«Ἀντωνίνου τό φρύαγμα ἀνδρικῶς κατέβαλες».
να τροπάριο τῆς σημερινῆς ἀκολουθίας, πού ἀναφέρεται στήν ἁγία Παρασκευή, λέει ὅτι ἡ Μεγάλη Ἁγία, πού ἑορτάζουμε σήμερα, παρ᾿ ὅτι ἦταν γυναίκα καί μάλιστα νεαρῆς ἡλικίας, «ἀνδρικῶς καί γενναίως» ἐνίκησε τή μανία τοῦ αὐτοκράτορα Ἀντωνίνου, ὁ ὁποῖος τήν ὑπέβαλε σέ πολλά καί ἄγρια βασανιστήρια,ἀλλά ἐκείνη ἡ πάνσεμνη πάντοτε παρέμεινε σώα καί ἀβλαβής «τῇ βοηθείᾳ καί τῷ ὅπλῳ τοῦ Σταυροῦ».
Ἀπό τά πολλά μαρτύρια πού ὑπέμεινε θά ἀναφέρουμε μόνο ἕνα. Κάποτε τήν ἔβγαλαν ἀπό τήν φυλακή,στήν ὁποία τήν εἶχαν κλεισμένη,καί τήν ὡδήγησαν στό στάδιο. Ἐκεῖ ἐλευθέρωσαν ἀπό τό κλουβί του ἕναν δράκοντα, ἕνα θηρίο, ἕνα τεράστιο φίδι, γιά νά τήν κατασπαράξει. Ἐκεῖνο μέ ὁρμή πήγαινε κατ᾿ ἐπάνω της, ἀλλά ἡ Ἁγία δέν πτοήθηκε, δέν τά ἔχασε. Σήκωσε τό χέρι της καί σταύρωσε τό θηρίο. Τήν ἴδια στιγμή ἐκεῖνο κόπηκε στά δύο, σάν νά τό χτύπησαν μέ μεγάλο καί κοφτερό μαχαίρι. Γιά ὥρα χτυπιόταν μπροστά στά ἔκπληκτα μάτια ὅλων τῶν παρευρισκομένων, ἕως ὅτου ψόφησε.
Δύο εἶναι τά σημεῖα πού πρέπει νά προσέξουμε ἀπό τό θαῦμα αὐτό, γιατί περί θαύματος πρόκειτα.
1ο σημεῖο.Ἔχουμε ὅλοι μέσα μας θηρία καί φίδια,τά ὁποῖα πρέπει κι᾿ ἐμεῖς νά σκοτώσουμε. Τά πάθη πού φωλιάζουν μέσα μας καί κατατρώγουν τήν ψυχή μας, δέν εἶναι θηρία; Οἱ πολλές ἁμαρτίες, πού τίς ἔχουμε καλά κρυμένες στό βάθος τῆς ὑπάρξεώς μας καί δηλητηριάζουν τήν ζωή μας, δέν εἶναι φίδια φαρμακερά; Θά ἔχετε δεῖ, πιστεύω, ἐκείνη τήν εἰκόνα, πού κάποιος ἐξομολογεῖται γονατιστός μπροστά στόν πνευματικό. Καθώς ἐξαγορεύει τίς ἁμαρτίες του, ἀπό τό στόμα του βγαίνουν φίδια. Ἤ πάλι τό ἄλλο φυλλάδιο, πού ἔχει τήν καρδιά ἑνός ἀνθρώπου πρίν τήν ἐξομολόγήση καί μετά τήν ἐξομολόγηση. Στήν πρώτη περίπτωση ἡ καρδιά του εἶναι γεμάτη ἀπό ἄγρια θηρία, ἀρκούδα, λύκο, τίγρι, φίδι, βάτραχο, καμήλα κ.ἄ. Στήν ἄλλη ὅλα ἔχουν φύγει καί λάμπει ἡ καρδιά, ἀστράφτει ἀπό τήν καθαρότητα καί τό φῶς τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι κι᾿ ἐμεῖς πρέπει νά σκοτώσουμε ὅλα τά ἄγρια θηρία, πού φωλιάζουν μέσα μας. Νά καθαρίσουμε τούς ἑαυτούς μας «ἀπό παντός μολυσμοῦ σαρκός καί πνεύματος, ἐπιτελοῦντες ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ», ὅπως λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος.
Τό 2ο σημεῖο πού πρέπει νά προσέξουμε: Πῶς νίκησε ἡ Ἁγία Παρασκευή; Μέ τό ὅπλο καί τή δύναμη τοῦ τιμίου Σταυροῦ. Αὐτό πάλι θέλει νά μᾶς πεῖ, ὅτι πρέπει νά χρησιμοποιοῦμε τόν τίμιο Σταυρό. Νά σηκώνουμε τό χέρι μας καί νά σχηματίζουμε σωστά τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ. Ἔτσι ἔχουμε ἀσφάλεια καί προστασία.Ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου γίνεται τεῖχος καί ὀχύρωμα. Γίνεται ἀσπίδα, πάνω στήν ὁποία χτυποῦν τά πεπυρωμένα βέλη τοῦ πονηροῦ καί ἐξωστρακίζονται, γυρίζουν πίσω.Τό τονίζω ὅμως, νά σχηματίζουμε σωστά τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ, γιατί αὐτό φοβᾶται ὁ διάβολος, «φρίττει καί τρέμει μή φέρων καθορᾶν αὐτοῦ τήν δύναμιν». Δυστυχῶς οἱ περισσότεροι δέν ξέρουν νά κάνουν σωστά τόν Σταυρό τους. Κάνουν κάτι ἀκανόνιστα καί ἀκαθόριστα σχήματα, τά ὁποῖα ὁ διάβολος δέν τά φοβᾶται, τά κοροϊδεύει καί τά ὁποῖα δέν ἔχουν τή δύναμη νά μᾶς βοηθήσουν.
