ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Μνήμη Σῴζοντος μάρτυρος.
Ἀπόστολος.
Πρὸς Κολοσσαεῖς (κεφ. β´, 1-5).
«
δελφοί,θέλω γὰρ ὑμᾶς εἰδέναι ἡλίκον ἀγῶνα ἔχω περὶ ὑμῶν καὶ τῶν ἐν Λαοδικείᾳ καὶ ὅσοι οὐχ ἑωράκασι τὸ πρόσωπόν μου ἐν σαρκί, ἵνα παρακληθῶσιν αἱ καρδίαι αὐτῶν, συμβιβασθέντων ἐν ἀγάπῃ καὶ εἰς πάντα πλοῦτον τῆς πληροφορίας τῆς συνέσεως, εἰς ἐπίγνωσιν τοῦ μυστηρίου τοῦ Θεοῦ καὶ πατρὸς καὶ τοῦ Χριστοῦ,ἐν ᾧ εἰσι πάντες οἱ θησαυροὶ τῆς σοφίας καὶ τῆς γνώσεως ἀπόκρυφοι. Τοῦτο δὲ λέγω ἵνα μή τις ὑμᾶς παραλογίζηται ἐν πιθανολογίᾳ· εἰ γὰρ καὶ τῇ σαρκὶ ἄπειμι, ἀλλὰ τῷ πνεύματι σὺν ὑμῖν εἰμι, χαίρων καὶ βλέπων ὑμῶν τὴν τάξιν καὶ τὸ στερέωμα τῆς εἰς Χριστὸν πίστεως ὑμῶν».
Ἀπόδοση στήν Νεοελληνική.
Ἕνωση μὲ τὸν Χριστὸ καὶ προφύλαξη ἀπὸ τὴν ψευδῆ σοφία.
δελφοί, θέλω νά ξέρετε τί μεγάλο ἀγώνα διεξάγω γιά σᾶς καί γιά ὅσους εἶναι στήν Λαοδίκεια καί γιά ὅλους ὅσοι δέν ἔχουν δεῖ τό πρόσωπό μου, γιά νά ἐνθαρρυνθοῦν οἱ καρδιές τους, ἑνωμένοι μέ ἀγάπη σέ πλούσια κατανόηση, σέ πλήρη γνώση τοῦ μυστηρίου τοῦ Θεοῦ καί Πατρός καί τοῦ Χριστοῦ, στόν ὁποῖο εἶναι κρυμμένοι ὅλοι οἱ θησαυροί τῆς σοφίας καί τῆς γνώσεως. Λέγω δέ αὐτό, γιά νά μήν σᾶς παραπλανήσει κανείς μέ ἔντεχνα λόγια, διότι, ἄν καί κατά τό σῶμα εἶμαι ἀπών, εἶμαι ὅμως μαζί σας μέ τό πνεῦμα, καί χαίρω πού βλέπω τήν τάξη καί τήν σταθερότητα τῆς πίστεώς σας στόν Χριστό.
Σκέψεις – Διδάγματα.
ό σημερινό Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ἐκτός ἀπό τίς ἐμπνευσμένες συμβουλές τοῦ κορυφαίου Ἀποστόλου πού περιέχει, συμβουλές πού ἔχουν μεγάλη σημασία γιά τήν ζωή τοῦ κάθε χριστιανοῦ, ἀποτελεῖ καί ἕνα φωτεινό καθρέφτη τῆς ψυχῆς τοῦ θείου Παύλου. Ἀξίζει νά θαυμάσουμε τό μεγαλεῖο τῆς περικοπῆς καί νά διδαχθοῦμε ἀπό τό ἅγιο περιεχόμενό της.
