Εὐαγγελιστής Λουκᾶς µᾶς µεταφέρει σήµερα, Ἀγαπητοί μου, σέ µιά ἐρηµική τοποθεσία. Στά παράλια τῆς λίµνης Γεννησαρέτ, ἀπέναντι ἀπό τήν πόλη Καπερναούµ. Ἡ περιοχή ἐκείνη ὀνοµαζόταν τὴν ἐποχή τοῦ Χριστοῦ, «χώρα τῶν Γαδαρηνῶν». Σ᾽ αὐτήν τήν τοποθεσία ἔφτασε ὁ Χριστός µαζί µέ τούς µαθητές Του.
Ἐκεῖ ἀντίκρισαν ἕνα ἀπαίσιο θέαµα. Εἶδαν ἕναν ταλαιπωρηµένο ἄνθρωπο. Γυµνό, ξυπόλυτο, σκελετωµένο ἀπό τήν πεῖνα, µέ ἁλυσίδες στά πόδια καί τά χέρια. ∆έν πήγαινε στήν πόλη, οὔτε ἔµενε σέ σπίτι, ἀλλά κοιµόταν στό νεκροταφεῖο, «καὶ ἱµάτιον οὐκ ἐνεδιδύσκετο, καὶ ἐν οἰκία οὐκ ἔµενεν, ἀλλ᾽ἐν τοῖς µνήµασιν». Ὁ ἄνθρωπος αὐτός ἦταν δαιµονισµένος. Μόλις εἶδε τόν Χριστό ἄρχισε νά φωνάζει καί νά τόν παρακαλεῖ νά µήν τόν τιµωρήσει, ἀλλά νά τοῦ ἐπιτρέψει νά µπεῖ στούς χοίρους πού ἔβοσκαν ἀπέναντι.
Ὁµολόγησε ὁ δαίµονας ὅτι δέν ἦταν ἕνας ἀλλά πολλοί, ἀφοῦ εἶπε ὅτι τό ὄνοµά του εἶναι λεγεών, δηλαδή ὁλόκληρο Ρωµαϊκό στράτευµα. «Ἰησοῦ υἱὲ τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου· δέοµαί σου, µή µε βασανίσῃς»,ἔλεγε φοβισµένος στόν Κύριο. «Καὶ παρεκάλουν αὐτὸν οἱ δαίµονες ἵνα ἐπιτρέψῃ αὐτοῖς εἰς τοὺς χοίρους εἰσελθεῖν». Ὁ Χριστός τούς ἐπέτρεψε νά µποῦν στά γουρούνια, πού ἀµέσως ἔπεσαν στήν λίµνη καί πνίγηκαν.
Ὁ πρώην δαιµονισµένος ἐλευθερώθηκε καί ἡσύχασε. Ὅταν ἦλθαν ἐκεῖ οἱ συµπατριώτες του, τόν βρῆκαν νά κάθεται ἤρεµος, ντυµένος καί φρόνιµος στά πόδια τοῦ Ἰησοῦ καί νά ἀκούει τήν διδασκαλία Του.
Μέσα ἀπό τό ἐκπληκτικό αὐτό θαῦμα μπορεῖ νά δεῖ κανείς σέ ποιά κατάσταση ὁδηγεῖ ὁ διάβολος τόν ἄνθρωπο, πού κυριεύει:
Τά ἀκάθαρτα πνεύματα ὅταν εἰσέρχονται στόν ἄνθρωπο, τοῦ σαλεύουν τόν νοῦ καί τήν ψυχή.
Τόν ἀπογυμνώνουν ἀπό τήν χάρη τοῦ Θεοῦ.
Τόν καθιστοῦν ἀκυβέρνητο, κτηνώδη καί δαιμονιώδη. Τόν ἀπομονώνουν ἀπό τούς συγγενεῖς καί τούς φίλους.
Τόν ὁδηγοῦν στούς τόπους τῆς φρίκης καί τοῦ θανάτου.
Οἱ δαίμονες, ἐπειδή μισοῦν τόν Θεό καί τόν ἄνθρωπο, αἰσθάνονται μεγάλη ἡδονή νά ταλαιπωροῦν τά ὄντα τοῦ Θεοῦ καί νά τά ὁδηγοῦν στόν θάνατο. Τό καταχθόνιο αὐτό ἔργο τους τό ἐπιτελοῦν ὄχι μόνο στούς δαιμονισμένους, ἀλλά σέ κάθε ἄνθρωπο.
Ἐνῶ ὅμως ὅλοι μας ξέρουμε πόσο μεγάλο κακό προξενοῦν οἱ δαίμονες στόν ἄνθρωπο καί μέ πόσο φοβερή πανουργία μας πολεμοῦν!