Σᾶς ὑπενθυνίζω ἕνα μόνο παράδειγμα ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη: Οἱ Ἰσραηλίτες ἀφοῦ πέρασαν τήν Ἐρυθρά Θάλασσα, ἐπί σαράντα χρόνια πολεμοῦσαν μέσα στήν ἔρημο μέ διάφορους εἰδωλολατρικούς λαούς. Κάποια φορά πολεμοῦσαν τούς Ἀμαληκίτες. Ὁ Μωϋσῆς προσευχόταν πάνω σ᾿ ἕνα λόφο, μέ ἁπλωμένα χέρια. Τά ἁπλωμένα χέρια του μέ τό σῶμα του σχημάτιζαν τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ. Συνέβαινε δέ τοῦτο τό παράδοξο: Ὅσο ὁ Μωϋσῆς μέ τά ἁπλωμένα χέρια του σχημάτιζε τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ, νικοῦσαν οἱ Ἰσραηλίτες. Ὅταν κουραζόταν καί τά κατέβαζε, νικοῦσαν οἱ Ἀμαληκίτες. Τότε πῆγαν κοντά του δύο νέοι, ὁ Ἰησοῦς τοῦ Ναυῆ καί ὁ Ὤρ, οἱ ὁποῖοι κρατοῦσαν τά χέρια τοῦ Μωϋσῆ ἁπλωμένα καί ἔτσι τελικά νίκησαν οἱ Ἑβραῖοι.
Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, ἔχοντας ὑπ᾿ ὄψη του τό γεγονός αὐτό, λέει: «Ἄν κι᾿ ἐσύ, ἀδελφέ μου, θέλεις νά νικήσεις τόν νοητό Ἀμαλήκ, τόν διάβολο, μήν κατεβάζεις τά χέρια σου καί μήν λύνεις τό νικητικό σημεῖο τοῦ τιμίου Σταυροῦ. Νά σηκώνουμε τά χέρια μας στόν οὐρανό καί νά προσευχόμαστε. Ἄς προσέξουμε ὅμως τά χέρια μας νά εἶναι καθαρά ἀπό ἁμαρτίες καί ἀπό ἀδικίες, γιά νά ἀκούει ὁ Θεός τίς προσευχές μας καί νά ἱκανοποιεῖ τά αἰτήματα τῶν καρδιῶν μας».
Ἀλλά καί πάλι, δέν εἶναι ἀρκετό νά ἔχουμε χέρια, μόνο, καθαρά. Χρειάζεται καί κάτι ἀκόμη, πιό σοβαρό καί πιό σπουδαῖο. Κάποτε κάποιος προσευχόταν στόν Θεό μέ ὑψωμένα τά χέρια του καί ἔλεγε: κοίταξε Θεέ μου, τά χέρια μου εἶναι καθαρά ἀπό ἁμαρτίες. Καί ὁ Θεός τοῦ ἀπάντησε: ναί, εἶναι μέν καθαρά, ἀλλά εἶναι ἄδεια. Αὐτό σημαίνει ὅτι δέν φτάνει μόνο νά ἀποφεύγουμε τήν ἁμαρτία, ἀλλά νά πράττουμε καί τό ἀγαθό. Στήν καρδιά μας νά μήν ὑπάρχουν μέν φίδια, οὔτε θηρία, οὔτε ἀγκάθια, ἀλλά νά εἶναι συγχρόνως γεμάτη ἀπό ἀρετές καί καλωσύνες. «Ἔκκλινον ἀπό κακοῦ καί ποίησον ἀγαθόν», αὐτό ζητάει ἀπό ἐμᾶς ὁ Θεός.
Ἄς μάθουμε, λοιπόν, νά χρησιμοποῦμε καί νά ἀξιοποιοῦμε τό ὅπλο τοῦ τιμίου Σταυροῦ. Μέ τήν δύναμή του, μέ τίς εὐχές τῆς ἁγίας ἐνδόξου Ὁσιοπαρθενομάρτυρος Παρασκευῆς, τῆς ἀθληφόρου, καί κυρίως μέ τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ, θά νικοῦμε σ᾿ αὐτήν τήν ζωή τούς ὁρατούς καί ἀοράτους ἐχθρούς καί θά πορευόμαστε τόν δρόμο πού ὁδηγεῖ στήν οὐράνια Βασιλεία. «Τοῦτο τό Ξύλον εἰσάγει πάλιν ἡμᾶς εἰς τόν Παράδεισον».
