25η ΜΑΡΤΙΟΥ - Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

25.---4-666x399 25martiou

  

«Σήμερον τῆς σωτηρίας ἡμῶν τό κεφάλαιον, καί τοῦ ἀπ’ αἰῶνος μυστηρίου ἡ φανέρωσις· ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, υἱός τῆς Παρθένου γίνεται, καί Γαβριήλ τήν χάριν εὐαγγελίζεται»

18ήμερα, 25η Μαρτίου, ἑορτάζουμε δύο μεγάλα καί ἐξαίσια θαύματα. Δύο θαύματα, πού προκαλοῦν τόν θαυμασμό καί τήν χαρά ὅλου τοῦ κόσμου. «Εὐαγγελίζου, γῆ, χαράν μεγάλην· αἰνεῖτε, οὐρανοί Θεοῦ τήν δόξαν».
Τό ἕνα θαῦμα: Μία ταπεινή καί ἄσημη κόρη γίνεται βασίλισσα.
Τό ἄλλο: Μία κόρη σκλάβα καί ἁλυσοδεμένη σπάει τίς ἁλυσίδες καί ἐλευθερώνεται.
Στό ἕνα θαῦμα, σαρκώνεται ὁ Θεός, «ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ Υἱός τῆς Παρθένου γίνεται».
Στό ἄλλο, σαρκώνεται τό ὄνειρο τῆς Ἐλευθερίας καί γίνεται πραγματικότητα.

 Τό πρῶτο θαῦμα: Μεγάλο, παγκόσμιο καί πανανθρώπινο, γιατί πολλῶν αἰώνων ἀλύτρωτες ψυχές, πού ἦταν αἰχμάλωτες τῆς φθορᾶς καί τοῦ θανάτου, χαίρονται τόν ἐρχομό τοῦ Λυτρωτῆ.
Τό δεύτερο θαῦμα: Μικρό καί περιορισμένο. Ἕνας λαός, ὁ πιό εὐγενικός λαός τοῦ κόσμου, πεσμένος στά χέρια ἑνός βαρβάρου τυράννου, χαιρετᾶ τήν ἐλευθερία του.
Καί στά δυό θαύματα κάποιος ἄγγελος ἔρχεται καί φέρνει τό μήνυμα τοῦ λυτρωμοῦ.
Στό ἕνα θαῦμα, ἔρχεται ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριήλ καί προσφωνεῖ τήν κόρη τῆς Ναζαρέτ: «Χαῖρε, κεχαριτωμένη· ὁ Κύριος μετά σοῦ» (Λκ. 1, 28).
Ἄγγελος ἔρχεται καί στό δεύτερο θαῦμα, ὁ ἄγγελος τῆς Ἑλλάδος, καί στέκει μπροστά στήν σκλαβωμένη αὐτή κόρη καί τῆς ἀπευθύνει παρόμοιο χαιρετισμό: «Χαῖρε, Ἑλλάς· ὁ Κύριος μετά σοῦ».
Παράδοξα, Ἀγαπητοί μου, καί τά δύο θαύματα.

