Ο ΑΓΙΟΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ (27 Ἰουλίου)

agios panteleimon 1

"Μητρικήν αγαπήσας ευσέβειαν, την του πατρός διωρθώσω ασέβειαν".


18ήμερα 27η του μηνός Ιουλίου, η Εκκλησία μας εορτάζει και τιμά την ιερή μνήμη του αγίου, ενδόξου Μεγαλομάρτυρος και ιαματικού Παντελεήμονος.
Ο άγιος Παντελεήμων, μαζί με πολλούς άλλους αγίους Μάρτυρες της Εκκλησίας μας, άνδρες και γυναίκες, είναι από τα ιερά θύματα του μεγάλου διωγμού του Διοκλητιανού.
Γέρος πια ο ειδωλολάτρης αυτοκράτορας, υπέγραψε το 303 μ.Χ. το διάταγμα της εξόντωσης των χριστιανών. Ο διωγμός αυτός είναι ο πιο σκληρός διωγμός εναντίον της Εκκλησίας μας.
‘Υστερα από δέκα χρόνια, το 313 μ.Χ., ο Μέγας Κωνσταντίνος άφησε ελεύθερη την πίστη και την λατρεία των χριστιανών με το διάταγμα της ανεξιθρησκείας που εξεδωσε στα Μεδιόλανα.

Ο άγιος Παντελεήμων πατρίδα του είχε την Νικομήδεια, που ήταν και η έδρα του βασιλιά Διοκλητιανού. Πατέρας του ήταν ο ειδωλολάτρης Ευστόργιος, ανώτατος αξιωματούχος του κράτους, και μητέρα του η χριστιανή Ευβούλη. Σε μικρή ηλικία, ορφανός από πατέρα, ο Άγιος, έμεινε στην στοργική φροντίδα της μητέρας του, η οποία τον ανάθρεψε χριστιανικά και τον σπούδασε επιστημονικά.

