«Τῇ 6ῇ τοῦ αὐτοῦ μηνός,
Ἀνάμνησις τῆς θείας Μεταμορφώσεως
τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν
Ἰησοῦ Χριστοῦ».
Εὐαγγελιστής Ματθαῖος, περιγράφει τό γεγονός τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου μας, ὡς ἑξῆς: Ὕστερα ἀπό ἕξι ἡμέρες, παίρνει ὁ Ἰησοῦς τον Πέτρο, τον Ἰάκωβο καί τον Ἰωάννη καί τους ἀνεβάζει σέ ἕνα ὑψηλό βουνό. Μεταμορφώθηκε ἐνώπιόν τους καί ἔλαμψε το πρόσωπό Του ὅπως ὁ ἥλιος, ἐνῶ τά ἐνδύματά Του ἔγιναν λευκά ὅπως το φῶς. Ἐκείνη τήν στιγμή ἐμφανίσθηκαν ὁ Μωυσῆς καί ὁ Ἠλίας, νά συνομιλοῦν μαζί Του. Τότε ὁ Ἀπόστολος Πέτρος εἶπε στόν Ἰησοῦ: «Κύριε, καλό εἶναι νά μείνουμε ἐδῶ. Ἄν θέλεις ἄς κάνουμε ἐδῶ τρεῖς σκηνές, μία γιά σένα, μία γιά τον Μωυσῆ καί μία γιά τον Ἠλία».Ἐνῶ δέ αὐτός μιλοῦσε, ἕνα σύννεφο φωτεινό τούς σκέπασε καί μία φωνή ἀπό τό σύννεφο ἔλεγε: «Αὐτός εἶναι ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός, στόν ὁποῖο εὐαρεστοῦμαι. Σ᾿ Αὐτόν νά ὑπακοῦτε».
Ἡ θεία Μεταμόρφωση τοῦ Σωτῆρα μας, ἡ ὁποία τιμᾶται καί πανηγυρίζεται ἀπό τήν Ἐκκλησία μας καί πού ἔγινε στό ὄρος Θαβώρ, εἶναι ἕνα θαῦμα στό πρόσωπο τοῦ Κυρίου καί συγχρόνως πηγή θείων καί σωτηρίων διδαγμάτων.
Τό πρῶτο δίδαγμα βγαίνει ἀπό τόν χρόνο πού ἔγινε ἡ Μεταμόρφωση
καί τόν σκοπό γιά τόν ὁποῖο ἔγινε.
Σύμφωνα μέ τήν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας ἡ Μεταμόρφωση ἔγινε λίγο καιρό προτοῦ νά σταυρωθεῖ ὁ Κύριός μας, ὅπως λέγει καί τό πρῶτο τροπάριο τοῦ Ἑσπερινοῦ «Πρὸ τοῦ τιμίου Σταυροῦ Σου καὶ τοῦ Πάθους».
Ὁ σκοπός γιά τόν ὁποῖο ἔγινε ἡ Μεταμόρφωση τοῦ Χριστοῦ, λίγο καιρό πρό τοῦ Πάθους Του, ἦταν νά δείξει ἔστω καί στούς τρεῖς μαθητές Του τή Θεία Του δόξα καί μεγαλειότητα.
Οἱ μαθητές, βλέποντας μετά ἀπό λίγο καιρό τόν διδάσκαλό τους ἐπάνω στόν Σταυρό περιφρονημένο σάν τόν χειρότερο κακοῦργο, ἴσως νά σκανδαλίζονταν καί νά κλονίζονταν. Τώρα ὅμως μέ τή Μεταμόρφωση στερεώθηκε καί μεγάλωσε ἡ πίστη καί ἡ ἀφοσίωσή τους πρός τόν Κύριο καί διδάσκαλό τους.
Το δεύτερο δίδαγμα βγαίνει ἀπό τόν ἀριθμό καί τά πρόσωπα τῶν μαθητῶν πού εἶχε μαζί του ὁ Κύριος.