Στό πρῶτο ἀκούγεται, ἀπό τό στόμα τῆς Παρθένου, ἡ ἐρώτηση, πού φανερώνει πόσο δυσπαράδεκτος ἦταν ὁ λόγος τοῦ ἀγγέλου: «Πῶς ἔσται μοι τοῦτο, ἐπεί ἄνδρα οὐ γινώσκω;» (Λκ. 1, 34).
-Μοῦ λές νά μήν φοβᾶμαι. Μοῦ λές, ὅτι θά ἔρθει δι’ ἐμοῦ στόν κόσμο ὁ Υἱός τοῦ Ὑψίστου, ὁ βασιλιᾶς τοῦ κόσμου, πού ἡ βασιλεία του δέν θά ἔχει τέλος.
-Ναί, ἀλλά πῶς; «Ἄνανδρος εἰμί, καί πῶς τέξω υἱόν;»
Ὅποιος τά μετράει ὅλα μέ τόν πῆχυ τῆς λογικῆς, προβάλλει χιλιάδες «πῶς;», γιά κάθε περίπτωση ὑπερφυσικοῦ γεγονότος. Καί τό θαῦμα τῆς ἐκ Παρθένου γεννήσεως τοῦ σαρκωθέντος Θεοῦ, προσκρούει ἄμεσα στήν ἀνθρώπινη λογική.
Ἀλλά καί τό δεύτερο θαῦμα εἶναι παράδοξο.Ἑλλάς, ἀκούγεται τό μήνυμα τῆς λευτεριᾶς, Ἑλλάς, φτωχή καί σκλαβωμένη κόρη, ἦρθε ἡ ὥρα γιά τό ποθούμενο. Ἦρθε ἡ ὥρα, νά τινάξεις τήν σκλαβιά. Ἦρθε ἡ ὥρα νά ἐλευθερωθεῖς... Καί ἡ Ἑλλάς, γεμάτη ἔκπληξη, ρωτάει: «Πῶς ἔσται μου τοῦτο, ἐπεί ἄνδρα ἰσχυρόν οὐ γινώσκω;».
-Πῶς μπορεῖ νά γίνει ἕνα τέτοιο πρᾶγμα; Μία ἄσημη καί ἀδύνατη χώρα, πῶς μπορεῖ νά ἐλευθερωθεῖ;
-Πῶς μπορεῖτε νά ἀναμετρηθεῖτε μέ πάνοπλους κατακτητές, ψιθυρίζει στ’ αὐτιά τῶν ὀλίγων ἀγωνιστῶν τοῦ 1821, ἡ ψυχρή λογική. Δέν κάθεσθε ἐκεῖ πού βρίσκεσθε; Αὐτό πού σκέπτεσθε νά κάνετε εἶναι τρέλλα, εἶναι παραλογισμός, εἶναι αὐτοκτονία.
Ὅσο καί ἄν προσπαθοῦν μέ τήν λογική τους νά ἐμβαθύνουν στό μυστήριο τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, τό μυστήριο παραμένει μυστήριο, «ἀπ’ αἰῶνος ἀπόκρυφον καί ἀγγέλοις ἄγνωστον».
Ὅσο καί ἄν διάφοροι ἱστορικοί προσπαθοῦν νά βροῦν τούς παράγοντες πού συνετέλεσαν, ὥστε ἡ μικρή Ἑλλάδα νά ἀναστηθεῖ μέσα ἀπό τόν τάφο τῶν τετρακοσίων χρόνων σκλαβιᾶς, τό μυστήριο τοῦ ἐθνικοῦ εὐαγγελισμοῦ παραμένει μυστήριο.
Καί τά δυό θαύματα προκαλοῦν τόν θαυμασμό καί τήν ἀπορία. «Πῶς τοῦτο;» Γιά τούς πιστούς τό ἐρώτημα δέν μένει ἀναπάντητο. Ἀπαντᾶ ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριήλ: «Πνεῦμα, Ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπί σέ καί δύναμις ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι». (Λκ. 1, 35)
Νά ἡ δύναμη πού τέλεσε τά δύο θαύματα: «ἡ δύναμις τοῦ Ὑψίστου».
Ἄς καυχῶνται ἄλλοι γιά δυνάμεις καί ὑπερδυνάμεις. Ἄς μιλᾶνε γιά ἰσχυρές συμμαχίες καί γιά ἐξοπλισμούς. Ἡ μικρή Ἑλλάδα, ὅταν πῆρε τήν ἀπόφαση νά ξεσηκωθεῖ, στηρίχθηκε πρωταρχικά στήν δύναμη τοῦ παντοδύναμου Θεοῦ. Ἦταν μικρή καί ἀδύναμη ἡ Ἑλλάδα, ἀλλά εἶχε σύμμαχο τόν μεγάλο Θεό
Ἡ δύναμις τοῦ Ὑψίστου δέν ἐπεσκίασε, δέν ἐπισκέφθηκε μιά τυχαία κόρη. Αὐτή ἡ κόρη «εὕρε χάριν παρά τῷ Θεῷ». (Λκ. 1, 30) Κρίθηκε ἄξια, γιά τήν ἐπίσκεψη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Κι αὐτό γιατί ἦταν ἁγνή καί καθαρή! «Ἀπεστάλη ὁ ἄγγελος πρός Παρθένον... καί τό ὄνομα τῆς παρθένου Μαριάμ». (Λκ. 1, 26-27) Μέσα σ’ ἕναν κόσμο διεφθαρμένο καί ἀκόλαστο, ἡ Κόρη ἐκείνη διατηροῦσε μιά ἀπαστράπτουσα καθαρότητα, μιά ἀγγελική ἁγνότητα.
Ἀλλά καί ἡ Ἑλλάδα τετρακόσια χρόνια παραδομένη σέ χέρια βαρβάρων, δεχόταν καθημερινά καταπιέσεις, γιά νά ἐκφυλιστεῖ πνευματικά, νά ἀρνηθεῖ τήν πίστη της καί νά δεχθεῖ τήν μίξη μέ ψεύτικες θρησκεῖες, μέ ξένα ἤθη καί ἔθιμα. Ἀλλά ἡ Ἑλλάδα προτίμησε βασανισμούς καί μαρτύρια, παρά νά προδώσει τήν πίστη της, τήν ἱστορία της, τόν ἐθνισμό της.
Μέσα σ’ ἕνα κόσμο βάρβαρο διατήρησε ἀλώβητη τήν Ὀρθόδοξη πίστη καί ἁγνά τά ἤθη της καί τά ἐθνικά ἰδανικά της.
Ἡ ἁγνότητα ἔκανε τήν κόρη τῆς Ναζαρέτ νά ἔχει κι ἕνα χαριτωμένο φόβο, μία θεία συστολή, μία ἀγγελική ταπείνωση. Ἀκούει τόν λόγο τοῦ ἀγγέλου, τόν ὑπερκόσμιο χαιρετισμό του, καί ἡ ταπείνωσή της ἀντιδρᾶ φυσικώτατα: «Ἡ δέ ἰδοῦσα διεταράχθη ἐπί τῷ λόγῳ αὐτοῦ, καί διελογίζετο ποταπός εἴη ὁ ἀσπασμός οὗτος». (Λκ. 1, 29)
Ταπεινή ἦταν καί ἡ ἄλλη κόρη, ἡ Ἑλλάδα στά χρόνια τῆς δοκιμασίας καί τῆς σκλαβιᾶς. Στά χρόνια τοῦ Βυζαντίου ἦταν ἔνδοξη, δυστυχῶς ὅμως,γιατί ὑπερηφανεύτηκε, ἁμάρτησε καί  ἔπεσε.  
Οἱ σκλαβωμένοι, ταπεινές καί εὐγενικές ψυχές, ζοῦσαν μέ συστολή καί δέος τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ. Δέν ἤξεραν πολλά γράμματα. Δέν διέθεταν πλούτη ὑλικά. Εἶχαν ὅμως κάτι πού τούς διατηροῦσε: Εἶχαν τόν φόβο τοῦ Θεοῦ. Εἶχαν μία θεία καί ἀγγελική ταπείνωση, πού προσείλκυε τήν χάρη τοῦ Θεοῦ.
Ἡ κόρη τῆς Ναζαρέτ προσείλκυσε τήν χάρη τοῦ Θεοῦ καί μέ τήν ὑπακοή της. Ἦταν πρόθυμη νά ἐκτελέσει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Παράδοξο αὐτό πού τῆς λέει ὁ ἄγγελος. Τελικά ὅμως ὑποτάσσεται στήν βουλή τοῦ Θεοῦ: «Ἰδού ἡ δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατά τό ρῆμα σου». (Λκ. 1, 37)
Πιστή στό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί ἡ Ἑλλάδα στά χρόνια τῆς σκλαβιᾶς. Στό σύνολό της παρέμεινε πιστή στόν Χριστό καί στήν Ὀρθοδοξία. Οἱ σκλαβωμένοι Ἕλληνες, παρ’ ὅλες τίς δυσκολίες, προσπαθοῦσαν νά ἐφαρμόζουν τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, γι’ αὐτό καί ἀναδείχθηκαν οἱ νέοι μάρτυρες τῆς Πίστεως καί τοῦ Γένους, πού πότισαν τό δένδρο τῆς ἐλευθερίας τῆς Ἑλλάδος.

