Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ
«Θεολόγῳ γλώττῃ σου, τά συμπλοκὰς τῶν ῥητόρων, διαλύσας ἔνδοξε,
Ὀρθοδοξίας χιτῶνα ἄνωθεν, ἐξυφανθέντα τῇ Ἐκκλησίᾳ ἐστόλισας…»
-Ἄσκηση καί ἀγώνας. 
-Προσευχή καί κήρυγμα.
-Ἡσυχασμός καί δραστηριότητα.
-Μοναχισμός καί Ἱεραποστολή,
ἀποτελοῦν τά χαρακτηριστικά τῆς προσωπικότητας καί τῆς Ἐκκλησιαστικῆς φυσιογνωμίας τοῦ σήμερα ἑορταζομένου μεγάλου Πατρός τῆς Ἐκκλησίας μας, ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, ἑνός τῶν «τριῶν μεγάλων φωστήρων τῆς Τρισηλίου Θεότητος.»
Ἄν καί ἐκ φύσεως ἦταν ἐσωστρεφής μέ ἡσυχαστικές τάσεις, δέν παρέμεινε ἔγκλειστος σέ κάποιο Μοναστήρι, ἀλλά πέρασε τά περισσότερα χρόνια τῆς ζωῆς του μέσα στήν κοινωνία, ἀνάμεσα στούς ἀνθρώππους.
Ἄνθρωπος τῆς προσευχῆς, ἀλλά καί σπουδαῖος ἀγωνιστής. Συνδύασε ἄριστα τήν «θεωρία» μέ τήν «πράξη». Ἔπαιζε γλυκύτατα τήν φλογέρα, «τὸν ποιμενικὸν αὐλόν τῆς Θεολογίας», ἀλλά χειριζόταν ἄριστα καί τήν σφενδόνη τοῦ ἀγῶνα. Καί παράλληλα καταδίωκε τούς «βαρεῖς λύκους», τούς αἱρετικούς, πού εἶχαν εἰσορμήσει στόν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας.
B´ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΤΩΝ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΩΝ
«Χαῖρε, στεῤῥόν τῆς πίστεως ἔρεισμα».
Ἐμᾶς τούς Ἕλληνες Ὀρθοδόξους μᾶς συγκινοῦν δύο ὕμνοι.
Ὁ ἕνας εἶναι ὁ Ἐθνικός Ὕμνος καί ὁ ἄλλος εἶναι ὁ Ἀκάθιστος Ὕμνος.
Ὁ πρῶτος εἶναι ἀφιερωμένος στήν ἐλευθερία καί ὁ δεύτερος εἶναι ἀφιερωμένος στήν Παναγία. Στόν ἕνα ἀναφωνοῦμε «χαῖρε, ὦ χαῖρε, ἐλευθεριά», ἐνῶ στόν ἄλλο «χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε».
Καθώς ἀκοῦμε τόν Ἐθνικό μας Ὕμνο ἔρχονται, στόν νοῦ μας μεγάλες ἐθνικές ἐξάρσεις καί μεγάλες ἱστορικές στιγμές.
Καί καθώς ἀκοῦμε τόν Ακάθιστο Ὕμνο, ἔρχεται στόν νοῦ μας ἡ ὑπέροχη καί ἐκθαμβωτική μορφή τῆς Παναγίας, τά θαύματά της καί ἡ ἀγάπη της στό ἔθνος μας, πού μᾶς κάνουν νά συγκλονιζόμαστε καί νά νιώθουμε σιγουριά καί ἀσφάλεια.
Καί δέν εἶναι ὑπερβολή νά ποῦμε πώς ἄν ἔλειπε ὁ Ἀκάθιστος Ὕμνος ἀπό τήν Ὀρθόδοξη λατρεία, αὐτή θά ἦταν φτωχή.
Β΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ
«Τέκνον ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου».
σημερινή Εὐαγγελική περικοπή πού ἀκούσαμε πρίν λίγο, Ἀγαπητοί μου, εἶναι πολύ γνωστή. Πρόκειται γιά τήν θεραπεία τοῦ παραλυτικοῦ τῆς Καπερναούμ.
Ἡ περικοπή ἀναφέρει ὅτι ὁ Ἰησοῦς «εἰσῆλθε εἰς οἶκον», ὅπου καί ἐκήρυττε τόν λόγο του. Δέν γνωρίζουμε τίνος οἰκία ἦταν αὐτή. Πιθανῶς κάποιου πολύ γνωστοῦ.
Στήν οἰκία, λοιπόν ὅπου εἰσῆλθε, ἡ σύναξη του λαοῦ εἶναι μεγάλη. Παρατηρεῖται, μάλιστα, τό ἀδιαχώρητο. Καί ἐνῶ ὁ Ἰησοῦς «ἐλάλει τὸν λόγον» ἔρχεται μιά ὁμάδα φίλων, «παραλυτικὸν φέροντες», καί μάλιστα «αἰρόμενον ὑπὸ τεσσάρων».Ἐπειδή δέ ἦταν ἀδύνατο νά εἰσέλθουν, ξήλωσαν μιά κάποια πρόχειρη σκεπή καί ἔφεραν μπροστά στά πόδια τοῦ Ἰησοῦ τόν παραλυτικό γιά θεραπεία. Παρόντες εἶναι καί ἐκπρόσωποι τῶν Γραμματέων καί τῶν Φαρισαίων, οἱ ὁποῖοι ἐκτός ἀπό τά θεωρητικά προβλήματα πού δημιουργοῦσαν στόν Κύριο, συγκέντρωναν παράλληλα καί στοιχεῖα γιά νά τά χρησιμοποιήσουν στό μέλλον σέ βάρος τοῦ Διδασκάλου.
