ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ. ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ.
Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Χριστιανισμός θεμελιώθηκε ἐπάνω σέ ἕναν «κενό τάφο», εἶπε κάποιος πολύ παραστατικά. «Εἰ Χριστὸς οὐκ ἐγήγερται ματαία ἡ πίστις ὑμῶν». Ἄν ὁ Χριστός δέν ἀνασταίνονταν ἄδικα πιστεύετε, δίδαξε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Μέ τίς φράσεις αὐτές διακηρύσσεται ἡ πίστη στό μεγαλύτερο γεγονός τῆς παγκόσμιας ἱστορίας, στό θαῦμα τῶν θαυμάτων, ἡ πίστη στήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ.
Γύρω ἀπό τόν «κενό τάφο» τοῦ ἀναστημένου Χριστοῦ ἔγινε καί γίνεται ἡ μεγαλύτερη μάχη ἀνά τούς αἰῶνες μεταξύ πίστεως καί ἀπιστίας. Εἶναι πολλές ἑκατοντάδες τά ἑκατομμύρια τῶν πιστῶν πού ἐπαναλαμβάνουν τόν νικητήριο ὕμνο «Χριστός Ἀνέστη». Δέν ἔλειψαν ὅμως καί ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι ἀμφιβάλλουν ἤ κλονίζονται ὡς πρός τό μοναδικό καί μεγάλο αὐτό γεγονός τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου.
Εἶναι ἀνάγκη, λοιπόν, νά ἀσχοληθοῦμε καί ἐμεῖς μέ τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας, γιά νά στερεωθεῖ ἡ πίστη μας στό γεγονός τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ.
«ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΛΑΜΠΡΥΝΘΩΜΕΝ ΤΗ ΠΑΝΗΓΥΡΕΙ».
«Πάσχα το τερπνόν· Πάσχα Κυρίου Πάσχα· Πάσχα πανσεβάσμιον ημίν ανέτειλε».
ε αυτούς τους υπέροχους και πανηγυρικούς στίχους ο θεσπέσιος υμνογράφος της Αναστάσεως αναγγέλλει στους πιστούς την έλευση της πλέον λαμπρής και ευφρόσυνης εορτής της Εκκλησίας μας. Σύμπας ο άγιος λαός του Θεού, ο «ευσεβής και φιλόθεος», όπως τον αποκαλεί ο ιερός Χρυσόστομος, «εν ενί στόματι και μια καρδία», με δάκρυα χαράς στα μάτια, υμνεί τον Αναστάντα εκ νεκρών και νικητή του θανάτου, Κύριο Ιησού Χριστό. Με αισθήματα βαθύτατης συγκίνησης και απέραντης αγαλλίασης κατακλύζει τους λαμπροστόλιστους και ολόφωτους ναούς για να εορτάσει την Θεία Έγερση και να απολαύσει τον ανείπωτο πλούτο της χρηστότητος του Κυρίου. Σπεύδει για να εορτάσει τον πιο σπουδαίο θρίαμβο, την πιο μεγάλη και απερίγραπτη νίκη της ανθρώπινης ιστορίας: Τον θάνατο του θανάτου μας!
Η ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΜΟΝΗ ΖΩΟΔΟΧΟΥ ΠΗΓΗΣ ΒΑΛΟΥΚΛΗ
άθε χρόνο την Παρασκευή της Διακαινησίμου, όσοι είμαστε στην Κωνσταντινούπολη και έχουμε την δυνατότητα, βρισκόμαστε στο Μπαλουκλί, στο γνωστό μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής, έξω από τα ιστορικά τείχη της Πόλης και κοντά στο Ζεϊτίν Μπουρνού, το οποίο σήμερα πανηγυρίζει.
Το Μπαλουκλί είναι από τους βασικούς τόπους που επισκέπτεται κάθε προσκυνητής της Πόλης. Πόσοι όμως γνωρίζουμε την ιστορία και την παράδοση ετούτου το σπουδαίου μοναστηριού; Πόσοι ακόμα ξέρουμε πως το Μπαλουκλί είναι η αιτία που καθιερώθηκε η μεγάλη εορτή της Ζωοδόχου Πηγής, το πασίγνωστο αγίασμά του είναι κυριολεκτικά η Ζωοδόχος Πηγή, στην οποία καταρχήν αναφερόταν η εορτή, πριν αποκτήσει ευρύτερη συμβολική σημασία και επενδυθεί αναλόγως θεολογικά. Εξηγούμαι:
Η ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟΥ ΛΟΓΟΥ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Εἴ τις εὐσεβής καί φιλόθεος, ἀπολαυέτω τῆς καλῆς ταύτης καί λαμπρᾶς πανηγύρεως.
