Ο ΖΗΛΩΤΗΣ ΗΛΙΑΣ (20 Ἰουλίου)

image00239911" Ὁ ἔνσαρκος ἄγγελος τῶν προφητῶν ἡ κρηπίς".

7λίας ὁ Ζηλωτής. Δέν ὑπάρχει τόπος στήν Ἑλλάδα, πού νά μήν ἔχει μία Ἐκκλησία, ἕνα ξωκκλήσι, ἕνα προσκυνητάρι πρός τιμήν τοῦ προφήτη Ἠλία. Ἀνάλογα τιμᾶται καί στίς ἄλλες ὀρθόδοξες χῶρες καί γενικότερα σέ ὅλο τόν Ὀρθόδοξο χριστιανικό κόσμο. Ὁ ἀριθμός τῶν Χριστιανῶν πού φέρουν τό ὄνομά του, συναγωνίζεται τό πλῆθος ἐκείνων πού φέρουν τό ὄνομα τῶν ἄλλων λαοφιλῶν Ἁγίων. Ἐνῶ, δέν συναντοῦμε Ναούς ἄλλων Ἁγίων τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, καί σπάνια βλέπουμε Χριστιανούς νά φέρουν τό ὄνομά  τους, δέν συμβαίνει τό ἴδιο μέ τόν προφήτη Ἠλία. Οὔτε ὁ πατριάρχης Ἀβραάμ, οὔτε ὁ θεόπτης Μωυσῆς, οὔτε προφήτης Ἠσαΐας, συγκίνησαν τήν λαϊκή εὐσέβεια. Μόνον ὁ προφήτης Ἠλίας τό κατόρθωσε.

    Γιατί ἄραγε; Ποῦ ὀφείλεται αὐτή ἡ ξεχωριστή ἀγάπη τῶν πιστῶν πρός τό πρόσωπο τοῦ προφήτη Ἠλία;
    Ὠφείλεται ἄραγε στό ὅτι τό μήνυμα τοῦ ἔργου του εἶναι πάντα ἐπίκαιρο; Εἶναι ὁ θερμός του ζῆλος; Τό ἄκαμπτο φρόνημά του; Ἡ ἀνυποχώρητη ἀντίσταση στό κάθε μορφῆς κακό; Ὁ ἀμείλικτος ἔλεγχος τῆς κρατικῆς αὐθαιρεσίας;
    Ὅποια ἀπάντηση κι ἄν δεχθοῦμε, ἀκόμη καί τήν πιό ἁπλή, αὐτό πού προκαλεῖ τό ἐνδιαφέρον εἶναι τό μήνυμα τοῦ προφήτη Ἠλία.  Μήνυμα ἰδιαίτερα ἐπίκαιρο γιά τήν ἐποχή μας.
    Ἡ ἐποχή τοῦ προφήτη Ἠλία μέ τήν ἐποχή μας εἶναι ἐποχές παράλληλες, ἔχουν πολλά κοινά σημεῖα μεταξύ τους.