Ὁ Ἰησοῦς Χριστός πάντοτε παίρνει μαζί του στίς πιό μεγάλες καί σοβαρές πράξεις του τούς ἴδιους τρεῖς μαθητές του, τόν Πέτρο, τόν Ἰάκωβο καί τόν Ἰωάννη.
Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἐρωτᾶ: «Διατί τούτους παραλαμβάνει μόνους;» Δηλαδή, Γιατί πῆρε μαζί του μόνον αὐτούς τούς μαθητές; Συγχρόνως δίνει καί τήν ἀπάντηση: «Ὅτι οὗτοι τῶν ἄλλων ἦσαν ὑπερέχοντες». Διότι αὐτοί ὑπερεῖχαν, ξεχώριζαν ἀπό ὅλους τούς ἄλλους μαθητές.
«Πέτρος μὲν διὰ τὸ σφόδρα φιλεῖν αὐτόν». (Ὁ Πέτρος ξεχώριζε, γιατί ἀγαποῦσε ὑπερβολικά τόν Κύριο).
«Ἰωάννης δὲ ἀπὸ τοῦ σφόδρα φιλεῖσθαι ὑπ᾽ αὐτὸν, δι᾽ ὑπερβολὴν ἀρετῶν». (Ὁ Ἰωάννης, γιατί ὁ Κύριος τόν ἀγαποῦσε ὑπερβολικά ἐξαιτίας τῶν πολλῶν του ἀρετῶν).
«Ἰάκωβος δὲ ἀπὸ τοῦ σφόδρα βαρὺς εἶναι τοῖς Ἰουδαίοις, ὡς καὶ τὸν Ἡρώδην ὕστερον ἀνελόντα τοῦτον». (Ὁ Ἰάκωβος ξεχώριζε, γιατί ἦταν μισητός ἀπό τούς Ἰουδαίους. Ἀργότερα ὁ Ἡρώδης ὁδήγησε τόν Ἰάκωβο σέ μαρτυρικό θάνατο συντρίβοντας, μέ ἀλλεπάλληλα χτυπήματα τήν ἁγία του κεφαλή, τήν ὁποία ἔκαμε θρύψαλα).
Ὁ ἱστορικός Ζυγαβηνός συμπληρώνει: «τά τρία αὐτά πρόσωπα ἦταν ἀρκετά, προκειμένου νά διαπιστώσουν τήν ἀλήθεια τῆς θαυμαστῆς αὐτῆς σκηνῆς. Ἐάν ἦταν παρόντες περισσότεροι ἀπό τούς τρεῖς, θά ἦταν δύσκολο νά κρατηθεῖ τό γεγονός μυστικό».
Τό τρίτο δίδαγμα βγαίνει ἀπό ὅσα λέγει ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος (ιγ', 2)
«Ἔλαμψεν τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ὡς ὁ ἥλιος, τά δὲ ἱμάτια αὐτοῦ ἐγένετο λευκὰ ὡς τὸ φῶς».Ὁ Χριστός κατά τήν Μεταμόρφωσή του δέν ἔδειξε στούς μαθητές του ὅλη του τή Θεία δόξα καί μεγαλειότητα, ἀλλά ἕνα μέρος αὐτῆς, ὅση μποροῦσαν σάν ἄνθρωποι νά ἀντικρίσουν οἱ μαθητές του. Αὐτό ἄλλωστε τονίζει καί ὁ ὑμνωδός ὅταν ψάλλει: «Δείξας τοῖς μαθηταῖς σου τὴν δόξαν σου καθὼς ἠδύναντο» καί στή συνέχεια: «ἐπὶ τοῦ ὄρους μετεμορφώθης καὶ ὡς ἐχώρουν (ὅσο μποροῦσαν) οἱ μαθητές σου τὴν δόξαν Σου, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐθεάσαντο».