Όποιος είναι ευσεβής και αγαπά τον Θεό «εξ όλης ψυχής, καρδίας, ισχύος και διανοίας», διότι έτσι εννοείται η αγάπη, ας απολαύσει την ωραία και λαμπρή αυτή εορτή του Πάσχα.
Εἴ τις δοῦλος εὐγνώμων, εἰσελθέτω χαίρων εἰς τήν χαράν τοῦ Κυρίου.
Όποιος δούλος, όποιος χριστιανός και μάλιστα αυτός που έχει συναίσθηση, της αμαρτωλότητάς του, έχει αγαθές διαθέσεις, ας εισέλθει γεμάτος από χαρά στην ευφροσύνη του Θεϊκού Δείπνου που χαρίζει ο Αναστάς Κύριός του.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ ΔΙΑΚΑΙΝΗΣΙΜΟΥ «Η ΖΩΟΔΟΧΟΣ ΠΗΓΗ»
ήμερα, Ἀγαπητοί μου, ἡ Eκκλησία μας ἑορτάζει τήν ἑορτή τῆς «Zωοδόχου Πηγῆς». Ἡ ἑορτή αὐτή εἶναι μία Θεομη-τορική ἑορτή, διαφορετική ἀπό τίς ἄλλες. Εἶναι μία τιμητική ἀνάμνηση ἑνός... θαύματος τῆς Παναγίας τό ὁποῖο ὅμως στό πέρασμα τῶν χρόνων ἔγινε πηγή πολλῶν ἄλλων θαυμάτων.
Πρίν 1500 περίπου χρόνια στά περίχωρα τῆς Κωνσταντινου-πόλεως, στό σημεῖο πού ἦταν ἡ λεγόμενη πύλη τῆς Σηλυβρίας, βρέθηκε ἡ «Ζωοδόχος πηγή». Ἐκεῖ βρισκόταν ἕνα μεγάλο καί πυκνότατο δάσος πού ἦταν δύσκολο νά τό περάσει κανείς χωρίς νά χαθεῖ μέσα σ᾽ αὐτό.
Κάποια καλοκαιρινή ἡμέρα ἕνας στρατιώτης Λέων ὀνομα-ζόμενος, ἦταν ἀναγκασμένος νά περάσει μέσα ἀπό τό δάσος γιά στρατιωτική ὑπηρεσία.
ΖΩΟΔΟΧΟΣ ΠΗΓΗ ΜΠΑΛΟΥΚΛΗ
Η Παναγιά της Πόλης και τα μισοτηγανισμένα ψάρια.
Παναγία ονομάζεται Ζωοδόχος Πηγή, αφού γέννησε την Ζωή, που είναι ο Χριστός. Για πρώτη φορά το επίθετο Ζωοδόχος Πηγή το έδωσε στην Παναγία ο Ιωσήφ ο Υμνογράφος τον 9ο αιώνα, συνθέτοντας έναν ύμνο του προς την Παναγία.
Η γιορτή, αναφέρεται στα εγκαίνια του Ιερού Ναού της Παναγίας, γνωστού ως «Η Ζωοδόχος Πηγή στο Μπαλουκλί», έξω από τα τείχη της Κωνσταντινούπολης, όπου υπήρχε πηγή αγιάσματος που επιτελούσε και επιτελεί πολλά θαύματα.
Πότε ξεκίνησε να εορτάζεται η Ανάσταση;
Πότε ξεκίνησε να εορτάζεται η Ανάσταση;
την Καινή Διαθήκη, δεν καταγράφονται πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο που τηρούσαν την εορτή της Ανάστασης τα μέλη της
πρώτης χριστιανικής εκκλησίας. Έτσι, μεταγενέστεροι Χριστιανοί άρχισαν να επιχειρηματολογούν όσον αφορά τις πρακτικές των πρώτων Χριστιανών.
Η πρώτη «πασχάλια έριδα» σχετικά με τον ετήσιο εορτασμό του χριστιανικού Πάσχα, δηλαδή της Ανάστασης, εμφανίστηκε κατά το 2ο αιώνα. Οι εκκλησίες της Μικράς Ασίας ακολΠότε ξεκίνησε να εορτάζεται η Ανάσταση
Στην Καινή Διαθήκη, δεν καταγράφονται πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο που τηρούσαν την εορτή της Ανάστασης τα μέλη της πρώτης χριστιανικής εκκλησίας. Έτσι, μεταγενέστεροι Χριστιανοί άρχισαν να επιχειρηματολογούν όσον αφορά τις πρακτικές των πρώτων Χριστιανών.
