλῆμα, πού εἶναι βαθιά ριζωμένο καί γίνεται εὐσκιόφυλλη κληματαριά καί τελικά παράγει καρπούς γλυκούς καί πολλούς. Οἱ βλαστοί πού φυτρώνουν ἀπό τό κλῆμα, οἱ κληματόβεργες ὅπως λέγονται, φανερώνουν τούς πιστούς. Ὅσο ἡ κάθε βέργα εἶναι ἑνωμένη μέ τόν κορμό, μέ τό κλῆμα, εἶναι ὁλόδροση, γεμάτη δύναμη καί χυμούς, βγάζει φύλλα καταπράσινα καί παράγει σταφύλια. Ὅταν ὅμως κόψουμε τήν κληματόβεργα ἀπό τόν κορμό, ξεραίνεται, ἀχρηστεύεται καί ἤ σαπίζει καί χάνεται ἤ καίγεται στήν φωτιά.
Ἀκριβῶς τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ κάθε πιστό. Ὅσο παραμένει ἑνωμένος μέ τόν Χριστό, παίρνει ἀπ' Αὐτόν δύναμη καί ζωή καί εἶναι χαριτωμένος ἐνῶ καί τά ἔργα του εἶναι ἅγια καί εὐλογημένα καί γιά τόν ἑαυτό του καί γιά τήν κοινωνία τῶν ἀνθρώπων.
Ὅταν ὅμως ἀποκοπεῖ ἀπό τόν Χριστό καί ἀπομακρυνθεῖ ἀπό τήν χάρη του, νεκρώνεται ψυχικά καί πνευματικά καί γίνεται κατάλληλος μόνο γιά τήν φωτιά... Καί βέβαια ὄχι γιά τήν φωτιά πού καίει τίς ξερές κληματόβεργες, ἀλλά γιά τήν φωτιά τῆς αἰωνίου κολάσεως, πού δέν σβήνει ποτέ.
Πρέπει ὅμως, φίλοι ἀναγνῶστες, νά ὑπογραμμίσουμε δύο σημαντικά θέματα ἐπ᾽ εὐκαιρία:
Τό πρῶτο, ὅτι δέν εἶναι δυνατόν νά ζήσει ὁ ἄνθρωπος ἠθικά καί πνευματικά, ὅταν δέν εἶναι ἑνωμένος μέ τόν Ἰησοῦ Χριστό. Αὐτός εἶναι ἡ πηγή καί ἡ ρίζα τῆς ζωῆς, τῆς ἀλήθειας, τῆς δικαιοσύνης καί κάθε ἄλλης ἀρετῆς. Ἔξω ἀπ' Αὐτόν, καί μακριά ἀπ' Αὐτόν δέν ὑπάρχει ἠθική καί πνευματική ζωή. Αὐτό πρέπει νά τό καταλάβουν καί νά τό συνειδητοποιήσουν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι γενικά. Εἰδικώτερα ὅμως ὀφείλουν νά συνειδητοποιήσουν τήν ἀλήθεια αὐτή οἱ χριστιανοί, πού ἀπό τήν νηπιακή τους ἡλικία χαριτώνονται μέ τό μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος καί ἑνώνονται ὀργανικά μέ τόν Χριστό. Νά προσέξουν μήπως καί ἀποκοποῦν ἀπό τόν θεϊκό κορμό, ἀπό τό ζωοπάροχο Σῶμα τοῦ Χριστοῦ μας. Ἄν ἀποκοποῦν, θά νεκρωθοῦν. Ἀντίθετα ἄν μείνουν ἑνωμένοι, ὅπως μένει ἑνωμένη ἡ κληματόβεργα μέ τό κλῆμα, τότε θά εἶναι ζωντανοί καί θά καρποφορούν «εἰς πᾶν ἔργον ἀγαθόν» καί θά ζοῦν τήν ἠθική καί πνευματική ζωή.
Ἀλλά πρέπει νά προσέξουμε, τί ἑνότητα χρειάζεται νά ἔχει ὁ χριστιανός μέ τόν Σωτήρα Χριστό. Καί αὐτό εἶναι τό δεύτερο θέμα πού ἔχει μεγαλύτερη ἀξία. Ἡ ἑνότητα πρέπει νά εἶναι πραγματική, ἀληθινή, ὀργανική καί ὄχι μόνο στά λόγια καί στούς τύπους. Τό ὅτι φέρουμε τό ὄνομα τοῦ χριστιανοῦ ἤ ἔστω κάνουμε τόν σταυρό μας - ξέρουμε ἄραγε νά κάνουμε τόν σταυρό μας; - καί ἐκκλησιαζόμαστε, αὐτό μόνο δέν ἀποτελεῖ ἑνότητα μέ τόν Χριστό. Ἡ ἑνότητα κατορθώνεται μέ τήν συνειδητή συμμετοχή μας στά ζωοπάροχα μυστήρια, κυρίως δέ στήν ἱερή Ἐξομολόγηση καί στήν θεία Ευχαριστία.