ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΛΟΥΚΑ

«Ὁ σπόρος ἐστίν ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ».

 

Seyatel17σημερινή Κυριακή, κατά τήν ὁποία ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία  ἑορτάζει καί τιμᾶ τήν μνήμη τῶν ἁγίων καί θεοφόρων Πατέρων τῆς  ἑβδόμης Οἰκουμενικῆς Συνόδου (787μ.Χ.), ἡ ὁποία καταδί- κασε τήν αἵρεση τῆς Εἰκονομαχίας, σηματοδοτεῖ τήν ἐπίσημη ἔναρξη τοῦ  νέου Ἱεραποστολικοῦ ἔτους.

Ἀπό σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας καί τά στελέχη της, μέ ἀνανεωμένες δυνάμεις, θά ξεκινήσουν τήν ἐκ νέου σπορά τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ ἀποσκοπώντας στήν κατά Χριστόν πρόοδο καί προκοπή τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Γιά τόν λόγο αὐτό ἔχει θεσπισθεῖ νά δια- βάζεται, κατά τήν σημερινή θεία Λειτουργία, ἡ γνωστή παραβολή τοῦ «Σπορέως», ὁ ὁποῖος ρίχνει τόν σπόρο στήν γῆ καί ἀναμένει νά δρέψει τούς καρπούς τῆς σπορᾶς.

Ὁ Κύριός μας, ἑρμηνεύοντας τήν θαυμάσια παρα- βολή τοῦ Σπορέως στούς μαθητές του, παραβάλλει τόν σπόρο πού ρίχνει ὁ γεωργός, μέ τόν λόγο τοῦ Θεοῦ. Ὅμως μέ θλίψη διαπιστώνουμε καί μέσα ἀπό τήν παραβολή, ἀλλά καί ἀπό τά πολλά κηρύγματα πού γίνονται σήμερα, ὅτι τίς περισσότερες φορές ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ δέν καρποφορεῖ. Γιατί ἄραγε; Τί φταίει; Μήπως ὁ σπόρος δέν εἶναι καλός; Ἤ ὁ τρόπος πού γίνεται ἡ σπορά δέν εἶναι ὁ κατάλληλος; Μήπως  ἀκόμα φταίει τό ἔδαφος πάνω στό ὁποῖο πέφτει;

Ἄς ἐξετάσουμε προσεκτικά τίς διάφορες περιπτώσεις γιά νά δοῦμε πότε καί πώς ὁ λόγος του Θεοῦ, θά ἔχει μέσα μας καί γύρω μας, μεγάλη καρποφορία.

Καί πρῶτα πρῶτα ἄς δοῦμε μήπως φταίει ὁ σπόρος. Δηλαδή, ἄν ὁ σπόρος εἶναι καλός. Ἄν ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι πράγματι γνήσιος καί ἀληθινός. Γιατί τό κήρυγμα τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ εἶναι πνευματική φωτιά πού ἀναζωπυρώνει τίς καρδιές τῶν πιστῶν. Δέν εἶναι λόγια ὡραία, γιά νά ἀρέσει κανείς στό ἀκροατήριο. Οὔτε πάλι εἶναι ἐπίδειξη γνώσεων ἐγκυκλοπαιδικῶν καί ἱστοριοῦλες μέ ἀνέκδοτα πού εἶναι εὐχάριστα στά αὐτιά τῶν ἀνθρώπων.

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος γράφει προφητικά στόν μαθητή του, ἀπόστολο Τιμόθεο, γι' αὐτή τήν ἀλλοίωση τοῦ κηρύγματος: «Θά ἔρθει καιρός πού οἱ ἄνθρωποι δέν θά ἀνέχονται τήν ὀρθή διδασκαλία, ἀλλά σύμφωνα μέ τίς ἐπιθυμίες τους, θά διαλέγουν  ἕνα σωρό δασκάλους, πού θά τούς γαργαλίζουν εὐχάριστα τήν ἀκοή τους μέ τίς ψευτοδιδασκαλίες τους. Καί ἔτσι θά τούς ἀποστρέψουν ἀπό τήν ἀλήθεια καί θά τούς στρέψουν τήν προσοχή στά παραμύθια». (Β' Τίμ. δ' 3,4)

Ὅλα αὐτά πού ἀναφέρει ὁ Απόστολος τοῦ Χριστοῦ, δείχνουν ὅτι οἱ ψευτοδιδάσκαλοι χρησιμοποιοῦν σάπιο σπόρο, πού δέν εἶναι ὁ γνήσιος σπόρος, δηλαδή ὁ ζωντανός λόγος του Θεοῦ.

