ήμερα, ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει τήν μνήμη δύο πολύ σπουδαίων Ἁγίων τῆς πίστεώς
μας, τῶν Πρωτοκορυφαίων, ὅπως τούς ἀποκαλοῦμε, Ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου.
Δέν ὑπάρχει καμία ἀμφιβολία, ὅτι καί οἱ δύο αὐτοί Ἀπόστολοι σημάδεψαν μέ τήν παρουσία τους τήν ζωή, ἀλλά καί τήν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας μας. Χωρίς βεβαίως νά ὑποτιμοῦμε οὔτε στό ἐλάχιστο τούς ὑπόλοιπους Ἀποστόλους, οἱ σήμερα ἑορταζόμενοι Ἀπόστολοι Πέτρος καί Παῦλος, ἀποτελοῦν ὄντως τήν κορυφή, στήν πυραμίδα τῆς ὁμάδας τῶν Δώδεκα. Γι' αὐτό καί ἡ Ἐκκλησία μας, χωρίς κανένα δισταγμό, τούς ὀνομάζει, ὅπως προείπαμε, Πρωτοκορυφαίους. Ὅλοι δηλαδή, οἱ Ἀπόστολοι ὑπῆρξαν κορυφαῖοι, ἀλλά οἱ συγκεκριμένοι ὑπῆρξαν οἱ πρῶτοι, ἀπό τούς κορυφαίους.
Ἀξίζει, λοιπόν, νά ἐμβαθύνουμε λίγο στά πρόσωπά τους καί νά διδαχθοῦμε ἀπό τήν ἁγία τους βιωτή.
Οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι Πέτρος καί Παῦλος, ὑπηρέτησαν τόν ἴδιο σκοπό, τήν μετάδοση τῆς ἀλήθειας τοῦ Εὐαγγελίου καί τό ἔκαναν καί οἱ δύο μέ τό ἴδιο πάθος καί τόν ἴδιο ζῆλο. Ὑπῆρξαν ὅμως δύο πολύ διαφορετικές καί ἀντίθετες, θά λέγαμε, προσωπικότητες.
Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος, τοῦ ὁποίου τό κανονικό ὄνομα ἦταν Σίμων, ὑπῆρξε μέλος τῆς ὁμάδας τῶν Δώδεκα μαθητῶν, σέ ἀντίθεση μέ τόν Ἀπόστολο Παῦλο, τόν ὁποῖο ὁ Κύριος προσκάλεσε μετά τήν Ἀνάληψή Του, μέ θαυμαστό ὅραμα. Καί οἱ δύο ὅμως, δέχθηκαν τήν κλήση ἀπευθείας ἀπό τόν Χριστό. Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος ὑπῆρξε ἄνθρωπος ὁλιγογράμματος, σέ ἀντίθεση μέ τόν Ἀπόστολο Παῦλο, ὁ ὁποῖος κατεῖχε πολύ σπουδαία καί μεγάλη μόρφωση. Καί στήν κοινωνική ζωή, οἱ δύο Ἀπόστολοι ἀνῆκαν σέ διαφορετικές κοινωνικές τάξεις. Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος ἦταν ἁπλός ψαράς, ἐργάτης τοῦ μόχθου, ἐνῶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἐπιφανής διδάσκαλος τοῦ Νόμου, μέ περιουσία καί κοινωνική καταξίωση.
Καί ὡς χαρακτῆρες ὅμως διέφεραν πολύ. Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος διακρινόταν πάντα γιά τόν παρορμητισμό καί τόν δυναμισμό του. Θυμόμαστε πολλές φορές νά εἶναι ἐκεῖνος πού ἔπαιρνε τόν λόγο αὐθόρμητα, γιά νά ἀπαντήσει ἤ καί νά διαφωνήσει μέ τόν Χριστό. Ἀντιδροῦσε σχεδόν πάντα χωρίς νά τό πολυσκεφτεῖ καί διακρινόταν γιά τό θάρρος του. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀπό τήν ἄλλη, καί λόγω τῆς μόρφωσής του, χρησιμοποιοῦσε πολύ τό μυαλό του. Εἶχε πιό ἤπιο χαρακτήρα καί, ὡς καλλιεργημένος πνευματικά, ὑπηρετοῦσε μέ πιστότητα τίς ἰδέες του, γι' αὐτό καί μέχρι τήν ἡμέρα πού τόν κάλεσε ὁ Κύριος, ἦταν μέγας κατήγορος καί διώκτης τῶν Χριστιανῶν.