    Τό βασίλειο πού εἶχε οἰκοδομήσει ὁ μέγας Δαβίδ καί εἶχε στεριώσει ὁ σοφός Σολομών, τόν 10ο αἰώνα π.Χ., εἶχε διαιρεθεῖ στά δύο. Ἡ ἐμφύλια σύγκρουση μέ δυσκολία ἀπεφεύχθηκε. Ὁ  ἐθνικός διχασμός  ὅμως παρέμεινε βαθύς. Οἱ συγκρούσεις, στό ἐσωτερικό τῶν δύο νέων βασιλείων, δέν ἔλειψαν, καί μάλιστα πολλές φορές ἦταν αἱματηρές.
    Στό Βόρειο βασίλειο, τό ἐπονομαζόμενο «τοῦ Ἰσραήλ», ἡ κατάσταση ἦταν ἀπελ- πιστική. Κρατική αὐθαιρεσία, διαφθορά καί ὀργανωμένη προσπάθεια ἀπομακρύνσεως τοῦ λαοῦ, ἀπό τίς πατροπαράδοτες ἀξίες, πού ἄρχισε ἤδη ἀπό τόν ἱδρυτή τοῦ νέου κράτους, τόν Ἱεροβοάμ, καί συνεχίστηκε ἀπό τούς διαδόχους του. Ὁ λαός ἀρχίζει σιγά - σιγά νά ἐπηρεάζεται ἀπό τίς θρησκεῖες τῶν γύρω λαῶν καί τά ἔθιμα τους, μέ ἀποτέλεσμα τήν ἀλλοίωση τῆς ἐθνικῆς φυσιογνωμίας καί ταυτότητάς του. Στό ἀποκορύφωμα ἔφτασε ἡ κατάσταση, ὅταν ὁ βασι- λιάς Ἀχαάβ νυμφεύθηκε τήν δυναμική Ἰεζάβελ, κόρη τοῦ βασιλιά τῆς Τύρου. Ἡ Ἰεζάβελ ἔφερε μαζί της ὡς «προίκα» τήν λατρεία τοῦ εἰδωλολάτρη θεοῦ Βάαλ, τήν ὁποία προσπάθησε νά ἐπιβάλει σ᾽ ὁλόκληρο τό βασίλειο. Μέ δόλιο τρόπο, προσπάθησε νά βλάψει καί νά πολεμήσει τήν πίστη τοῦ λαοῦ. Φόνευσε τούς θρησκευτικούς ἡγέτες. Κατέστρεψε τούς ἱερούς τόπους καί στήν θέση τους ἀνήγειρε βωμούς εἰδωλολατρικῶν θεῶν, ἐγκαθιστώντας ἑκατοντάδες ἱερεῖς τῆς εἰδωλολατρικῆς  θρησκείας. Τά μέτρα ἀπέδωσαν, καί πλῆθος λαοῦ ἐγκατέλειψε τήν λατρεία τοῦ ἑνός καί ἀληθινοῦ Θεοῦ καί προσχώρησε στήν ξενόφερτη πολυθεΐα.
    Καί τότε ἐμφανίζεται ὁ προφήτης Ἠλίας. Παρουσιάζεται στόν Ἀχαάβ καί τόν ἐ- λέγχει δριμύτατα, προκαλώντας ἔτσι τήν ὀργή τῆς Ἰεζάβελ. Ὁ προφήτης Ἠλίας κρύβεται σέ μιά σπηλιά στό ὄρος Χωρήβ. Στό μεταξύ ἡ διαφθορά ὀργιάζει, μέ κέντρο τό παλάτι. Ὁ Ἀχαάβ καί ἡ Ἰεζάβελ, μέ δόλια μέσα καί διεφθαρμένους συνεργάτες, πο- λίτες καί κρατικούς λειτουργούς, κατόρθω- σαν νά προσελκύσουν τόν λαό μέ τό μέρος τους, καί νά ἀποκτήσουν παράνομα τήν περιουσία κάποιου ἀθώου πολίτη φονεύοντάς τον.
    Ὁ προφήτης Ἠλίας βγαίνει ἀπό τήν ἀπομόνωση. Ἐπιστρέφει στόν δημόσιο ἔλεγχο, ἐμφανίζεται στόν Ἀχαάβ καί τόν ἐπιτιμᾶ μέ σκληρότατη γλώσσα, μέχρις ἐξευτελισμοῦ.
    Σέ λίγο καιρό πεθαίνει ὁ Ἀχαάβ καί τόν διαδέχεται ὁ γιός του Ὀχοζίας, πού συνέχι¬σε, στά δύο χρόνια πού βασίλεψε, τήν τακτική τοῦ πατέρα του, ἐπισύροντας πάλι τόν καυστικό ἔλεγχο τοῦ ζηλωτή προφήτη Ἠλία, πού ἔμεινε στήν ἱστορία ὡς τό αἰώνιο σύμβολο τῆς ἀνυποχώρητης ἀγωνιστικότητας.
    Μήπως ὅλα αὐτά σᾶς θυμίζουν κάτι; Ἄν ναί, τότε μποροῦμε νά μιλᾶμε γιά ἐποχές παράλληλες. Μέ τήν διαφορά, ὅτι μᾶς λείπει ὁ προφήτης Ἠλίας.
