«Χαῖρε, στεῤῥόν τῆς πίστεως ἔρεισμα».
Ἐμᾶς τούς Ἕλληνες Ὀρθοδόξους μᾶς συγκινοῦν δύο ὕμνοι.
Ὁ ἕνας εἶναι ὁ Ἐθνικός Ὕμνος καί ὁ ἄλλος εἶναι ὁ Ἀκάθιστος Ὕμνος.
Ὁ πρῶτος εἶναι ἀφιερωμένος στήν ἐλευθερία καί ὁ δεύτερος εἶναι ἀφιερωμένος στήν Παναγία. Στόν ἕνα ἀναφωνοῦμε «χαῖρε, ὦ χαῖρε, ἐλευθεριά», ἐνῶ στόν ἄλλο «χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε».
Καθώς ἀκοῦμε τόν Ἐθνικό μας Ὕμνο ἔρχονται, στόν νοῦ μας μεγάλες ἐθνικές ἐξάρσεις καί μεγάλες ἱστορικές στιγμές.
Καί καθώς ἀκοῦμε τόν Ακάθιστο Ὕμνο, ἔρχεται στόν νοῦ μας ἡ ὑπέροχη καί ἐκθαμβωτική μορφή τῆς Παναγίας, τά θαύματά της καί ἡ ἀγάπη της στό ἔθνος μας, πού μᾶς κάνουν νά συγκλονιζόμαστε καί νά νιώθουμε σιγουριά καί ἀσφάλεια.
Καί δέν εἶναι ὑπερβολή νά ποῦμε πώς ἄν ἔλειπε ὁ Ἀκάθιστος Ὕμνος ἀπό τήν Ὀρθόδοξη λατρεία, αὐτή θά ἦταν φτωχή.
Κι ἄν ἔλειπε ἡ Παναγία ἀπό τό σύνολο τῶν Ἁγίων μας, ἡ Ἐκκλησία μας θά ἦταν ἀδειανή.
Κι ἄν ἀπό τόν πλούσιο διάκοσμο τῆς Ἐκκλησίας μας ἔλειπε ἡ ἁγία Εἰκόνα τῆς Θεοτόκου, θά ἔλειπε ὁ μαγνήτης, πού μαγνητίζει τούς πιστούς.
Ἡ Παναγία εἶναι πού μᾶς ἀγκαλιάζει ὅλους καί μᾶς γλυκαίνει. Ἡ Παναγία εἶναι πού μᾶς καταλαβαίνει καί μᾶς παρηγορεῖ καί μᾶς στηρίζει. Γι' αὐτό ἀναθέτουμε σ᾽ Ἐκείνην τήν πᾶσαν ἐλπίδα μας.
Σήμερα, δυστυχῶς, δέν ὑπάρχει ἄνθρωπος χωρίς πόνο καί σταυρό. Δέν ὑπάρχει ἄνθρωπος χωρίς στενοχώριες, θλίψεις καί βάσανα.Ὅλοι οἱ πονεμένοι καί πρόβληματισμένοι ἄνθρωποι ζητοῦν ἀπό κάπου νά πιαστοῦν, κάπου νά ἀκουμπήσουν, σέ κάποιον νά μιλήσουν, καί καταλήγουν στήν στοργική Μητέρα τοῦ κόσμου.
Οἱ πιστοί ἄνθρωποι, γιά νά ἀντέξουν τόν σταυρό τῶν πειρασμῶν καί τῶν δοκιμασιῶν τους, σ᾽ Ἐκείνην καταφεύγουν, γιά νά πάρουν δύναμη καί νά τονώσουν τήν πίστη τους. Γι᾽ αὐτό κι ὁ ποιητής τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου ἀφιέρωσε στήν Παναγία τόν στίχο πού ἀκούσαμε, «χαῖρε, Στερρὸν τῆς πίστεως ἔρεισμα». Ἔτσι τήν εἶδε, σάν ἐλπίδα καί στήριγμα τῆς πίστεως. Καί πράγματι, χωρίς Ἐκείνη θά γονατίσουμε στήν ἀνηφοριά τῆς ζωῆς, θά χάσουμε τά πάντα. Ἡ Παναγία εἶναι τό στήριγμά μας, τό στερεό βάθρο τῆς πίστεώς μας.
