Α΄ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΤΩΝ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΩΝ

 hqdefault1 «Τήν ὡραιότητα τῆς Παρθενίας σου
καί τὸ ὑπέρλαμπρον τό τῆς ἁγνείας σου
ὁ Γαβριὴλ καταπλαγεὶς ἐβόα σοι, Θεοτόκε...»

12έσα ἀπό τά μολυσμένα καί διεφθαρμένα σπλάχνα τοῦ κόσμου τῆς πρό Χριστοῦ ἐποχῆς, ἀνεβλάστησε τό «ἄνθος τῆς Παρθενίας», δηλαδή ἡ πλήρης ἐνσάρκωση τῆς ἁγνότητας καί τῆς ἀμόλυντης καθαρότητας.
Ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριήλ βρῆκε τήν σεμνή ἐκείνη κόρη, πού ἄκουγε στό ὄνομα Μαρία, στήν Ναζαρέτ, σέ ἕνα χωριό τῆς Γαλιλαίας, ἡ ὁποία συνώρευε μέ εἰδωλολατρικές χῶρες. Τήν βρῆκε σέ ἕνα κοινωνικό περιβάλλον χαμηλοῦ ἐπιπέδου, κακότροπο, καί κακοφημισμένο γιά τήν ἠθική του ἀθλιότητα. Εἶναι γνωστή ἡ φράση πού ἐκφράζει τήν ἀλήθεια αὐτή: «ἐκ Ναζαρέτ δύναταί τί ἀγαθόν εἶναι;» Εἶναι δυνατόν ἀπό την Ναζαρέτ νά βγεῖ κάτι καλό;

Ἡ Παρθένος Μαρία ὡς νέα κοπέλα ἀσφαλῶς καί ἀντιμετώπισε «πειρασμούς φλογοφόρους», ὅπως λέει ὁ ύμνωδός. Ἀσφαλῶς καί δέχθηκε τά «πεπυρωμένα βέλη τοῦ πονηροῦ». Παρέμεινε ὅμως τό «ὄρος τό ὑψηλόν», τό ὅποιο δέν μπόρεσε νά καταστρέψει ὁ κατακλυσμός τῆς ἁμαρτίας καί νά μολύνει ἡ ἠθική ἀθλιότητα καί ἡ ἀκολασία τῆς ἐποχῆς ἐκείνης. Παρουσίασε ἀντίσταση φοβερή καί ἄκαμπτη, πρός «τά ἐνεργήματα τοῦ διαβόλου».
Θεωρεῖ τόσο πολύτιμο πράγμα τήν ἠθική της καθαρότητα, ὥστε κατά τόν Εὐαγγελισμό, ὅταν ἀκούει ὅτι καλεῖται ἀπό τόν Ἀρχάγγελο Γαβριήλ νά πάρει τήν τιμή τῆς θείας μητρότητας καί νά γίνει Μητέρα τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ ἐκπλήσσεται καί τίθεται σέ ἐπιφυλακή. Ταράσσεται καί γιά τήν ξαφνική παρουσία τοῦ Ἀγγέλου μέσα στό δωμάτιό της, ἀλλά καί γιά τόν παράδοξο λόγο πού  ἄκουσε. Στήν παρθενική της όψη παρουσιάσθηκε τό χαριτωμένο ἐκεῖνο κοκκίνισμα τῆς ντροπῆς. Φυλαγόταν πάντοτε ἀπό τόν πειρασμό. Κατά τόν Ἰωάννη τόν Δαμασκηνό «νοῦν μέν εἶχε θεοκυβέρνητον καί εἰς μόνον τόν Θεόν προσηλωμένον, ἐνῶ πᾶν περιττόν καί ψυχοβλαβές τό ἀπέρριπτε πρίν κἄν γεννηθεῖ».
Βεβαίως στόν ὡραῖο της ἀγώνα εἶχε βοηθό τήν χάρη τοῦ Θεοῦ. Ἀλλά ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ τῆς δίνονταν διότι καί ἡ ἴδια ἀγωνιζόταν καί εἶχε πρόθυμη διάθεση νά μείνει μακρυά ἀπό τόν μολυσμό τῆς ἁμαρτίας. Κατά τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ «ἡ Παναγία ὑπῆρξε ὑπερτέρα ὄχι μόνον ἀπό κάθε μολυσμόντῆς σαρκός, ἀλλά καί ἀπό τούς μολύνοντας διαλογισμούς».