Κοντά στον χριστιανό Ιερέα Ερμόλαο, ο Παντολέων, έτσι ονομαζόταν αρχικά, παιδα-γωγήθηκε στην πίστη και την ευσέβεια. Κοντά στον Ευφρόσυνο, πού ήταν ο ιδιαίτερος γιατρός του Διοκλητιανού, έμαθε την ιατρική επιστήμη. Ἔγινε, λοιπόν, γιατρός και ασκούσε την φιλάνθρωπη ιατρική επιστήμη, θεραπεύοντας τις αρρώστιες των ανθρώπων.
Ό άγιος Παντελεήμων ασκούσε την ιατρική επιστήμη με πολύ μεγάλη επιτυχία  και χωρίς να παίρνει χρήματα από τους αρρώστους. Γι’ αυτό η Εκκλησία, μαζί με τον Ιερέα άγιο Ερμόλαο, τον κατατάσσει στην χορεία των αγίων Αναργύρων επειδή δωρεάν θεράπευε τους αρρώστους. Αυτό άλλωστε σημαίνει και η λέξη «Ανάργυρος».
Αλλά όχι μόνο, ως επιστήμονας γιατρός, ο άγιος Παντελεήμων, θεράπευε τους αρρώστους, αλλά και ως πιστός χριστιανός έκανε πάρα πολλά θαύματα. Σε ένα από αυτά, κάποιον, που τον δάγκωσε φίδι και πέθανε, ο άγιος Παντελεήμων θαυματουργικά τον ανέστησε. Όπως και σε έναν τυφλό, που είχε χάσει την όρασή του, ο Άγιος του έδωσε και πάλι το φως του. Ο άγιος  Παντελεήμων πάντα στην ζωή του τηρούσε με ακρίβεια αυτό που είπε ο Ιησούς Χριστός, ότι: «ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, τά ἔργα, ἅ ἐγώ ποιῶ κἀκεῖνος ποιήσει».
Οι επιτυχίες και τα θαύματα του αγίου Παντελεήμονος δεν άργησαν να γίνουν γνωστά και να κινήσουν τον φθόνο των άλλων γιατρών. Τον κατηγόρησαν, λοιπόν, στον Διοκλητιανό πώς είναι χριστιανός, και από τότε αρχίζει ή μαρτυρική περιπέτεια του. Τον κάλεσε ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός, και ανακρίνοντάς τον, νόμισε πως με τον τρόπο αυτό θα κατάφερνε να κάνει τον τότε Παντολέων, όπως λεγόταν, να αλάξει την πίστη του και να θυσιάσει στα είδωλα. Ο άγιος Παντελεήμων, που δεν ήταν άγνωστος στον αυτοκράτορα Διοκλητιανό, χωρίς περιστροφές, του απάντησε: «Είμαι χριστιανός». Κι όχι μόνο αυτό, αλλά μπροστά στον αυτοκράτορα  Διοκλητιανό, για να δείξει την δύναμη της πίστεώς του, και πώς ο Χριστός είναι ο αληθινός Θεός, θεράπευσε θαυματουργικά έναν παράλυτο. Τότε του λέει ο αυτοκράτορας: «Λυπούμαι τα νιάτα σου. Θυσίασε, λοιπόν, στους Θεούς, για να μην εχεις και εσύ την τύχη των άλλων χριστιανών». Ο άγιος Παντελεήμων με σταθερή την Ορθόδοξη του πίστη του απάντησε: «Δεν αρνιέμαι την πίστη μου και δεν θα προδώσω τον Χριστό μου».
Ο άγιος Παντελεήμων δεν είχε τίποτε να χάσει. Την περιουσία του την είχε μοιράσει. Πλούτος του ήταν μόνο ο Χριστός, για τον οποίο έδινε ακόμα και την ίδια του την ζωή. Γι’ αυτό ούτε οι υποσχέσεις τον δελέασαν ούτε οι απειλές τον τρόμαξαν.
Τον έβαλαν στον τροχό και το σώμα του ξεσχίστηκε. Τον έρριξαν σε βρασμένο μολύβι και δεν έπαθε τίποτε. Τον έριξαν στα θηρία και εκείνα δεν τον πείραξαν καν. Σε όλα αυ-τά ο Ιερέας άγιος Ερμόλαος, σαν να τον κρατούσε από το χέρι, φύλαγε καί προστάτευε τον άγιο Παντελεήμονα. Πραγματικά, καθώς είναι γραμμένο, «πολύ ἰσχύει δέησις δικαίου ἐνεργουμένη...». Έχει μεγάλη δύναμη ή προσευχή του δικαίου ανθρώπου. Στο τέλος, με διαταγή του Διοκλητιανού, την μια μέρα αποκεφαλίστηκε ο Ερμόλαος και την άλλη ο Παντελεήμων, δεμένος επάνω σε μια ελιά.
Την ημέρα της μαρτυρικής του τελείωσης, πού βαπτιζότανε στο αίμα του, ο Άγιος πήρε και το νέο του όνομα. Όταν έπεφτε ή κεφαλή του κάτω από το μαχαίρι του δημίου ακούστηκε φωνή από τον ουρανό: «Από σήμερα τό όνομά σου θα είναι Παντελεήμων». Όλοι από τότε, με την πρεσβεία του Αγίου, βρίσκουν έλεος από τον ελεήμονα Θεό.
Ο άγιος Παντελεήμων, είναι ο νέος με τις καλές σπουδές και με την χριστιανική ανατρoφή, που ήξερε καλά ποιος είναι ο προορισμός του ανθρώπου και ποια είναι η αξία της γνώσης και της επιστήμης. Συνδύασε, λοιπόν, την γνώση με την πίστη, την επιστήμη με την αρετή και την ιατρική με την φιλανθρωπία.
Είναι καταχωρημένος στο Αγιολόγιο της Εκκλησία μας, ως ο Αθλοφόρος, ο Ἀγιος και ιαματικός Παντελεήμων, όνομα που ταιριάζει στον Μεγαλομάρτυρα και θαυματουργό γιατρό, που άσκησε την φιλάνθρωπη επιστήμη του «μιμητής ὑπάρχων τοῦ ἐλεήμονος Θεοῦ».
Αὐτόν τόν ἀθλοφόρο καί Ἰαματικό Παντελεήμονα τιμᾶμε σήμερα, ἀλλά καί τόν παρακαλοῦμε νά θέσει σέ λειτουργία τό νέο χάρισμα, πού ἀπέκτησε πηγαίνοντας στόν οὐρανό. Οἱ Ἅγιοι στόν οὐρανό ἀποκτοῦν τό χάρισμα τῆς πρεσβείας. Πρεσβεύουν γιά μᾶς. «Πρέσβευε τῶ ἐλεήμονι θεῶ». Ζητᾶμε τό ἔλεος ἀπό τόν ἐλεήμονα Θεό.
Ἡ άλήθεια εἶναι  ὅτι ἔχουμε τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Ἄν δέν εἴχαμε τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ποιός  ξέρει ποῦ θά βρισκόμασταν. Κολυμπᾶμε μέσα στό ἔλεος τοῦ Θεοῦ. 'Αναπνέουμε τόν ἀέρα τοῦ ἐλέους τοῦ Θεοῦ. Ἔχουμε, λοιπόν, ἔλεος. Ἀλλά θέλουμε καί ἄλλο ἔλεος. Διότι κινδυνεύουμε σωματικά, ἄλλα πιό πολύ πνευματικά.
Κινδυνεύουμε καί χανόμαστε μέσα στήν τρικυμία τῶν παθῶν. Κινδυνεύουν τά παιδιά μας καί τά νιάτα μας μέσα στήν χοάνη τῆς ἀντιχριστιανικῆς ἰδεολογίας καί μέσα στό καζάνι τῆς διαφθορᾶς καί τῶν ναρκωτικῶν. Μοναδικό σωσίβιο, πού μᾶς ἀπέμεινε, εἶναι τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ.
Σάν τήν πονεμένη μάνα, τήν Χαναναία, ζητᾶμε ἔλεος γιά τά κορίτσια μας, πού κινδυνεύουν: «Ἐλέησόν με, Κύριε,  ἡ θυγάτηρ μου κακῶς δαιμονίζεται». (Ματθ. 15,22)
Σάν τόν πονεμένο πατέρα ζητᾶμε ἔλεος γιά τά ἀγόρια μας, πού μᾶς τά παρέσυραν καί μᾶς τά τρέλλαναν στήν σχιζοφρενική μανία τοῦ  κόσμου: «Ἐλέησόν μου τόν υἱόν, ὅτι σεληνιάζεται καί κακῶς πάσχει». (Ματθ. 17,15)
Σάν τούς δύο τυφλούς ζητᾶμε ἔλεος, γιά νά μήν γλυστρήσουμε στά σκοτεινά μονοπά-τια τῆς ἁμαρτίας καί τῆς ἀπιστίας: «Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, υἱός Δαβίδ». (Ματθ. 20,30)
Πολλές φορές ψάλλαμε τό «Κύριε, ἐλέησον» στήν θεία Λειτουργία. Μία  φορά ἄς μήν βγεῖ σάν τραγούδι τῶν χειλέων, ἀλλά σάν ἀγωνία τῆς καρδιᾶς μας, σάν κραυγή σωτηρίας: «Κύριε, ἐλέησον»!

Εκτύπωση