Η πρώτη «πασχάλια έριδα» σχετικά με τον ετήσιο εορτασμό του χριστιανικού Πάσχα, δηλαδή της Ανάστασης, εμφανίστηκε κατά το 2ο αιώνα. Οι εκκλησίες της Μικράς Ασίας ακολουθούσαν την αρχαία ιωάννεια «τεσσαρεσκαιδεκατική» πρακτική, τηρώντας σε ετήσια βάση τον «Μυστικό Δείπνο» ή αλλιώς το αναμνηστικό «Δείπνο του Κυρίου», την ίδια ημερομηνία με το Πάσχα των Εβραίων. Αυτό σήμαινε ότι εορταζόταν το Πάσχα την ημέρα που αντιστοιχούσε στις 14 του ιουδαϊκού μήνα Νισάν, ανεξαρτήτως από το αν αυτή η ημέρα συνέπιπτε να είναι Κυριακή, μέρα η οποία ονομαζόταν τότε «Ημέρα του Ήλιου».
Ξεκίνησε η εβδομάδα της Διακαινησίμου.
Πώς προέκυψε η ονομασία;
βδομάδα της Διακαινησίμου ονομάζεται η εβδομάδα που αρχίζει από την Κυριακή του Πάσχα και λήγει την Κυριακή του Θωμά ή Αντίπασχα.
Κατά την Εβδομάδα της Διακαινησίμου, η κάθε μέρα της αναφέρεται ως εξής: Δευτέρα της Διακαινησίμου, Τρίτη της Διακαινησίμου,κ.ο.κ.
Στην παλαιά εποχή στην Εκκλησία υπήρχε η τάξη των Κατηχουμένων, όσων δηλαδή προέρχονταν από τους ειδωλολάτρες ή τους Ιουδαίους και διδάσκονταν τις αλήθειες της χριστιανικής πίστεως για να γίνουν μέλη της με το μυστήριο του Βαπτίσματος. Το Βάπτισμα δεν ήταν τότε ατομικό ή οικογενειακό γεγονός, όπως σήμερα, αλλά γεγονός που αφορούσε το πλήρωμα της Εκκλησίας. Γι’ αυτό οι Κατηχούμενοι βαπτίζονταν ομαδικά κατά τη νύχτα του Μ. Σαββάτου προς την Κυριακή του Πάσχα. Με το βάπτισμα στο νερό ο «παλαιός άνθρωπος», ο άνθρωπος της αμαρτίας με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος πεθαίνει και γεννιέται ο νέος, ο ανακαινισμένος, ο καινούριος που ζει την αναγέννηση, την ανανέωση. Η εβδομάδα που ακολουθούσε το Πάσχα ονομάζεται διακαινήσιμος γι’ αυτό το γεγονός της ανακαινίσεως. Επειδή οι βαπτισμένοι ολόκληρη την εβδομάδα φορούσαν λευκά φορέματα ονομάζεται και «λευκή εβδομάδα».
Πόσες φορές εμφανίσθηκε ο Χριστός μετά την Ανάστασή Του και σε ποιους;
τα κείμενα της Αγίας Γραφής παρουσιάζονται ένδεκα εμφανίσεις του Αναστάντος Χριστού, από τις οποίες οι δέκα έγιναν στο διάστημα μεταξύ της Αναστάσεως και της Αναλήψεως και μία μετά την Πεντηκοστή.
Μερικές από αυτές περιγράφονται αναλυτικά και άλλες απλώς απαριθμούνται. Καί, βέβαια, πρέπει να πούμε ότι δεν περιγράφονται όλες από τους ίδιους Ευαγγελιστές, δηλαδή δεν αναφέρονται και οι ένδεκα σε κάθε ένα ξεχωριστό Ευαγγέλιο, αλλά μερικές μνημονεύονται από τον έναν Ευαγγελιστή και μερικές από τον άλλο.
Η Τελετή του Αγίου Φωτός.
Στα Ιεροσόλυμα το Πάσχα γίνεται το μεγαλύτερο θαύμα στον κόσμο
από τον Θεάνθρωπον Χριστόν.