Κατά τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Δαμασκηνό «ἐστάθη μάλλον πολῖτις τοῦ οὐρανοῦ μέ τήν ψυχή καί ὄχι πολῖτις τῆς γῆς μέ τό σῶμα». Γι' αὐτό καί τιμήθηκε  μέ τρόπο μοναδικό καί ἔγινε μητέρα τοῦ Θεοῦ. Καί μέ τό παράδειγμά της γίνεται σέ κάθε ἐποχή ὁδηγός σωφροσύνης τῶν πιστῶν. Ἐμπνέει καί ὁδηγεῖ τούς χρι¬στιανούς πρός τήν ὑπέροχη ἀρετή τῆς ἠθικῆς καθαρότητας.
Ἡ ἠθική καθαρότητα εἶναι μία ἀρετή περιφρονημένη, ἀπό τό μεγαλύτερο μέρος τῆς σημερινῆς κοινωνίας. Μία ἀρετή γιά τήν ἀπόκτηση τῆς ὁποίας δέν καταβάλλουν πολλή προσπάθεια οὔτε  καί οἱ πιστοί, οἱ ὁποῖοι πολλές φορές στόν τομέα αὐτό ἀδιαφοροῦν καί ἀποδεικνύονται ἀσυνεπεῖς μέ τήν ἰδιότητά τους.
Ἡ Παναγία, λοιπόν, μέ τό παράδειγμά της καί ἡ Ἐκκλησία μέ τήν διδασκαλία της, ἀπευθύνονται πρός τίς διάφορες ἡλικίες καί κατηγορίες τῶν ἀνθρώπων καί σχετικά μέ τό θέμα τῆς ἠθικῆς καθαρότητας συμβουλεύουν:
Ὁ μεγαλύτερος θησαυρός γιά τήν νέα εἶναι ἡ ἁγνότητα. Ὄπλα γιά τήν διαφύλαξή της εἶναι: ἡ σύνεση, ἡ  προσοχή, τό κοκκίνισμα τῆς ντροπῆς καί οἱ συμβουλές τῶν καλῶν γονέων.
Μήν κρύβεις, παιδί μου τίποτα ἀπό τούς γονεῖς σου. Φύλαξε αὐτόν τόν θησαυρό τῆς ἁγνότητας μέχρι τόν γάμο σου, γιά νά φορέσεις ἐπάξια τό λευκό νυφικό καί τό στεφάνι πού εἶναι σύμβολα ἠθικῆς καθαρότητας καί νίκης κατά τῆς ἁμαρτίας.
Ἀλλά καί σύ, νέε μοῦ, ὅπως ζητᾶς γιά σύντροφο τῆς ζωῆς σου μιά κοπέλια ἁγνή,  ἔχεις καί σύ ὑποχρέωση νά προσφέρεις σ' αὐτήν τόν ἑαυτό σου ἁγνό. Πρέπει νά ἔχεις μεθαύριο στόν γάμο τό μέτωπο καί τό σῶμα σου καθαρό καί μέ καύχηση νά τῆς πεῖς: «εἶσαι ἡ πρώτη γυναίκα πού γνωρίζω στήν ζωή μου». Δέν ὑπάρχουν δύο ἠθικές, ὅπως θέλουν μερικοί. Δηλαδή, οἱ μέν κοπέλες νά εἶναι ἁγνές, οἱ δέ νέοι νάκάνουν  ὅ,τι θέλουν. Μία εἶναι  ἡ χριστιανική ἠθική, δηλαδή καί οἱ μέν καί οἱ δέ μέχρι τόν γάμο νά μείνουν ἁγνοί καί ἁγνές.
Ἀπευθύνεται κατόπιν ἡ Παναγία μέ τό παράδειγμά της καί ἡ 'Εκκλησία μέ τήν διδασκαλία της, πρός τούς ἀρραβωνιασμένους, καί τούς λέγουν: Ὁ  ἀρραβώνας  δέν εἶναι γάμος. Ἡ περίοδος τοῦ ἀρραβώνα εἶναι γιά νά  γίνει ἡ ψυχική σας γνωριμία καί νά συζητήσετε τά μελλοντικά σας προβλήματα. Πρίν φορέσετε στεφάνι, πρίν σᾶς εὐλογήσει ἡ Ἐκκλησία, δέν μπορεῖτε νά ζεῖτε σάν σύζυγοι. Διαφορετικά, νά ξέρετε «ζῆτε ἐν πορνείᾳ» καί θά ἐπισύρετε ἐπάνω σας τήν ὀργή τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία θά ἐκδηλωθεῖ ἤ σέ σᾶς τούς ἴδιους ἤ στά παιδιά σας.