Ὅταν ἔχεις στήν αὐλή σου ἕνα δενδράκι ἤ ἕνα λουλουδάκι κι ἀρχίζει νά λυγίζει καί νά στραβώνει, δέν βάζεις πλάι τοῦ ἕνα στήριγμα, γιά νά μήν τό σπάσει ὁ δυνατός ἀέρας; Ἔτσι καί ὁ ἄνθρωπος, διανύοντας τόν δρόμο τῆς ζωῆς, κάτω ἀπό τά βάρη τῶν εὐθυνῶν του καί κάτω ἀπό τά βάρη τῶν ταλαιπωριῶν του καί κάτω ἀπό τά βάρη τῶν πειρασμῶν καί τῶν δοκιμασιῶν του, λυγίζει καί ζητάει ἕνα στήριγμα.
Δυστυχῶς ὅμως, τά ἀνθρώπινα στηρίγματα, τά στηρίγματα τοῦ κόσμου τούτου, εἶναι σάπιοι πάσσαλοι, πού σπάζουν. Εἶναι ψεύτικες κολόνες, πού πέφτουν. Τά ἀνθρώπινα στηρίγματα δέν ἔχουν σιγουριά. Σήμερα εἶναι καί αὔριο δέν εἶναι. Οἱ ἄνθρωποι καί τά χρήματα, ἡ ὑγεία, ἡ δύναμη καί τά αξιώματα κάποια στιγμή μᾶς ἀφήνουν. Ἀναφέρει ὁ ἱερός Ψαλμωδός· «Μὴ πεποίθατε ἐπ' ἄρχοντας, ἐπὶ υἱοὺς ἀνθρώπων, οἷς οὐκ ἔστι σωτηρία». Δηλαδή, μήν στηρίζεσθε στούς ἀνθρώπους, πού λησμονοῦν, πού εἶναι ἀχάριστοι, πού εἶναι εὐμετάβολοι.
Ποῦ ὅμως νά στηριζόμαστε; Νά στηριζόμαστε στόν Θεό καί στήν Παναγία. Αὐτή δέν ἀπογοητεύει κανέναν, δέν ἐγκαταλείπει τά παιδιά της. «Οὐδεὶς προστρέχων ἐπὶ Σοὶ, κατῃσχυμμένος ἀπὸ Σοῦ ἐκπορεύεται, ἁγνὴ Παρθένε Θεοτόκε». Ὅποιος κι ἄν εἶσαι, θά βρεῖς τό στήριγμα. Θά βρεῖς κοντά της καταφύγιο καί προστασία, ἀρκεῖ νά ἔχεις πίστη. Διότι ὅποιος ἔχει πίστη, ἔχει πόδια καί βαδίζει. Ὅποιος ἔχει πίστη, εἶναι δυνατός, ἀλύγιστος. Ὅποιος ἔχει πίστη, δέν φοβᾶται, δέν δειλιάζει, δέν ταράζεται, δέν ἀδημονεῖ. Αἰσθάνεται κοντά του τόν Θεό. «Κύριος ὑπερασπιστὴς τῆς ζωῆς μου, ἀπὸ τίνος δειλιάσω;».
Κι ἄν καμιά φορά χάνουμε αὐτό τό στήριγμα τῆς πίστεως καί μπαίνει μέσα μας ὁ φόβος καί ἡ ἀγωνία, τότε προσφεύγουμε στήν Παναγία. Εἶναι τό στήριγμα τῶν πιστῶν. Καί μήπως ὅσες φορές τήν ἐπικαλεσθήκαμε δέν νιώσαμε ἀμέσως τήν παρουσία της καί τήν βοήθειά της; Κι ὄχι μόνο στίς δύσκολες ὧρες, ἄλλα πάντα καί παντοῦ. Ἡ Παναγία ἐνισχύει, κατευθύνει καί στηρίζει τούς πιστούς.
Ἀγαπητοί μου,
Ἄς τήν παρακαλέσουμε κι ἀπόψε μέ ὅλη μας τήν καρδιά, νά εἶναι πάντα καί παντοῦ τό στήριγμά μας. Νά στηρίζει τήν πίστη μας καί τίς οἰκογένειές μας. Νά στηρίζει τήν Ἐκκλησία μας καί τό Ἔθνος μας. Νά στηρίζει τόν ἀγώνα μας, τόν πνευματικό καί τόν καθημερινό. Ὁ δέ Κύριος, διά πρεσβειῶν της, ἄς ἐλεήσει πάντας ἡμᾶς.