Μνήμη μεγαλομάρτυρος Εὐφημίας.
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Εὐαγγέλιον
Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν (κεφ. θ´, 51-56).
«
γένετο δὲ ἐν τῷ συμπληροῦσθαι τὰς ἡμέρας τῆς ἀναλήψεως αὐτοῦ καὶ αὐτὸς ἐστήριξε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ τοῦ πορεύεσθαι εἰς Ἱερουσαλήμ, καὶ ἀπέστειλεν ἀγγέλους πρὸ προσώπου αὐτοῦ. καὶ πορευθέντες εἰσῆλθον εἰς κώμην Σαμαρειτῶν, ὥστε ἑτοιμάσαι αὐτῷ· καὶ οὐκ ἐδέξαντο αὐτόν, ὅτι τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἦν πορευόμενον εἰς Ἱερουσαλήμ. Ἰδόντες δὲ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννης εἶπον· Κύριε, θέλεις εἴπωμεν πῦρ καταβῆναι ἀπὸ οὐρανοῦ καὶ ἀναλῶσαι αὐτούς, ὡς καὶ Ἠλίας ἐποίησε; Στραφεὶς δὲ ἐπετίμησεν αὐτοῖς καὶ εἶπεν· οὐκ οἴδατε ποίου πνεύματός ἐστε ὑμεῖς· ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε ψυχὰς ἀνθρώπων ἀπολέσαι, ἀλλὰ σῶσαι. Καὶ ἐπορεύθησαν εἰς ἑτέραν κώμην ».
Ἀπόδοση στήν Νεοελληνική.
Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ἀναχωρεῖ εἰς Ἱερουσαλήμ. Οἱ ἀφιλόξενοι Σαμαρεῖται.
νῶ πλησίαζαν νά συμπληρωθοῦν οἱ ἡμέρες τῆς ἀναλήψεώς του, ἀποφάσισε νά μεταβεῖ στήν Ἱερουσαλήμ, καί ἔστειλε πρίν ἀγγελιοφόρους, οἱ ὁποῖοι μπῆκαν σ᾽ ἕνα χωριό τῶν Σαμαρειτῶν γιά νά τοῦ κάνουν ἑτοιμασία. Ἀλλά οἱ κάτοικοι δέν ἤθελαν νά τόν δεχθοῦν, διότι πήγαινε στήν Ἱερουσαλήμ. Ὅταν εἶδαν αὐτό οἱ μαθητές του Ἰάκωβος καί Ἰωάννης, εἶπαν, «Κύριε, θέλεις νά ποῦμε νά κατεβεῖ φωτιά ἀπό τόν οὐρανό καί νά τούς καταφάγει, ὅπως ἔκανε καί ὁ Ἠλίας;». Ἐκεῖνος γύρισε, τούς ἐπέπληξε καί εἶπε, «Δέν γνωρίζετε ποίου πνεύματος εἶστε. Ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου δέν ἦλθε νά καταστρέψει τήν ζωή τῶν ἀνθρώπων, ἀλλά νά τούς σώσει». Καί πῆγαν σέ ἄλλο χωριό.
Σκέψεις – Διδάγματα.
λο τό ἠθικό καί πνευματικό βάρος τῆς περικοπῆς μας, φίλοι ἀναγνῶστες, ἐκφράζεται στήν τελευταία της φράση: «ὁ γὰρ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε ψυχὰς ἀνθρώπων ἀπολέσαι, ἀλλὰ σῶσαι». Ἀξίζει μάλιστα νά τονίσουμε, ὅτι η φράση αὐτή ἐκφράζει τό νόημα ὁλοκλήρου τοῦ Μυστηρίου τῆς θείας Οἰκονομίας. Γι᾽ αὐτό καί θά ἀσχοληθοῦμε ὅσο μποροῦμε σύντομα καί περιεκτικά μέ τήν μεγάλη αὐτή ἀλήθεια.
Δύο εἶναι τά βασικά θέματα πού μᾶς ἀποκαλύπτει ὁ λόγος αὐτός τοῦ Θεοῦ. Τό ἕνα εἶναι ὁ σκοπός τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου καί τό δεύτερο τό ἐλατήριο πού κίνησε τόν Ἅγιο Θεό νά πραγματοποιήσει τό κοσμοσωτήριο αὐτό ἔργο Του.
Ἄς δοῦμε τό καθένα χωριστά. Ὅπως μᾶς διδάσκει ἡ Ἁγία Γραφή, ἀλλά κι αύτή ἡ φύση πού μᾶς περιβάλλει, ὁ ἄνθρωπος εἶναι τό τελειότερο δημιούργημα μέσα στόν κόσμο, τό ἐκλεκτότερο πλάσμα τοῦ Θεοῦ. Κορωνίδα τῆς δημιουργίας ὀνομάζεται καί άρχοντας ὅλου τοῦ φυσικοῦ κόσμου. Ἐπειδή ὅμως ξέπεσε ἀπό τόν προορισμό του καί διεφθάρη ἠθικά καί πνευματικά καί κυρίως ἐπειδή οἱ συνέπειες τῆς ἠθικῆς καί πνευματικῆς του διαστροφῆς θά ἦταν ὁπωσδήποτε ὀδυνηρές ὄχι μόνο γιά τήν ἐπίγεια αὐτή ζωή του, τήν πρόσκαιρη καί παροδική, ἀλλά κυρίως γιά τήν μετά θάνατο, τήν μέλλουσα καί αἰώνια, γι᾽ αὐτό καί κατέβηκε στήν γῆ, ὁ Κύριός μας «ἵνα σώσῃ τὸν ἄνθρωπον». Καί κατέβηκε ὡς τέλειος ἄνθρωπος γιά νά ἀναπλάσει καί νά ἀναμορφώσει καί νά ἀναγεννήσει τήν διεφθαρμένη ἀπό τήν ἁμαρτία ἀνθρώπινη φύση. Ὥστε, λοιπόν, ὁ σκοπός τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Κυρίου μας ἦταν ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Καί ἐξακολουθεῖ νά εἶναι εἰς τό διηνεκές καί μέχρι τῆς συντελείας τῶν αἰώνων. Παρατείνεται δηλαδή τό ἀνθρωποσωτήριο αὐτό ἔργο Του διά μέσου τῆς Ἁγίας Του Ἐκκλησίας, πού περιλαμβάνει, ὅλους ὅσους πιστεύουν ὀρθόδοξα σ᾽ Αὐτόν καί δέχονται τήν ἁγιαστική Χάρη Του. Ἑπομένως ὅσοι ἀποροῦν σάν ἄνθρωποι καί ζητοῦν νά μάθουν κινούμενοι ἀπό καλή προαίρεση τόν σκοπό τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἄς γνωρίζουν ὅτι εἶναι ἕνας καί μοναδικός: Ἡ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ.
- Καλά· καί ποιό εἶναι τό ἐλατήριο πού κίνησε τόν Μεγάλο Θεό στήν πραγματοποίηση τοῦ κοσμοσωτήριου αὐτοῦ ἔργου Του; Ἁπλούστατα μέ μία λέξη: Ἡ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ. Αὐτό ἐξυπακούεται πλέον. Σώζει ὅποιος ἀγαπάει. Καί ὅσο περισσότερο ἀγαπάει τόσο καί πιό πολύ ὑποβάλλεται σέ θυσίες μεγαλύτερες. Ἀλλά ποιός ἄλλος μᾶς ἀγαπάει περισσότερο ἀπό τόν καλό Θεό; Ἄς ἔχει δόξα τό ὄνομά Του!!