περίγραπτο και άξιο θαυμασμού γεγονός είναι η τελετή του Αγίου Φωτός. Τα θρησκευτικά συναισθήματα των χριστιανών και ιδιαιτέρως των Ορθοδόξων Ελλήνων φτάνουν στο αποκορύφωμα τους και η «ανεκλάλητη» χαρά που τους δωρίζει ο Κύριος είναι το αποτέλεσμα της ευλαβικής συμμετοχής τους, στην αγία αυτή τελετή. Βρισκόμαστε μπροστά στο μοναδικό γεγονός μέσα στον Κόσμο στο γεγονός της εκπομπής και αναλάμψεως του φωτός από τον Πανάγιο και Ζωοδόχο Τάφο του Σωτήρος. Την ημέρα του Μεγάλου Σαββάτου από τις πρωινές ώρες κανένας τύπος δεν τηρείται ως προς τις διάφορες θέσεις του αγίου ναού της Αναστάσεως. Οι Άμβωνες, τα Δεσποτικά και τα Στασίδια είναι γεμάτα από πιστούς ανεξαρτήτως φύλου. Διά της Ωραίας Πύλης εισέρχεται ο τυχών, εντός δε του Ιερού και γύρω από την Αγία Τράπεζα περιμένουν με εγκαρτέρηση την εμφάνιση του Αγίου Φωτός, άνδρες, γυναίκες και παιδιά κάθε ηλικίας.
ΘΑΝΑΤΟΥ ΕΟΡΤΑΖΟΜΕΝ ΝΕΚΡΩΣΙΝ ΑΔΟΥ ΤΗΝ ΚΑΘΑΙΡΕΣΙΝ
ο άγιο Πάσχα αποτελεί την κορωνίδα του ορθοδόξου εορτολογίου. Είναι, κατά τον ιερό υμνογράφο της αναστάσεως, η «εορτή των εορτών και η πανήγυρις των πανηγύρεων». Η σημασία της μεγάλης εορτής οφείλεται στο ότι εκφράζει το πέρας και τον τελικό θρίαμβο της επιτυχίας του επί γης απολυτρωτικού έργου του Χριστού. Εορτάζεται πανηγυρικότατα η νίκη του Αγαθού κατά του Κακού, η επικράτηση του φωτός στο νοητό σκοτάδι της αμαρτίας και της φθοράς, η κατάργηση του ’δη και πάνω απ' όλα η αναίρεση του θανάτου, του χειρότερου εχθρού μας!
Η είσοδος του κακού στον κόσμο μαζί με τα άλλα μύρια κακά, έφερε και τον θάνατο, ως την φυσική κατάληξη μιας αφάνταστα μαρτυρικής ζωής. Ο πικρός ’δης υπήρξε ο τόπος κατάληξης όλων των ανθρωπίνων ψυχών. Η έννοια της αθανασίας, ως το σπουδαιότερο αρχέγονο δώρο του Θεού στον άνθρωπο, έμεινε ως μια μακρινή Η λαχτάρα για την νίκη του θανάτου εκφράστηκε ποικιλότροπα μέσα στις ανάμνηση στην ανθρώπινη σκέψη και ως μια αμυδρή προσδοκία ανάκτησής της στο μέλλον.
ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΛΑΜΠΡΥΝΘΩΜΕΝ ΤΗ ΠΑΝΗΓΥΡΕΙ
άσχα το τερπνόν΄ Πάσχα Κυρίου Πάσχα΄ Πάσχα πανσεβάσμιον ημίν ανέτειλε. Με αυτούς τους υπέροχους και πανηγυρικούς στίχους ο θεσπέσιος υμνογράφος της Αναστάσεως αναγγέλλει στους πιστούς την έλευση της πλέον λαμπρής και ευφρόσυνης εορτής της Εκκλησίας μας. Σύμπας ο άγιος λαός του Θεού, ο «ευσεβής και φιλόθεος», όπως τον αποκαλεί ο ιερός Χρυσόστομος, «εν ενί στόματι και μια καρδία», με δάκρυα χαράς στα μάτια, υμνεί τον Αναστάντα εκ νεκρών και νικητή του θανάτου, Κύριο Ιησού Χριστό. Με αισθήματα βαθύτατης συγκίνησης και απέραντης αγαλλίασης κατακλύζει τους λαμπροστόλιστους και ολόφωτους ναούς για να εορτάσει τη Θεία Έγερση και να απολαύσει τον ανείπωτο πλούτο της χρηστότητας του Κυρίου. Σπεύδει για να εορτάσει τον πιο σπουδαίο θρίαμβο, την πιο μεγάλη και απερίγραπτη νίκη της ανθρώπινης ιστορίας: Τον θάνατο του θανάτου μας!