Η ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΟΔΟΣ

synodos

 

7 σύγκλιση τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης  Πανορθοδόξου Συνόδου, μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ εἶναι γεγονός. Ἀρχίζουν σήμερα, Πέμπτη 16  Ἰουνίου 2016, στήν Κρήτη οἱ ἐργασίες τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Ἱερᾶς Συνόδου τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν. Ἡ πρώτη ἱστορικῆς σημασίας Σύνοδος μετά τό σχίσμα τῶν Ἐκκλησιῶν, τό 1054.
Γράφτηκαν πολλά, λέχθηκαν πολλά, ἀκούστηκαν πολλά, διαφώνησαν ἐλάχιστοι, σέ σχέση μ' ἐκείνους πού συμφώνησαν. Αὐτό σημαίνει ἐλευθερία σκέψης καί ἔκφρασης. Αὐτό σημαίνει Δημοκρατία καί λειτουργία τοῦ Ὀρθοδόξου Συνοδικοῦ Συστήματος. Ἄς θυμηθοῦμε τήν διαφωνία τῶν πρωτοκορυφαίων ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου στό θέμα τῆς περιτομῆς καί τήν σύγκλιση τῆς Ἀποστολικῆς Συνόδου. Ἀλλά καί τό κλίμα ἔντασης καί διαξιφισμῶν πού ἔχει διαμορφωθεῖ εἶναι ἡ ἐπιβεβαίωση ὅτι τά μεγαλύτερα ἐγκλήματα πού διαπράχθηκαν στόν κόσμο ἔγιναν στό ὄνομα τοῦ Θεοῦ καί τῆς Δημοκρατίας.
Σχετικά μέ τούς ἐντός τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας διαφωνοῦντες, κάποιοι ἀπ' αὐτούς  ἄς μᾶς ἀπαντήσουν: πότε, ποῦ καί σέ τί συμφώνησαν, μέ τήν ἑκάστοτε Διοικοῦσα Ἑλλαδική Ἐκκλησία; Πάντα εἶναι οἱ Ἐκκλησιαστικά ἀντιπολιτευόμενοι καί πάντα βρίσκονται στήν ἀπέναντι ὄχθη, ἁπλά καί μόνο γιά νά κάνουν αἰσθητή τήν παρουσία τους. Στό μόνο πού συμφωνοῦν εἶναι ὅτι διαφωνοῦν.
Ὅσο δέ γιά τούς ὁμοδόξους Ρώσους  καί Βουλγάρους δέν χρειάζονται πολλά λόγια, άρκεῖ μόνο μιά ἱστορική ἀναδρομή στό παρελθόν, γιά τήν στάση τους ἔναντι τῆς Ἑλλάδος, ἀλλά καί γιά τά σύγχρονα φιλόδοξα ὄνειρά τους.