Ὅμως παρά τό τόσο διαφορετικό τῶν χαρακτήρων καί τοῦ ἐπιπέδου τους, οἱ δύο αὐτοί μεγάλοι ἄνδρες τῆς πίστεώς μας, μπόρεσαν νά συναντηθοῦν, νά συνεργαστοῦν καί νά βροῦν κοινό τόπο μέσα ἀπό τήν βαθειά πίστη τους καί τήν ἀγάπη τους γιά τόν Χριστό. Παρ' ὅτι δέν τούς συνέδεε σχεδόν τίποτα στήν ζωή, συνδέθηκαν ἀπόλυτα καί ἄρρηκτα μέσα ἀπό τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, πού καί οἱ δύο ἀγάπησαν τόσο πολύ. Ἔτσι αὐτή τους ἡ ἀγάπη γιά τόν Χριστό, εἶχε ὡς προέκταση τήν ἀγάπη τους γιά τήν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου, ἀλλά καί τήν μεταξύ τους ἀγάπη, πράγματα τά ὁποῖα ὑπηρέτησαν πιστά ὡς τό τέλος. Αὐτός εἶναι καί ὁ λόγος πού ἡ Ὀρθόδοξη εἰκονογραφία τούς ἀπεικονίζει μαζί νά ἀνταλλάσουν «ἐν Χριστῷ» τόν ἀσπασμό τῆς ἀγάπης.
Οἱ σήμερα ἑορταζόμενοι Ἅγιοι Ἀπόστολοι Πέτρος καί Παῦλος, ἔρχονται μέ τήν μνήμη, ἀλλά καί μέ τήν ζωντανή τους παρουσία, νά μᾶς διδάξουν δύο πολύ σπουδαῖα πράγματα:
Τό πρῶτο εἶναι: ἡ μεγάλη καί ὁλοκληρωτική ἀγάπη τους γιά τό πρόσωπο τοῦ Κυρίου μας, τόν ὁποῖο ὑπηρέτησαν μέ πίστη καί τέλεια αὐταπάρνηση. Ἡ ἀγάπη τους γιά τόν Χριστό, τούς ἔδωσε τήν δύναμη νά ξεπεράσουν ὅλα τά ἐμπόδια καί νά ἀντέξουν ὅλες τίς κακουχίες καί τούς διωγμούς πού ὑπέστησαν, προκειμένου νά μεταδώσουν τίς ἀλήθειες τοῦ Εὐαγγελίου καί νά προσφέρουν τόν θησαυρό τῆς Χριστιανικῆς Πίστεως.
Μαζί μέ τήν πίστη τους, ὡς δεύτερο σημεῖο μᾶς ὑποδεικνύουν: τόν δρόμο τῆς ἀγάπης. Καί οἱ δύο ὡς προέκταση τῆς ἀγάπης τους γιά τόν Χριστό εἶχαν τήν μεταξύ τους ἀγάπη. Στήν κοινή ἀποστολή τους, ὑπῆρξαν στιγμές πού, ὡς ἄνθρωποι καί μάλιστα τόσο διαφορετικοί, διαφώνησαν. Μπόρεσαν καί συμπορεύθηκαν ὅμως, κάνοντας πέρα ὅλες τους τίς διαφορές, ἑνωμένοι στήν ἀγάπη τους γιά τόν Χριστό. Γιατί αὐτό κάνει τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ: Ἑνώνει τούς ἀνθρώπους ἀγαπητικά, κάτω ἀπό τήν κοινή πίστη καί τήν κοινή διακονία τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ.
Ἄλλωστε αὐτή ἡ ἀγάπη τονίστηκε μέ ἰδιαίτερη ἔμφαση καί ἀπό τόν ἴδιο τόν Κύριο καί διδάσκαλο τους: «ἐν τούτῳ γνώσονται πάντες ὅτι ἐμοὶ μαθηταὶ ἐστε, ἐὰν ἀγάπην ἔχητε ἐν ἀλλήλοις». (Ἰωάν., 13, 35) Ἀπό αὐτό θά μάθουν ὅλοι ὅτι εἶστε δικοί μου μαθητές, ἐάν ἔχετε ἀγάπη μεταξύ σας. Ἡ ἀγάπη αὐτή θά σᾶς ἐξασφαλισει τόν σεβασμό καί τήν ἐκτίμηση τῶν ἀνθρώπων περισσότερο ἀπό τήν θαυματουργική σας δράση.