Εἶναι ἀδύνατο στόν μικρό καί θνητό ἄνθρωπο νά ἀντικρίσει ὅλη τήν δόξα τοῡ Θεοῦ. Ὅταν ὅμως θά φύγουμε ἀπό τή ζωή αὐτή τότε θά δοῦμε τόν Θεό «πρόσωπον πρὸς πρόσωπον» (Ἰωάν. γ. 2 – Α' Κορινθ. Ιγ', 12) καί θά ἀπολαμβάνουμε χωρίς διακοπή ὅλη τήν δόξα καί τό μεγαλεῖο τοῦ Θεοῦ.
Καί ἕνα τέταρτο δίδαγμα βγαίνει ἀπό αὐτά πού ψάλλει ὁ ὑμνωδός τῆς Ἐκκλησίας μας:
«Τὴν τῶν βροτῶν ἐναλλαγὴν, τὴν μετὰ δόξης σου Σωτὴρ, ἐν τῇ Δευτέρᾳ καὶ φρικτῇ τῆς σῆς ἐλεύσεως δεικνύς, ἐπί τοῦ ὄρους Θαβὼρ μετεμορφώθης». Δηλαδή, μέ τήν λαμπρή καί ἔνδοξη ἀκτινοβολία τοῦ Θείου φωτός, πού παρουσίασε τό σῶμα τοῦ Κυρίου κατά τήν Μεταμόρφωσή του, ἔδειξε ὁ Χριστός τή δόξα καί τήν λαμπρότητα μέ τήν ὁποία θά περιβληθοῦν καί θά ἀκτινοβολήσουν καί τά δικά μας σώματα, ὅταν θά ἀναστηθοῦν κατά τή Δευτέρα παρουσία.
Ἡ θεία Μεταμόρφωση τοῦ Σωτῆρα μας εἶναι θαῦμα στό πρόσωπο τοῦ Κυρίου τό ὁποῖο προμηνύει καί τό θαῦμα τῆς δικῆς μας σωματικῆς μεταμορφώσεως. Γιά νά πετύχουμε ὅμως τή σωματική μας μεταμόρφωση πρέπει πρῶτα νά ἐξασφαλίσουμε τήν ψυχική μας μεταμόρφωση.
Ἡ Μεταμόρφωση δέν εἶναι μόνο γεγονός τοῦ παρελθόντος. Εἶναι καί τοῦ παρόντος. Ὁ Χριστός ἦλθε νά μᾶς μεταμορφώσει. Νά μεταμορφώσει τόν κόσμο. Ἡ ἁμαρτία μᾶς παραμορφώνει. Ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ μᾶς μεταμορφώνει.
Ἡ Μεταμόρφωση εἶναι καί γεγονός τοῦ μέλλοντος. Θά δοῦμε κι ἐμεῖς τήν Μεταμόρφωση. Πότε; Κατά τήν Δευτέρα Παρουσία. Τότε «οἱ δίκαιοι ἐκλάμψουσιν ὡς ὁ ἥλιος» (Ματθ. 13.43). (Τότε, ὅλοι οἱ πιστοί καί οἱ δίκαιοι, θά μεταμορφωθοῦν καί θά λάμψουν ὅπως ὁ ἥλιος). Ἀρκετά μας παραμόρφωσε ἡ ἁμαρτία καί ὁ κόσμος. Καιρός νά μας μεταμορφώσει ἡ χάρη του Θεοῦ.
Νά ἀλλάξουμε. Νά γίνουμε υἱοί φωτός. Νά περπατᾶμε λουσμένοι στό φῶς. Ἔτσι, ὥστε νά ἀξιωθοῦμε κι ἐμεῖς, κατά τήν Δευτέρα Παρουσία, τῆς προσωπικῆς μας μεταμορφώσεως καί νά ἀπολαύσουμε τό Φῶς τοῦ Θεοῦ, τό ἄρρητο κάλλος τοῦ προσώπου τοῦ Θεοῦ.