    Κι ἐμεῖς, ζήσαμε ἐμφύλιες αἱματηρές συγκρούσεις καί καταστρεπτικούς ἐθνικούς διχασμούς. Αὐθαιρεσία, διαφθορά, συστη- ματική ὑπονόμευση τῶν ἀξιῶν καί τῆς πίστεως, πού στήριξε καί ἔθρεψε τόν λαό μας. Πόλεμος σέ βάρος τῆς Ἐκκλησίας καί ἐπιχείρηση ἀπαξίωσης τῶν Κληρικῶν της. Δόλιες μεθοδεύσεις, σφετερισμοί ξένης περιουσίας, διαφθορά στήν δημόσια διοίκηση καί στήν δικαιοσύνη. Ἄδικες ἀποφάσεις, ὀργανωμένη προσπάθεια παραχάραξης τῆς ἐθνικῆς φυσιογνωμίας καί ἀλλοίωσης τῆς ταυτότητάς μας στό ὄνομα μιᾶς ἀκατανόητης πολυπολιτισμικότητας καί μιᾶς ἰσοπεδωτικῆς  παγκοσμιοποίησης. Ὅλα αὐτά ὑποσκάπτουν τό ἦθος τοῦ λαοῦ καί ἀπειλοῦν τήν ὕπαρξή του, ὅπως καί στήν ἐποχή τοῦ Ἀχαάβ καί τοῦ Ὀχοζία.
Τότε, ὁ Θεός ἔστειλε τόν προφήτη Ἠλία. «Ἦταν σάν τήν φωτιά· κι ὁ λόγος του ἔκαιγε σάν τήν λαμπάδα... Πόσο δοξάστηκες προφήτη Ἠλία μέ τά ἔργα σου, τά θαυμαστά..! Εὐτυχισμένοι εἶναι ἐκεῖνοι πού σέ εἶδαν...», ἀναφέρει ἡ Σοφία Σειράχ, 48, 1, 4, 11.
    Ἄν οἱ καιροί εἶναι παράλληλοι, νά ἐλπίσουμε, ὅτι καί τώρα ὁ Θεός θά στείλει κάποιον προφήτη Ἠλία; Κάποιον μέ πύρινο λόγο;  Μέ ἔνθεο ζῆλο; Μέ ἄκαμπτο φρόνημα; Ἀνυποχώρητο ἐλεγκτή κάθε παρανομίας; Ἕναν ἁγνό καί αὐστηρό κριτή, κάθε ἀνθρώπου, πού παραβαίνει τούς ἠθικούς, ἐκκλησιαστικούς καί πολιτικούς νόμους; Εἶναι πολύ αὐτό πού ζητᾶμε; Εἶναι ματαιο- πονία νά τό περιμένουμε; Ἤ εἴμαστε τόσο νεκρωμένοι, ὥστε κάθε ἐλπίδα εἶναι χαμένη;
                                   Ἐν πάση περιπτώσει... Στίς μέρες μας,
                                    ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΝΑΣ ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ!
    Στό σημεῖο αὐτό, θά ἔπρεπε νά τελειώσω, ἔτσι ἀπαισιόδοξα, γιατί δέν γνωρίζω τήν ἀπάντηση.
Δέν θέλω ὅμως νά σκοτώσω τήν ἐλπίδα. «Ἡ ἐλπὶς οὐ καταισχύνει». Κι ἄν δέν ὑπάρχει φῶς στήν ἄκρη τῆς σήραγγας, ἐδῶ πού φτάσαμε, μόνον ὁ Θεός μπορεῖ νά μᾶς σώσει. Αὐτός μπορεῖ νά μᾶς λυπηθεῖ, καί νά μᾶς στείλει ἕναν ζηλωτή Ἠλία, πού μέ τόν κοφτερό προφητικό του λόγο, θά καθαρίσει τήν ἠθική σαπίλα, θά καυτηριάσει τίς πληγές τῆς ἁμαρτίας, θά σταματήσει τήν πανδημία τοῦ κακοῦ καί θά ἀναμορφώσει τά θρησκευτικά, τά κοινωνικά καί τά πολιτικά μας ἤθη.
                                            Πότε ὅμως θά γίνει αὐτό;
    Ἐμεῖς, ἁπλά θά περιμένου με μέ ὑπομονή, μέ ἐλπίδα καί μέ προσευχή! Ὅπως καί ἄν ἔρθουν τά πράγματα, ἐμεῖς νά μείνουμε προσκολλημένοι καί προσηλωμένοι στόν Ἰησοῦ Χριστό, ὥστε, ὅταν ἔρθει ὁ Κύριός μας, λίγο μετά τήν ἐμφάνιση τοῦ προφήτη Ἠλία, νά τόν προϋπαντήσουμε, νά τόν προσκυνήσουμε, νά περάσουμε ἀπό τό φοβερό ἐκεῖνο κριτήριο καί διά πρεσβειῶν τοῦ ἁγίου προφήτου, νά γίνει σέ ὅλους μας αὐτό πού λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος: "Οὕτω πάντοτε σύν Κυρίῳ ἐσόμεθα" .

Εκτύπωση