Μήν ξεχνᾶτε τήν συμβουλή καί τήν εὐχή τῶν παλαιοτέρων πρός τούς ἀρραβωνιασμένους: «τίμια στέφανα». Ἐπιδιῶξτε αὐτήν τήν νίκη καί θά εἶναι ὁ γάμος σᾶς εὐλογημένος.
Ἀλλά καί οἱ σύζυγοι νά μήν ξεθαρρεύονται. Διατρέχουν πάντοτε τόν κίνδυνο νά καταπατήσουν τό στεφάνι τους. Λίγη ἀπροσεξία, λίγη ἐπιπολαιότητα λίγο θάρρος περισσότερο ἀπό τό κανονικό καί ἡ πρώτη ρωγμή ἄνοιξε στήν ψυχή τους, γιά νά μπεῖ ἡ δυναμίτιδα πού θά ἀνατινάξει τήν οἰκογενειακή τους εὐτυχία.
Καί οἱ κάπως ἡλικιωμένοι, νά γνωρίζουν, ὅτι τό κακό πού δέν ἔγινε ἐπί σαράντα καί πενήντα χρόνια, μπορεῖ νά γίνει τώρα στά γεράματα. Ὁ σαρκικός πειρα¬σμός δέν ἔχει  «μπέσα». Μήν ξεχνᾶμε μιά εὐχή τῆς Ἐκκλησίας: «Χριστιανά τά τέλη τῆς ζωῆς ἡμῶν, ἀνώδυνα, ἀνεπαίσχυντα...» δηλ. ἀντρόπιαστα καί ἀμόλυντα.
Ἤ ἁγνή, λοιπόν, Ἀειπάρθενος Παναγία, εἶναι ὁ ὁδηγός τῶν πιστῶν στήν ἀρετή τῆς σωφροσύνης.
Ὅλα αὐτά πού λέγονται, ἀκόμα καί στήν περίπτωση πού δέν συμφωνεῖ κάποιος ἡ πού τά θεωρεῖ ξεπερασμένα, ἄλλωστε τό μήνυμα τῆς ἐποχῆς μας εἶναι: ὅτι, «ὅλα ἐπιτρέπονται, κάτω οἱ ἠθικοί φραγμοί», γι' αὐτό βλέπουμε τούς περισσότερους ἀνθρώπους νά συμπεριφέρονται καί δημόσια καί στά τηλεοπτικά κανάλια, ὅπως τά σκυλιά στούς δρόμους, ὅλα αὐτά πού ἀκούσατε, ἀποτελοῦν τήν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας, εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ.
Πάντοτε ὑπῆρχε ἡ ἁμαρτία καί πάντοτε ὑπάρχει ἡ ἁγνότητα. Ἡ χριστιανική ἠθική δέν πεθαίνει. Φθείρονται ὅμως καί παρακμάζουν καί πεθαίνουν τά ἄτομα ἐκεῖνα καί οἱ λαοί  ἐκεῖνοι, πού καταπατοῦν την ἠθική αὐτή.
Γιατί καταστράφηκαν τά Σόδομα καί τά Γόμορα; Τί ἔφταιγε γιά τήν πτώση τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας; Ἡ ἀνηθικότητα. Ἡ Πόλη, καί μαζί μ' αὐτήν όλη ἡ Βυζαντινή αὐτοκρατορία, ἔπεσε ἐξαιτίας τῶν ἁμαρτιῶν τῶν κατοίκων της.                   
Ὅσοι,λοιπόν, θέλουν νά τιμοῦν τήν Παναγία καί νά ψάλλουν τούς Χαιρετισμούς  της, πρέπει νά  ἀγωνίζονται νά εἶναι ἄνθρωποι ἁγνοί. Διαφορετικά  παίζουν μαζί της. Συγχρόνως  δέ ἄς ζητήσουν τήν βοηθεία καί τήν χάρη της. Ἡ Παναγία πάντοτε γίνεται ὁδηγός σωφροσύνης τῶν πιστῶν.

Εκτύπωση