Ὑπάρχει, ἄραγε, ἀγάπη στήν ἐποχή μας; Δέν ἀναφέρουμε γενικά σέ ὅλο τόν κόσμο,ἀλλά σέ μᾶς πού λέμε ὅτι εἴμαστε Χριστιανοί. Πόσοι ἀπό ἐμᾶς δέν μιλᾶμε ὄχι μέ τούς ἐχθρούς μας, ἀλλά μέ τά αδέλφια μας, ἀκόμα καί μέ τά παιδιά μας; Δέν θέλω νά πῶ ποιός φταίει, ἀλλά νά ρωτήσω ἄν ἐπιτρέπεται χριστιανικά αὐτή ἡ κατάσταση;
Σήμερα ἡ ἀγάπη ἀμφισβητεῖται, ὅπως ὅλες οἱ ἄλλες ἀξίες, γιατί;
γιατί:
- Περνοῦν κρίση ὅλες οἱ ἀξίες καί οἱ θεσμοί.
- Ὁ ἔντονος ρυθμός τῆς ζωῆς γιά τήν ἐπίβίωση, δέν ἀφήνει θέση στήν ἀγάπη.
- Οἱ ἀνθρώπινες σχέσεις εἶναι ψυχρές καί ἐπιφανειακές.
- Κυριαρχοῦν τό συμφέρον, ἡ φιλοχρηματία, τό ὑλικό κέρδος.
- Ἐπικρατεῖ τό ἀτομικό «ἐγώ», ὁ ὠφελιμισμός καί ἡ ὑποκρισία.
-Ὑπάρχει ἀδιαφορία γιά τόν συνάνθρωπο, γιά τά προβλήματα πού ἀντιμετωπίζει ὁ πλησίον.
-Ἐπικρατοῦν ἡ βία, ἡ ἐγκληματικότητα, τά ναρκωτικά, ἡ ἀπάτη, οἱ συγκρούσεις πού ἐμποδίζουν τήν εἰρηνική συνύπαρξη.
- Ἡ ἀνασφάλεια καί ἡ ἀβεβαιότητα γιά τό μέλλον δέν ἀφήνουν θέση στήν ἀγάπη.
- Ὁ ἄνθρωπος ἀποξενώνεται ἀπό τούς ἄλλους καί κυρίως ἀπό τόν Θεό.
- Στήν κοινωνία ἐπικρατεῖ ἡ ἐκμετάλλευση, πού σημαίνει πώς λείπει ἡ ἀγάπη, γιατί ὁ ἄνθρωπος δέν ἀποτελεῖ πιά ἀξία, ἀλλά ἀντικείμενο πρός ἀγορά καί πώληση.
- Ἡ καταναλωτική κοινωνία κάνει τόν ἄνθρωπο ὑλιστή, πλεονέκτη καί ἀδιάφορο γιά τούς ἄλλους.
- Ἡ τεχνοκρατία ἐμποδίζει τήν ἀγάπη μεταξύ τῶν ἀτόμων καί τῶν λαῶν.
- Λείπει ἡ ἀγάπη μεταξύ ἡμῶν τῶν χριστιανῶν γιατί; γιατί ζοῦμε μία τραγικότητα. Πιστεύουμε ὅτι φταῖνε ὅλοι οἱ ἄλλοι, ἐκτός ἀπό ἐμᾶς, καί κυρίως γιατί, ἐνῶ πιστεύουμε ὅτι εἴμαστε τέλειοι χριστιανοί, στήν οὐσία δέν βιώνουμε τόν Χριστό, δέν ζοῦμε ὅπως θέλει ὁ Χριστός.
Ἄς ἀκολουθήσουμε, λοιπόν, τό παράδειγμα τῶν σήμερα ἑορταζομένων ἁγίων Ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου, ὥστε νά καταστήσουμε τήν γῆ προέκταση τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν καί νά ἀξιωθοῦμε νά ἀπολαύσουμε κι ἐμεῖς τήν εὐτυχία τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.