Στήν πρός Ἑβραίους ἐπιστολή  ἔχουμε μία θαυμάσια περιγραφή, γιά τήν δραστικότητα πού ἔχει ὁ ἀληθινός λόγος τοῦ Θεοῦ: «Ζωντανός καί δραστήριος εἶναι ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ καί πιό κοφτερός ἀπό κάθε καλοτροχισμένο δίκοπο μαχαίρι. Εἶναι ἱκανός νά μπαίνει μέσα σ' ὅλη τήν ύπαρξη τοῦ ἀνθρώπου... Καί ἔχει τήν δύναμη νά ἐρευνᾶ καί νά κρίνει καί τίς πιό ἀφανεῖς καί κρυφές σκέψεις καί ἔννοιες τῆς καρδιᾶς». (Εβρ. δ' 12).

Τό κήρυγμα, λοιπόν, γιά νά συναντήσει τόν ἐσωτερικό μας ἄνθρωπο καί γιά νά χτυπήσει τίς χορδές τῆς καρδιᾶς μας, γιά νά ἔχει ἀνταπόκριση καί καρποφορία πνευματική, πρέπει νά εἶναι ὁ ζωντανός λόγος τοῦ Θεοῦ.

Ἐάν ὁ σπόρος εἶναι καλός, ἄς προσέξουμε κατόπιν τόν τρόπο πού γίνεται ἡ πνευματική σπορά. Γιατί ἡ καλή σπορά εἶναι τέχνη πού, ἄν κάποιος δέν τήν ξέρει, δέν μπορεῖ νά τήν κάνει σωστά. Γιά νά  πετύχει ἡ σπορά καί γιά νά ἔχουμε πλούσια καρποφορία ὑπάρχουν ὁρισμένες προϋποθέσεις:

 Πρίν γίνει ἡ σπορά χρειάζεται νά ὀργωθεῖ τό χωράφι καί νά βγοῦν οἱ πέτρες καί νά ἐκριζωθοῦν τά ἀγκάθια. Ἐάν δέν κάνει κανείς αὐτή τήν προεργασία καί δέν διαλέξει τόν κατάλληλο καιρό γιά τήν σπορά, δέν θά μπορέσει ποτέ νά ἔχει πλούσια συγκομιδή. Ὁ σπόρος εἶναι ἀνάγκη νά σπείρεται μέ τήν ἴδια ποσότητα, ὄχι σέ μία θέση πυκνός καί σέ ἄλλη ἀραιός. Ἀκόμη χρειάζεται νά γνωρίζει κανείς τόν τόπο καί τά ὅρια τοῦ χωραφιοῦ, γιατί διαφορετικά ὁ σπόρος χάνεται.Ὅλα τά χωράφια δέν κάνουν γιά ὅλες τίς καλλιέργειες. Ἄλλα χωράφια ἀποδίδουν, ὅταν τά σπείρουμε σιτάρι καί ἄλλα ὅταν σπείρουμε καλαμπόκι. Χρειάζεται, λοιπόν, πολλή προσοχή καί σύνεση καί θεῖος φωτισμός προκειμένου κανείς νά κάνει σπορά Θείου λόγου,γιατί ἄν δέν προσέξει τόν τρόπο τῆς σπορᾶς καί τό ἔδαφος, θά ἔχει τρομερή ἀποτυχία.

Ἐδῶ χρειάζεται ἡ αὐτοκριτική τῶν ἐργατῶν τοῦ Εὐαγγελίου, τῶν σποριάδων τοῦ Θείου λόγου.

Σήμερα, μέ ἀφορμή τήν παραβολή τοῦ Σπορέως, καλούμαστε ὅλοι μας νά ἐξετάσουμε τά μύχια τῆς καρδιᾶς μας καί νά δοῦμε, πρῶτα ἀπ' ὅλα ἐάν πράγματι ἡ καρδιά μας διαθέτει τήν ἀγαθή προαίρεση νά ἀκούσει τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, καί στή συνέχεια ἄν ἔχουμε τήν διάθεση νά ἀγωνιστοῦμε γιά νά τόν κάνουμε πράξη στήν ζωή μας.