●Πῶς ἐμεῖς, κάποιες φορές, γινόμαστε θύματα τῶν πονηρῶν δαιμόνων καί τοῦ διαβόλου;
●Πῶς δελεαζόμαστε ἀπό τίς ὑποσχέσεις του;
●Πῶς παρασυρόμαστε καί γινόμαστε σκλάβοι στά πάθη καί στήν ἐξουσία του;
Ἄς προσέξουμε πολύ, διότι κινδυνεύουμε. Μήν δίνουμε δικαιώματα στόν διάβολο, θά μᾶς καταστρέψει χωρίς νά τό πάρουμε εἴδηση. Θά μᾶς ἀπομακρύνει ἀπό τόν δρόμο τοῦ Θεοῦ καί θά μᾶς ὁδηγήσει στήν αἰώνια ἀπώλεια.
Ἴσως ἡ ἱστορία αὐτή νά μᾶς φαίνεται ἀπόμακρη καί παράξενη. Ὅμως δέν εἶναι λίγες οἱ φορές πού ἡ καρδιά μας κυριεύεται ἀπό τόν πειρασμό καί ταλαιπωρεῖται ἀπό τήν ἐπήρεια τῶν δαιμόνων. Καί δέν εἶναι ἀνάγκη κανείς νά βρεθεῖ στήν φοβερή κατάσταση τοῦ δαιμονισμένου, τῆς σημερινῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς, τήν στιγμή κατά τήν ὁποία, ὅταν ὁ νοῦς καί ἡ καρδιά τοῦ ἀνθρώπου κυριευτεῖ ἀπό τούς πονηρούς λογισμούς, ἡ πνευματική του πορεία εἶναι ἄκρως καταστροφική.
Συχνά ἀκοῦμε γιά ἐγκλήματα πού ἔχουν διαπραχθεῖ «ἐν βρασμῷ ψυχῆς». Συχνά διαπράττουμε λάθη, θολωμένοι ἀπό τήν ἔνταση τοῦ πάθους τῆς στιγμῆς καί τοῦ ψυχικοῦ ἀναβρασμοῦ πού μᾶς κυριεύει.
Δέν πρέπει ὅμως νά ξεχνοῦμε ὅτι ὅταν παραδοθοῦμε στόν πειρασμό, τότε σταματᾶ κάθε ἔννοια λογικῆς καί αὐτοκυριαρχίας, καί τά ἀποτελέσματα εἶναι ἀνάλογα μέ τήν αὐτοκαταστροφική μανία πού κυρίευσε τούς χοίρους τῆς σημερινῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς.
Ὡστόσο δέν ὑπάρχει λόγος νά μᾶς κυριεύει κανένας φόβος. Γιατί ἔχουμε σύμμαχο καί ἰατρό τόν ἴδιο τόν Θεό, τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό. Ὁ Θεός δέν μᾶς ἐγκαταλείπει ἀκόμα κι ἄν Τόν ξεχνοῦμε.
Ἀκόμα κι ἄν Τόν ἔχουμε ἀποκλείσει ἀπό τήν ζωή μας. Ἐκεῖνος στέλνει ἀνάμεσά μας τά σημάδια τῆς παρουσίας Του. Φέρνει κοντά μας ἀνθρώπους πού ἔχουν ζήσει τό θαῦμα στήν προσωπική τους ζωή, ὅπως ἔστειλε τόν πρίν δαιμονισμένο ἀνάμεσα στούς συμπολίτες του, γιά νά γίνει ἐκεῖνος ὁ ζωντανός κήρυκας τῆς ἀλήθειας. Ἀκόμα κι ἄν στήν ζωή μας κυριαρχεῖ τό σκοτάδι καί ἡ ἀπελπισία, ὁ Θεός στέλνει τούς ἀνθρώπους ἐκείνους, πού εὑρισκόμενοι ἴσως σέ χειρότερη θέση ἀπό τήν δική μας, ἔτυχαν τῆς εὐεργεσίας τοῦ Κυρίου καί ἄλλαξε ἐντελῶς ἡ ζωή τους.
Σ' αὐτήν, λοιπόν, τήν δαιμονοκρατούμενη ἐποχή πού ζοῦμε, ὅπου πολλοί ἄνθρωποι παραμορφώνονται παρασυρμένοι ἀπό τήν ἁρπακτική μανία τοῦ διαβόλου, ἐμεῖς οἱ πιστοί Χριστιανοί δέν πρέπει νά φοβόμαστε καί νά ἀγωνιοῦμε.
Ἡ ἱστορία τοῦ κόσμου καί ἡ δική μας εἶναι στά χέρια τοῦ Χριστοῦ. Αὐτός κυβερνᾶ τά σύμπαντα. Στά χέρια του εἶναι ἡ ζωή μας. Ὁ διάβολος δέν ἔχει καμία ἐξουσία ἐπάνω μας, ἐάν ἐμεῖς δέν τοῦ τήν δώσουμε μέ τήν συγκατάθεσή μας.