Η ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ
Ἡ πορεία τοῦ χριστιανοῦ.
ταν κάποιος ξεκινάει γιά ἕνα ταξίδι, θά πρέπει νά γνωρίζει ποῦ πηγαίνει. Αὐτό συμβαίνει καί μέ τήν Μεγάλη Σαρακοστή. Ἡ Μεγάλη Σαρακοστὴ εἶναι ἕνα πνευματικό ταξίδι, πού ἔχει γιά προορισμό του τό Πάσχα.
Τό Πάσχα εἶναι τό κέντρο τῆς λειτουργικῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας μας. Εἶναι ἡ πρόγευση τῆς αἰώνιας χαρᾶς πού μᾶς περιμένει. Πῶς ὅμως μποροῦμε νά μετανοήσουμε καί νά ξαναγυρίσουμε στήν ὑπόσχεση, πού μᾶς δίνεται κάθε χρόνο τό Πάσχα; Ἀκριβῶς τήν στιγμή αὐτή ἐμφανίζεται ἡ Μεγάλη Σαρακοστή. Αὐτή εἶναι ἡ «χεῖρα βοηθείας» πού ἁπλώνει σ᾽ ἐμᾶς ἡ Ἐκκλησία. Εἶναι τό σχολεῖο τῆς μετανοίας, πού θά μᾶς δώσει δύναμη νά δεχθοῦμε τό Πάσχα ὄχι σάν μία ἁπλὴ εὐκαιρία γιά νά φᾶμε, νά πιοῦμε, νά ἀναπαυτοῦμε, ἀλλά νά ποῦμε ἕνα ὄχι στόν «παλαιὸ ἄνθρωπο» πού βρίσκεται μέσα μας καί ἕνα ναί στήν «νέα ζωὴ».
Τη Υπερμάχω Στρατηγώ
Κοντάκιον
ῇ ὑπερμάχω στρατηγῷ τὰ νικητήρια, ὡς λυτρωθεῖσα τῶν δεινῶν εὐχαριστήρια, ἀναγράφω σοι ἡ πόλις σου, Θεοτόκε· ἀλλ' ὡς ἔχουσα τὸ κράτος ἀπροσμάχητον, ἐκ παντοίων με κινδύνων ἐλευθέρωσον, ἵνα κράζω σοί· Χαῖρε Νύμφη ἀνύμφευτε.
Σε σένα, Θεοτόκε, την Υπέρμαχο Στρατηγό
εγώ η Πόλη Σου αποδίδω με ευγνωμοσύνη
την ένδοξη νίκη, επειδή λυτρώθηκα απο τις
φοβερές συμφορές. Αλλά Συ, επειδή Έχεις
ακατανίκητη δύναμη, ελευθέρωσέ με από κάθε
είδος κινδύνου, για να Σου φωνάζω δυνατά:
Χαίρε, Νύφη ανύμφευτε.
2ος ΚΑΤΑΝΥΚΤΙΚΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ( Ἡ ἄσκηση στήν ζωή μας.)
Ἡ ἄσκηση στήν ζωή μας.
πό τήν Κυριακή τοῦ Τελώνου καί Φαρισαίου, μέ τήν ἔναρξη τοῦ Τριωδίου, ἡ Ἐκκλησία μας μέ τό ἐπιστρατευτικό της σάλπισμα καλεῖ τόν κάθε χριστιανό, στρατιώτη τοῦ Χριστοῦ, νά συστρατευτεῖ στόν ἀγώνα ἐναντίον τοῦ πονηροῦ, ἐναντίον τῆς ἁμαρτίας.
Αὐτό βέβαια τό γνωρίζει πολύ καλά ὁ διάβολος. Δέν μένει μέ σταυρωμένα τά χέρια του, ἐπιστρατεύει κι αὐτός μέ τήν σειρά του τούς δικούς του ἀνθρώπους, πού δέν εἶναι καί λίγοι.
Νηστεία ἡ Ἐκκλησία – φαγοπότι αὐτός.
Προσευχή ἡ Ἐκκλησία – χορό καί διασκέδαση αὐτός.
Μετάνοια ἡ Ἐκκλησία – τόν χορό τῆς κοιλιᾶς αὐτός.
Ἀκολουθία ἡ Ἐκκλησία – χοροεσπερίδα ὁ διάβολος.
Εἶναι πολυμήχανος, ὁ παμπόνηρος. Ἐπιστρατεύει τήν διαβολική του τέχνη πολύ περισσότερο τώρα τήν περίοδο τῆς Σαρακοστῆς. Καί εἶναι πολλοί οἱ ἀφελεῖς πού παγιδεύονται στά τεχνάσματά του. Ὅπως, ἕνα κλαδί δένδρου ἤ φυτοῦ μπορεῖ νά κρύβει μιά παγίδα, ἔτσι καί ἕνα ἁπλό ξεφάντωμα ἤ ἕνα ἀθῶο περιστατικό, μπορεῖ νά εἶναι ὀλέθριο πνευματικά.Προσοχή! Χριστιανός, σημαίνει πόλεμος συνεχής, ἀσταμάτητος ἐναντίον τοῦ διαβόλου.