Μέσα στόν θόρυβο τοῦ κόσμου, συχνά ξεχνᾶμε νά ἀκούσουμε καί νά σκεφτοῦμε τά διδάγματα τοῦ Εὐαγγελίου.

Πολλοί λίγοι ἀπό ἐμᾶς, δυστυχῶς, παρόλο πού λεγόμαστε χριστιανοί, ἀφιερώνουμε ἔστω ἐλάχιστο χρόνο γιά τήν ἀνάγνωση καί τήν μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Ἄλλοτε, πνιγμένοι ἀπό τίς βιοτικές μέριμνες, βάζουμε σέ τελευταία μοίρα τόν Θεό καί τήν πνευματική μας καλλιέργεια, καί ἀναλώνουμε ὅλη τήν ζωή μας σέ ἐφήμερα καί ὑλικά πράγματα. Ἄλλες φορές πάλι, ἐνῶ θέλουμε νά ἀγωνιστοῦμε, μᾶς λείπει ἡ ὑπομονή, καί μέ τόν πρῶτο πειρασμό ἐγκαταλείπουμε κάθε προσπάθεια καί μένουμε στάσιμοι καί πνευματικά ἄγονοι.

Πῶς, λοιπόν, μποροῦμε νά ἀντίσταθοῦμε στόν πειρασμό, πού ἐπίδιώκει νά μᾶς ἀπομακρύνει καί νά μᾶς ἀποξενώσει ἀπό τόν Θεό; Πῶς θά κάνουμε τήν καρδιά μας «γῆ ἀγαθή»;

Χρειάζεται ὑπομονή. Χρειάζεται Ἀγώνας. Χρειάζεται Πίστη. Ὅποια κι ἄν εἶναι ἡ πνευματική μας κατάσταση. Γιατί ἀκόμα καί στήν ἀγαθή γῆ, παραμονεύει ὁ κίνδυνος νά φυτρώσουν ζιζάνια, πού θά βλάψουν τίς καρδιές μας.

Ἀρκεῖ μέ ὑπομονή, κάθε μέρα ἀπό λίγο, νά μελετᾶμε τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, καί νά θέσουμε ὡς πρώτη προτεραιότητα στήν ζωή μας, τήν πνευματική μας πρόοδο.

Ἀρκεῖ νά φροντίζουμε, κάθε μέρα ἀπό λίγο, νά ξεριζώνουμε ἀπό μέσα μας τούς πονηρούς ἐκείνους λογισμούς, τίς μέριμνες, τούς πειρασμούς, πού ἔρχονται νά μᾶς ἀποπροσανατολίσουν ἀπό τήν πνευματική μας πορεία.

Ἀρκεῖ νά μήν ἀπελπιζόμαστε ἀπό τίς πτώσεις καί τά λάθη μας, οὔτε ἀπό τίς ἐπιθέσεις τοῦ ἐχθροῦ.

Ἀρκεῖ νά ἔχουμε πίστη, ὅτι στόν καλό μας ἀγώνα ἔχουμε σύμμαχό μας τόν Σωτήρα τοῦ κόσμου.

Καί τέλος, νά ἔχουμε μετοχή στήν Μυστηριακή ζωή τῆς Ἐκκλησίας καί ἰδιαίτερα στήν κοινωνία τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος προσφέρει τόν ἑαυτό Του σέ ὅλους μας, «εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, καί εἰς ζωήν αἰώνιον».

Εὐλόγησε, Κύριε, τήν σπορά τῶν ἐργατῶν Σου, καί δίνε τους ὑπομονή, γιά νά πιστεύουν, ὅτι ὁ σπόρος τους δέν πάει χαμένος.

Φώτισε τόν νοῦ καί τήν καρδιά του πιστοῦ Σου λαοῦ, ὥστε νά ἐκμεταλλευτοῦμε τούς τρόπους καί τίς εὐκαιρίες, καί κατά τό νέο ἱεραποστολικό ἔτος, ἐπιδιώκοντας τόσο τήν ἀκρόαση, ὅσο, κυρίως, τήν ἐφαρμογή τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ στήν ζωή μας.

Εκτύπωση