ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΗ

«Ὅς γάρ ἄν θέλῃ τήν ψυχήν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὅς δ’ ἄν ἀπολέσῃ τήν ἑαυτοῦ ψυχήν ἕνεκεν ἐμοῦ καί τοῦ   Εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν.»

έν ὑπάρχει ἄνθρωπος χωρίς ἐπιθυμίες. Ἀπό τό μικρό παιδάκι μέχρι τόν ἀσπρομάλλη γέροντα, ὅλοι ἔχουμε ἐπιθυμίες.
 Μέσα στίς καρδιές ὅλων τῶν ἀνθρώπων φωλιάζει γραμμένο τό ρῆμα «θέλω».
–Θέλω νά καλυτερεύσω τήν θέση μου καί νά βγάζω πιό πολλά λεφτά, λέει αὐτός πού ὁ μισθός του δέν εἶναι ἱκανοποιητικός.
– Θέλω νά ἀποκαταστήσω τό παιδί μου, νά παντρέψω τό κορίτσι μου, να τακτοποιήσω τόν γιό μου, λέει ὁ πατέρας καί ἡ μητέρα.
–Θέλω νά γιατρευτῶ ἀπό τήν ἀρρώστια πού ὑποφέρω, λέει ὁ ἄρρωστος.
–Θέλω νά κερδίσει τό κόμμα μου καί νά κυβερνήσει τόν τόπο, λέει ἐκεῖνος πού πίστεψε στήν πολιτική.
Δέν ξέρω ὅμως πόσοι στό ἐρώτημα «τί θέλεις;» θά ἀπαντοῦσαν μέ τό «θέλω» τοῦ Εὐαγγελίου τῆς σημερινῆς Κυριακῆς. Δυό φορές μέσα στήν σημερινή Εὐαγγελική περικοπή ὑπάρχει τό ρῆμα «θέλω». Ἀλλά καί τίς δύο μποροῦμε νά τίς συνοψίσουμε σέ μία:

Περισσότερα...

Ἅγιος Φωκᾶς ὁ Ἱερομάρτυρας ὁ Θαυματουργὸς (22 Σεπτεμβρίου)

ατρίδα του ἦταν ἡ Σινώπη τοῦ Εὐξείνου Πόντου.
Οἱ γονεῖς του Πάμφυλος καί Μαρία μεταλαμπάδευσαν στόν Φωκᾶ ἀπό τήν παιδική του ἡλικία τήν φλόγα τῆς ἁγνῆς πίστης τους καί τήν θερμή εὐσέβειά τους.
Ὁ Φωκᾶς ἀπό μικρό παιδί ἐντρυφοῦσε στήν ἀνάγνωση τῶν Γραφῶν, καί ἐκεῖνο πού ἰδιαίτερα τόν διέκρινε ἦταν ἡ θερμή καί εἰλικρινής ἀγάπη πού εἶχε πρός τόν Θεό, ἀλλά καί πρός τούς συνανθρώπους του. Διότι ὁδηγό στήν ἀγάπη του αὐτή εἶχε πάντα τά θεόπνευστα λόγια τῆς Ἁγίας Γραφῆς: «Ὁ ἀγαπῶν τόν ἀδελφόν αὐτοῦ ἐν τῷ φωτί μένει,... ὁ δέ μισῶν τόν ἀδελφόν αὐτοῦ ἐν τῇ σκοτία ἐστι». Ἐκεῖνος, δηλαδή, πού ἀγαπᾶ τόν ἀδελφόν του, μένει μέσα στό πνευματικό καί ἠθικό φῶς. Ἐνῶ ἀντίθετα, ἐκεῖνος πού μισεῖ τόν ἀδελφό του, μένει μέσα στό πνευματικό καί ἠθικό σκοτάδι.
Ὁ Φωκᾶς, λοιπόν, μέ τήν ἀγάπη πού τόν διέκρινε, ἔγινε ἐπίσκοπος Σινώπης καί κήρυττε ἄφοβα τό Εὐαγγέλιο. Μέ τά θαύματα δέ, πού τόν ἀξίωσε ὁ Θεός νά πράττει, κατόρθωσε νά φέρει πολλούς εἰδωλολάτρες στήν ἀληθινή πίστη.
Τελικά μαρτύρησε ἐπί Τραϊανοῦ, ἀφοῦ τόν ἔριξαν μέσα σέ καυτό λουτρό.

Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Ἐκ βρέφους τοῦ Πνεύματος, ὀφθείς δοχεῖον λαμπρόν, θαυμάτων ἐπλούτησας, τήν παρ’ αὐτοῦ δωρεάν, Φωκᾶ ἱερώτατε· ὅθεν ἱερουργήσας, τῷ Σωτῆρι ὁσίως, ἔπιες ἐν ἀθλήσει, τό ποτήριον τούτου· ᾧ πρέσβευε δεόμεθα, ὑπέρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Κοντάκιον. Ἦχος πλ. γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τήν πλουσιόδωρον χάριν, ὡς πηγήν θεόβρυτον, ἐν τῇ ψυχῇ κεκτημένος, ἔσβεσας, πόνων ἱδρῶσι πλάνης τήν φλόγα, βρύεις δέ, θαυμάτων ῥεῖθρα τοῖς ἐκβοῶσι· χαίροις κλέος Ἱερέων, καί τῶν Μαρτύρων Φωκᾶ μακάριε.

Μεγαλυνάριον.
Τοῦ Εὐαγγελίου μυσταγωγός, ἱερῶν θαυμάτων, θεοδόξαστος αὐτουργός, Ἐκκλησίας στῦλος, Φωκᾶ Ἱερομάρτυς, ἐδείχθης διασώζων, τούς προσιόντας σοι.