Εἶναι ἑπομένως δική μας ἐπιλογή, τό ἄν θά θελήσουμε νά συναντήσουμε τόν Χριστό καί νά Τόν βάλουμε στήν ζωή μας, ἤ ἄν θά παραμείνουμε στό σκοτάδι τοῦ θανάτου πού μᾶς ὑπαγορεύει ὁ πειρασμός.
Εἶναι ἐπιλογή μας τό ἄν θά ἀκολουθήσουμε μιά καταστροφική πνευματικά πορεία,ἤ μία Ἀναστάσιμη καί φωτεινή.
Ὁ ἀγώνας μας δέν εἶναι πάντοτε εὔκολος.Ἔχουμε ὅμως τόν ἰσχυρότερο σύμμαχο μαζί μας, ἀρκεῖ, σάν τόν ἄνθρωπο τῆς σημερινῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς, νά ζητήσουμε ἀπό τόν Χριστό νά εἶναι μαζί μας, καί νά Τόν δεχτοῦμε στήν ζωή μας καί νά Τόν ἀκολουθήσουμε.
Πολλοί ἄνθρωποι, Ἀγαπητοί μου, φοβοῦνται πώς τούς κάνουν µάγια. Πιστεύουν πώς µπορούν οἱ ἄλλοι νά τούς κάνουν κακό, χρησιµοποιώντας τούς µάγους, τίς µάγισσες, τά µέντιουµ καί τά ἄλλα ὄργανα τοῦ σατανά.
Πράγματι ὁ διάβολος µπορεί νά βλάψει τόν ἄνθρωπο, ὅπως ἔβλαψε τόν δαιµονισµένο τοῦ σηµερινοῦ Εὐαγγελίου.
Πότε όµως;
Ὅταν εἶναι µακριά ἀπό τόν Χριστό!
●Ἐάν ὁ Χριστιανός εἶναι ἑνωµένος µέ τόν Χριστό.
●Ἐάν χρησιµοποιεί τό ὅπλο τοῦ Σταυροῦ, σέ τίποτε δέν µπορεί νά τόν βλάψει ὁ πονηρός. «Ὄπλον κατὰ τοῦ διαβόλου, τὸν Σταυρὸν σου ἡµῖν δέδωκας» ψάλλει ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία.
●Ἐάν ἐκκλησιαζόµαστε συχνά.
●Ἐάν κοινωνοῦµε προετοιµασµένοι.
●Ἐάν ἐξοµολογούµαστε εἰλικρινά.
●Ἐὰν ἔχουµε συνεχή ἐπικοινωνία µέ τόν Χριστό διά τῆς προσευχῆς, κανένας δαίµονας δέν µπορεί νά µᾶς βλάψει.
Ὁ διάβολος κτυπάει τόν ἄνθρωπο πού εἶναι µακριά ἀπό τόν Χριστό, ὅπως ὁ λύκος ἐπιτίθεται στό πρόβατο πού ἔχει βγεῖ ἀπό τό µαντρί.
Ὁ Χριστιανός πού εἶναι ἑνωµένος µέ τόν Χριστό, νοιώθει σάν τό µικρό παιδάκι πού εἶναι χωµένο στήν ἀγκαλιά τῆς µητέρας του.
Ὁ Χριστιανός νοιώθει πάντα τόν Χριστό σάν µία πελώρια ἀσπίδα πού ἐξουδετερώνει ὅλες τίς ἐπιθέσεις τοῦ σατανά, ἀφοῦ τόν παρακαλεῖ καί τοῦ λέει: «σβέσον τὰ πεπυρωµένα βέλη τοῦ πονηροῦ τὰ καθ᾽ ἡµῶν δολίως κινούµενα».
Ἡ πίστη καί ἡ ἐλπίδα στόν Χριστό, εἶναι γιά τόν Χριστιανό τό ἀλεξίσφαιρο γιλέκο πού ἐξοστρακίζει ὅλες τίς σφαῖρες πού τοῦ ρίχνει ὁ διάβολος.
Ἀγαπητοί μου.
Ἡ δύναµη τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἀσυγκρίτως µεγαλύτερη ἀπό τήν δύναµη τοῦ πονηροῦ. Ἐάν θρονιάσουµε στήν καρδιά µας τόν Χριστό, θά αἰσθανόµαστε πάντα γαλήνη καί σιγουριά, καί θά καθόµαστε καί ᾽µεῖς στά πόδια τοῦ Χριστοῦ µέ ἠρεµία, ὅπως ἐκεῖνος ὁ ἄνθρωπος, ὁ πρώην δαιμονισμένος, τοῦ σηµερινοῦ Εὐαγγελίου. ΑΜΗΝ