Σήμερα ἡ Ἑλλάδα εἶναι εὐλογημένη;

Θά πρέπει νά ἀναστενάξουμε πολύ βαθειά. Ἡ Ἑλλάδα ἀπό θυγατέρα Σιών τείνει νά γίνει Βαβυλῶνα. Ξένες ἰδέες, ξένα ἤθη καί ἔθιμα, ξένα τραγούδια, ξένη ζωή. Αὐτά ἐπικρατοῦν σήμερα. Ὅλες οἱ δυνάμεις τοῦ σκότους δουλεύουν γιά τήν πνευματική ἀλλοτρίωση τοῦ τόπου μας. Γιά τήν ἠθική καί θρησκευτική ἀλλοτρίωσή του. Γιά τόν ἐθνικό του ἀποχρωματισμό.
Συγκρίνετε τήν τότε καί τήν τωρινή Ἑλλάδα. Ἀπό ταπεινή πού ἦταν, κατάντησε ὑπερήφανη. Οἱ ἄρχοντές της ἐκφράζονται σάν θεοί! Καμία συστολή, κανένας φόβος Θεοῦ. Ἀπό ὑπάκουη στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, κατάντησε νά καταπατεῖ ἐπίσημα καί ἀνεπίσημα τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἄλλα θελήματα ἐκτελοῦνται: τό θέλημα τῶν ξένων συμμάχων, τό θέλημα τῶν ξένων ὀργανισμῶν καί κοινοτήτων, τό θέλημα μερικῶν ἄθεων, πού κατορθώνουν καί γατζώνονται στήν ἐξουσία.
Εὐλογημένη ἄλλοτε ἡ πατρίδα μας, τείνει νά γίνει δυστυχισμένη. Χώρα ἁγίων ἄλλοτε ἡ πατρίδα μας, τείνει νά γίνει χώρα ἀγρίων. Χώρα ὑπηκόων τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ ἄλλοτε ἡ πατρίδα μας, τείνει νά γίνει χώρα ἀναρχικῶν.
Ἀγαπητοί μου, πρέπει νά μετανοήσουμε. Νά δεχθοῦμε τό μήνυμα τῆς ὑπερκόσμιας, τῆς πνευματικῆς, τῆς ἀληθινῆς ἐλευθερίας, πού ἔφερε ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριήλ. Νά δεχθοῦμε τό Εὐαγγέλιο τοῦ Κυρίου. Ἡ Ἑλλάδα ἔχει ἀνάγκη εὐαγγελισμοῦ, ἐπανευαγγελισμοῦ.
Μόνο ἔτσι θά πραγματοποιηθεῖ ἡ εὐ-εργετική της ἀλλαγή. Μόνο ἔτσι θά εἶναι ἀληθινά ἐλεύθερη.

Εκτύπωση