Στήν ἀρχή μᾶς ἀναφέρει τόν ἀγώνα, τόν πολύ μεγάλο ἀγώνα πού ἔκανε γιά τούς χριστιανούς. Καί διερωτόμαστε- τί εἴδους ἀγώνα ἔκανε; Καί τί μποροῦσε νά κάνει γιά τούς Κολοσσαεϊς, τούς Κορινθίους, τούς Θεσσαλονικεῖς, ἐνῶ βρισκόταν σέ τεράστιες ἀποστάσεις μακριά ἀπ᾽ αὐτούς; Καί τό σπουδαιότερο· τί μποροῦσε νά κάνει αὐτός, πού εἶχε μαζί τούς λίγους συντρόφους καί συνεργάτες καί αὐτούς ἀδύνατους; Αὐτός ὁ Παῦλος ἄλλωστε εἶχε τόσους ἐχθρούς καί ἀντιμετώπιζε τόσους πειρασμούς καί τόσους κινδύνους... Πῶς, λοιπόν, ἦταν δυνατόν νά ἀγωνίζεται γιά τούς ἄλλους καί νά βοηθᾶ τούς κατά τόπους χριστιανούς;... Καί ὅμως διέθετε δύναμη ἀκαταμάχητη καί ὅπλα πανίσχυρα. Ἦταν ὁπλισμένος μέ τήν πανοπλία τῆς θείας Χάριτος καί διέθετε τήν ἀνυπολόγιστη δύναμη τῆς προσευχῆς. Ἔτσι μέ τήν πανίσχυρη αὐτή ἐξάρτυση κατόρθωνε καί τούς ποικιλώνυμους πειρασμούς τῆς πολυκύμαντης ζωῆς του νά ἀντιμετωπίζει καί τούς κινδύνους νά ἀντιπαρέρχεται καί τήν ἐχθρότητα τοῦ κόσμου νά νικᾶ. Καί ὁ Παῦλος ὄχι μόνο γιά τόν ἑαυτό του ἀγωνιζόταν ἀποτελεσματικά, ἀλλά καί γιά τά πνευματικά του παιδιά, γιά τούς χριστιανούς ὅλης τῆς οἰκουμένης. Ἀγωνιζόταν ὅμως μέ συνείδηση καί μέ συνέπεια, σάν ἀληθινός χριστιανός, πού ἔνιωθε τόν Χριστό μέσα του καί μέ τήν Χάρη τοῦ Χριστοῦ κανόνιζε κάθε θέμα του ὡς καί τήν μικρότερη λεπτομέρεια τῆς ζωῆς του. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ἀγαπητοί μου, ὅταν γονάτιζε νά προσευχηθεῖ, εἶχε τόν Χριστό ὁλοζώντανο μπροστά του καί τοῦ μιλοῦσε καθαρά καί θερμά καί μέ ἐμπιστοσύνη, ὅπως μιλάει τό παιδί στόν πατέρα του. Ἄνοιγε τήν καρδιά του καί ἄφηνε στά χέρια του Θεοῦ ὅλα του τά θέματα καί ὅλα τά προβλήματα τῶν χριστιανῶν, πού τούς ἔνιωθε σάν παιδιά του καί ζοῦσε σέ ὅλο τό βάθος καί σέ ὅλο τό πλάτος τά προβλήματα καί τά θέματά τους. Σ᾽ αὐτό τό στάδιο, λοιπόν, τῆς προσευχῆς ἀγωνιζόταν. Ξενύχταγε προσευχόμενος, γονατισμένος καί ἔχυνε θερμά δάκρυα. Ἀλλά τί λέγω;.... Ἔλιωνε στήν προσευχή συνέχεια, σάν τήν ἀναμμένη λαμπάδα. Ἐκεῖνο τό «ἀδια¬λείπτως προσεύχεσθε», πού συμβούλευε τούς χριστιανούς, τό ἐφάρμοζε πρῶτος αὐτός καί στόν ἀπόλυτο βαθμό. Ἔτσι ἐξηγεῖται, ἀγαπητοί μου, ὁ ἀγώνας τοῦ θείου Παύλου γιά τούς χριστιανούς καί ἔτσι καταλαβαίνουμε ἐκεῖνο πού γράφει στήν συνέχεια, ὅτι ἄν καί βρισκόταν μακριά τους σωμα¬τικά, ὅμως ψυχικά ἦταν πάντα κοντά τους.