Ἅγιος Φωκᾶς ὁ κηπουρὸς (22 Σεπτεμβρίου)

Ἅγιος Φωκᾶς ὁ κηπουρός, καταγόταν ἀπό τή Σινώπη.
Ὅλα του τά ὑπάρχοντα ἦταν ἕνας μικρός κῆπος πού τόν καλλιεργοῦσε καί τόν περιποιόταν πολύ. Τό εἰσόδημά του ἀπό τόν κῆπο ἦταν μικρό, ἐπειδή ἦταν ὀλιγαρκής καί ὅτι τοῦ περίσσευε τό μοίραζε στούς φτωχούς.
Μελετοῦσε συνέχεια τά ἱερά βιβλία καί ἔλεγε, ὅτι καί ἡ ψυχή μας εἶναι κῆπος καί χρειάζεται περιποίηση γιά νά μήν φυτρώσουν ἀγκάθια καί τριβόλια. Ἐνῶ πουλοῦσε τά λαχανικά καί τά φροῦτα ἔλεγε συγχρόνως καί τά λόγια του μεγάλου πνευματικοῦ κέρδους. Πολλές φορές κέρδιζε καί τούς ἄπιστους μέ τά λόγια πού ἄκουγαν.
Καταγγέλθηκε καί γι’ αὐτό συνελήφθη, βασανίστηκε καί στό τέλος ἀποκεφαλίστηκε.

ΕΥΧΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΡΩΝΟΪΟ

                                              ΕΥΧΗ ΔΙΑ ΤΟΝ ΚΟΡΩΝΟΪΟΝ

    Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ ἀρχίατρος τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων· ὁ δι᾽ ἡμᾶς ἐνανθρωπήσας, ἵνα ἰάσῃς τὸ μέγα τραῦμα τὸν ἄνθρωπον· ὁ μὴ καταφρονήσας τοὺς ἀνιάτως νοσήσαντας δέκα λεπρούς, ἀλλὰ τῇ σωστικῇ χάριτί σου καθαρίσας αὐτούς· ὁ διελθὼν ὡς Θεάνθρωπος τὰς ἡμέρας τῆς ἐπὶ γῆς παρουσίας σου, εὐεργετῶν καὶ ἰώμενος πάντας τοὺς ἐν ἀσθενείᾳ ὄντας καὶ κακῶς ἔχοντας· ὁ εὐεργετήσας καὶ ἀποκαταστήσας ὑγιαίνοντας, παραλυτικούς, τυφλούς, βαρέως ἡμαρτηκότας, δαιμονιῶντας καὶ ἐμπαθεῖς κατ᾽ ἄμφω, ἤγουν ἐν τῇ σαρκὶ καὶ τῷ νοΐ· πρόσδεξαι εὐμενῶς τὴν δέησιν ἡμῶν καὶ φυγάδευσον τῇ δυνάμει σου, τὸν φονευτὴν ἰὸν τὸν σχῆμα κορώνας φέροντα, καὶ προκαλοῦντα φοβίας ἢ καὶ θάνατον εἰς ἀσθενεῖς καὶ ἀναξιοπαθοῦντας.

      Καὶ εἰ μὲν διὰ τὰς πολλὰς ἁμαρτίας ἡμῶν, ἐπέτρεψας τὸν πειρασμὸν τοῦτον, ἱκετεύομέν σοι ὡς ἐλεῆμον, ἵνα ἄρῃς αὐτὸν ἀφ’ ἡμῶν καὶ ἀπὸ πάσης τῆς οἰκουμένης, προσδεχόμενος πάντας ἡμᾶς ἐν μετανοίᾳ.

     Εἰ δὲ διὰ δοκιμασίαν τῆς πίστεως ᾠκονόμησας τὴν ἐπικράτησιν αὐτοῦ, παῦσον τὸν τάραχον τῶν ἀσθενῶν ἀπὸ τῆς ἐπιδημίας αὐτοῦ. Πολλαὶ γὰρ θλίψεις καὶ ὠδῖναι εὗρον ἡμᾶς καὶ πικρίᾳ πολλῇ συνεχόμεθα, ἀλλὰ μὴ παραδῷς ἡμᾶς εἰς τέλος ὁ τῶν Πατέρων Θεός.

     Εἰ δὲ ὑπὸ τῆς κακουργίας τοῦ ἀντικειμένου ἢ καὶ ἀμελείας τῶν ἐπιπολαίων ἀνθρώπων οὗτος διεδόθη, θραῦσον τὴν ἰσχὺν αὐτοῦ ὡς Θεὸς παντοδύναμος.

    Φύλαξον τὴν νεότητα· περιφρούρησον τοὺς ἐν γήρατι ὄντας· θεράπευσον τοὺς ἀσθενήσαντας ἐκ τοῦ ἐπαράτου ἰοῦ, καὶ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἀσθενείας, λοιμοῦ τε καὶ θλίψεως, ὅτι ἐπὶ σοὶ πεποίθαμεν τῷ ζῶντι Θεῷ.     

     Πάντας ἀπάλλαξον ἐκ τῆς συνοχῆς τῆς καρδίας, καὶ ἀντὶ ταύτης δώρησαι ἡμῖν, ὑγιείαν ἄνεσιν καὶ πλατισμόν, πρεσβείαις τῆς Κυρίας Θεοτόκου καὶ πάντων σου τῶν Ἁγίων.

     Σὸν γὰρ ἐστι τὸ ἐλεεῖν καὶ σῴζειν ἡμᾶς ὁ Θεὸς ἡμῶν καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.