Κι ὅμως πίσω ἀπό ὅλες αὐτές τίς δῆθεν Ὀρθόδοξες καί γεμάτες ἀγωνία,  ἀπόψεις, τοποθετήσεις καί  ἀπουσίες, γιά τήν πορεία τῆς Ὀρθοδοξίας, κρύβονται οἱ διαμάχες γιά τήν πρωτοκαθεδρία τῶν Προκαθημένων, χωρίς νά ἀποσιωπᾶται ἡ προσπάθεια ὁρισμένων Ἐκκλησιῶν νά χρησιμοποιήσουν τήν Σύνοδο ὡς μέσο ἐξωτερικῆς πολιτικῆς καί πολιτικῶν ἐπιδιώξεων. Σὲ ἕνα ἀπό τά ἐμπλεκόμενα,  ὡς «μῆλον τῆς ἔριδος» εἶναι καί τό Κατάρ γιά τό ὁποῖο ἐρρίζουν τά Πατριαρχεῖα Ἱεροσολύμων καί Ἀντιόχειας.
Τό ποιός πρέπει νά δείξει σύνεση δέν εἶναι ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, ἀλλά ἡ Ρωσική Ἐκκλησία πού προσπαθεῖ νά ἀναβάλει τήν Σύνοδο καί παίζει συνωμοτικά παιχνίδια εἰς βάρος τῆς Ὀρθοδοξίας μας καί τοῦ Σεπτοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου μας.
Αὐτό πού προέχει εἶναι ἡ  ἑνότητα τῶν Ἐκκλησιῶν πού εὐαγγελίζεται μόνο τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο καί γι' αὐτήν τήν ἑνότητα ὁ Πατριάρχης τοῦ Γένους μας νυχθημερόν ἀγωνίζεται ἐκεῖ στό μαρτυρικό Φανάρι κάτω ἀπό ἀντίξοες συνθῆκες.
 Ἡ ἀποχή  καί ἡ ἀπουσία δέν φανερώνουν φρόνημα ἀγωνιστικό, ἀλλά διπλωματικό καί ὑστερόβουλο. Οἱ ἀγῶνες δίνονται καί οἱ ἥρωες ἀναδεικνύονται, μέσα στά πεδία τῆς μάχης. Τί τό καλύτερο ἀπό τό νά συμμετεῖχαν ὅλες οἱ Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες στήν Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο, ἔστω καί μερικῶν διαφωνούντων, διακηρύσσοντας τό μήνυμα τῆς «ἐν Χριστῶ» ἑνότητας  στούς αἱρετικούς Παπικούς, στούς Μωαμεθανούς, στούς Ἑβραίους καί σέ κάθε ἑτερόδοξο καί ἀλλόθρησκο...«ἴνα ὦσιν ἓν». Ἐκεῖ μέσα νά καταθέσουν τίς διαφωνίες τους, καί μετά τό πέρας τῆς Συνόδου, νά ἐπανέλθουν «εἰς τά ἴδια» διαφωνοῦντες μέν, ἀλλά ἑνωμένοι. Μήπως μπορεῖ κάποιος νά ἀπορρίψει  καί τήν περίπτωση τῆς παρέμβασης τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὥστε κατά τήν διάρκεια τῶν ἐργασιῶν τῆς Συνόδου, νά φωτίσει τόν «νοῦν καί τήν καρδίαν» τῶν συνέδρων «τοῦ συνιέναι τάς Γραφάς» καί ἀφοῦ «εἰς ἑνότητα πάντας ἐκάλεσεν», «νῦν   γλῶσσαι αὐτῶν σοφισθῶσι διά τήν δόξαν τῆς Θεογνωσίας;».
Τελειώνοντας νά ποῦμε, ὅτι· εἶναι λυπηρό νά διατυπώνονται ἀπόψεις ὅπως ἡ παρακάτω ἀπό πρόσωπα....
«Ἐμεῖς ἐκφράζουμε τήν χαρά καί τήν ἀγαλλίασή μας, διότι μᾶς ἀξιώνει ὁ Θεός νά ἀκολουθοῦμε τούς θεοφώτιστους καί πνευματοφόρους Ἁγίους Πατέρες, οἱ ὁποῖοι καθοδήγησαν πολλές τοπικές ἐκκλησίες καί πολλούς ἐπισκόπους νά μήν συμμετάσχουν στήν ἀχαρίτωτη σύνοδο τῆς Κρήτης, πού ἔχασε τό Ἅγιο Πνεῦμα, γιατί κοινωνεῖ μέ τούς αἱρετικούς».
Αὐτά θυμίζουν τά λόγια κάποιας παραβολῆς «... ὁ Θεός, εὐχαριστῶ σοι ὅτι οὐκ εἰμὶ ὥσπερ οἱ λοιποὶ τῶν ἀνθρώπων, ἅρπαγες, ἄδικοι, μοιχοί, ἢ καὶ ὡς οὗτος ὁ τελώνης·», καί τά λόγια τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου: «καὶ μὴ δόξητε λέγειν ἐν ἑαυτοῖς, πατέρα ἔχομεν τὸν Ἀβραὰμ· λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι δύναται ὁ Θεὸς ἐκ τῶν λίθων τούτων ἐγεῖραι τέκνα τῷ Ἀβραάμ».
Ποιός τούς τό διαβεβαίωσε  καί μέ τί πνευματικά κριτήρια βγάζουν τό συμπέρασμα ὅτι ἀκολουθοῦν τά βήματα τῶν Θεοφώτιστων, Ἁγίων καί Πνευματοφορων Πατέρων; Δέν ἀπομένει, λοιπόν, παρά νά τούς βάλουμε τό φωτοστέφανο καί νά τούς συμπεριλάβουμε στόν χορό τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἔχουν τέτοιο διορατικό χάρισμα πού βλέπουν τούς ἑαυτούς τους ὡς φωτοφόρους τοῦ Ἁγίου Πνεύματος; Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, τόν ὁποῖο ἐπικαλοῦνται, ἱκέτευε τόν Κύριο λέγοντάς του: «Κύριε φώτισόν μου τό σκότος».Τό  παρόν στήν Ἁγία και Μεγάλη Σύνοδο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας δίνει και τό Ἅγιο Ὅρος.Μήπως, σύμφωνα μέ τά λεγόμενα σας, καί τό "Περιβόλι της Παναγίας" ἔχασε τό Ἅγιο Πνεῦμα, γιατί κοινωνεῖ μέ τούς αἱρετικούς».
Μήν βιαζόμαστε νά προκαθορίσουμε τά ἀποτελέσματα καί μήν προτρέχουμε νά βγάλουμε συμπεράσματα, λίγη ὑπομονή. Βρισκόμαστε στό ἀκριβῶς τῆς Μεγάλης Συνόδου, ἄς κάνουμε ὅλοι μία μεγάλη ὑπέρβαση καί ἄς σιωπήσουμε γιά νά φτάσουμε αἰσίως σέ ἕνα σωστό ἀποτέλεσμα, ὥστε νά μπορέσουν οἱ Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες νά περάσουν τό μήνυμα τῆς ἑνότητας στόν ταραγμένο κόσμο μας!
Ἔτσι καί ἀλλιῶς ἡ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ θά διαλάμψει. «Αὕτη ἐστὶν ἡ νίκη ἡ νικήσασα  τὸν κόσμον, ἡ πίστις ἡμῶν».
Ὁ ἅγιος Μάρκος ὁ Εὐγενικός ἔλαβε μέρος στήν Σύνοδο τῆς Φεράρας, δέν ἀπεῖχε.  Μπορεῖ ὡς ἀντίδραση νά ἀποχώρησε, ἀλλὰ ἔδωσε μάχη μέ τέσσερις πύρινους ἀντιρρητικούς λόγους. Ἄν καί τελικά τήν 5 Ἰουλίου 1439 ὑπεγράφη ἡ ἕνωση καί ὅπως ἀναφέρει ὁ Συρόπουλος οἱ περισσότεροι Ὀρθόδοξοι ἀντιπρόσωποι ὑπέγραψαν χωρίς τήν θέλησή τους φοβούμενοι τόν αὐτοκράτορα, αὐτός δέν ὑπέγραψε. Ὅταν δέ ὁ πάπας ρώτησε ἐάν ὑπέγραψε ὁ Μάρκος καί ἔλαβε ἀπάντηση ἀρνητική, εἶπε προφορικά, «λοιπόν, ἐποιήσαμεν οὐδέν».
Ἡ ἱστορία ἐπαναλαμβάνεται! Κάποιον ἅγιο Μάρκο θά στείλει ὁ Θεός, γιά τό καλό τῆς πίστεώς μας.

Εκτύπωση