Η ΑΓΙΑ ΣΚΕΠΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ 1940

19ης Σκέπης σου Παρθένε, ανυμνούμεν τάς χάριτας, ην ως φωτοφόρον νεφέλην, εφαπλοίς υπέρ έννοιαν, και σκέπεις τόν λαόν σου νοερώς, εκ πάσης τών εχθρών επιβουλής, σε γάρ σκέπην, καί προστάτιν, καί Βοηθόν, κεκτήμεθα βοώντές σοι. Δόξα τοις μεγαλείοις σου  Αγνή, δόξα τη θεία σκέπη σου, δόξα τη προς ημάς σου, προμηθεία, Άχραντε. 

1κούγεται ίσως παράξενο σε έναν λόγο Εθνικής επετείου, η αφόρμηση, το ξεκίνημα, να είναι έναςagia skepi 595 4201 ύμνος προς την  Παναγία.  Ωστόσο, όπως θα φανεί στην συνέχεια, υπάρχει στενή σχέση ανάμεσά τους, καθώς ο λαός μας έχει συνδυάσει πάρα πολύ στενά αυτά τα δύο. Δεν είναι τυχαίο ότι οι δύο σημαντικότερες Εθνικές μας γιορτές, έχουν το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό, να συνεορτάζονται με μία γιορτή της Παναγίας.

Την 25η Μαρτίου γιορτάζουμε τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και, σήμερα, την 28η Οκτωβρίου την Αγία Σκέπη της Θεοτόκου.

Η γιορτή αυτή μετατέθηκε από την Εκκλησία μας το 1952, από την 1η Οκτωβρίου στην 28η, ως ένδειξη ευγνωμοσύνης προς τη μητέρα του Θεού, για την σκέπη και την προστασία της στον αγώνα των Ελλήνων απέναντι στους αλαζόνες Ιταλούς, αρχικά, και, αργότερα, σε όλη τη διάρκεια της Εθνικής αντίστασης. 

Μία αντίσταση στην απολυταρχική βία, στην άκρως αλαζονική απαίτηση να παραδόσουμε με τη θέλησή μας τμήματα του Εθνικού εδάφους. Να προδώσουμε ό,τι αποκτήσαμε με αγώνες και με το αίμα των προγόνων μας. Η Ελληνική ψυχή όμως έδωσε την απάντηση που έπρεπε. Είπε το υπερήφανο ΟΧΙ και ξεκίνησε έναν αγώνα για τα ιερά και τα όσια της πατρίδας μας, με αποτέλεσμα να αιφνιδιάσει δυσάρεστα τους εισβολείς. Να τους χαρίσει ιδιαίτερα ταπεινωτικές ήττες και να τους αναγκάσει να αποσυρθούν μέσα από τα αλβανικά σύνορα και να περιμένουν εκεί τη βοήθεια των συμμάχων. 

Είναι όμως απαραίτητο στο σημείο αυτό να κάνουμε μία σύντομη ιστορική αναδρομή και να δούμε τα γεγονότα με τη σειρά τους.   

28 Οκτωβρίου του 1940, στις τρεις τα ξημερώματα, ο Ιταλός πρεσβευτής στην Αθήνα Γκράτσι, επισκέπτεται, στην οικία του, τον πρωθυπουργό της Χώρας, Ιωάννη Μεταξά και του επιδίδει τελεσίγραφο με το οποίο ζητούσε, μέσα σε τρεις ώρες, την ελεύθερη διέλευση και στάθμευση των ιταλικών στρατευμάτων στην Ελλάδα. 

Με την φράση «Πόλεμος λοιπόν!», ο Μεταξάς απορρίπτει το ιταλικό τελεσίγραφο και απευθύνει διάγγελμα προς τον Ελληνικό λαό. Αρχίζει έτσι η ιταλική επίθεση κατά της Ελλάδας, στο  αλβανικό μέτωπο, την ώρα που ο λαός διαδηλώνοντας στους δρόμους της Αθήνας κατά της Ιταλίας, τρέχει με ενθουσιασμό να καταταγεί και να πολεμήσει στο μέτωπο. 

Σε λίγες μόνο μέρες, οι εισβολείς εκδιώχθηκαν από το Ελληνικό έδαφος, από επιστρατευμένες κυρίως δυνάμεις, με ανεπαρκή μεταφορικά μέσα και εφοδιασμό, αλλά με τη συνδρομή των χωρικών της Μακεδονίας και της Ηπείρου, που έσπευσαν στο Εθνικό προσκλητήριο και έπαιξαν ουσιαστικό ρόλο στον ανεφοδιασμό.

Για να κάμψουν το ηθικό του Ελληνικού λαού, οι ιταλοί άρχισαν τον βομβαρδισμό ελληνικών πόλεων. 

Η Ελληνική αντεπίθεση στο μέτωπο, άρχισε στις 14 Νοεμβρίου και γρήγορα οι δυνάμεις μας διέρρηξαν την ιταλική αμυντική γραμμή και στις 22 Νοεμβρίου οι Έλληνες στρατιώτες εισέρχονταν στην Κορυτσά.  

Η προέλαση συνεχίστηκε αργά, αλλά αποφασιστικά, και στις 6 Δεκεμβρίου, ο Ελληνικός στρατός καταλάμβανε το λιμάνι των Αγίων Σαράντα. Στη συνέχεια ο Ελληνικός στρατός πήρε στα χέρια του την πρωτοβουλία και πέρασε σε ορμητική αντεπίθεση. Πέταξε τους επιδρομείς έξω από τα ελληνικά εδάφη και τους καταδίωξε μέσα στο αλβανικό έδαφος, κατατροπώνοντάς τους.

Μήπως όμως χρειάζεται να αναζητήσουμε κάποια ερμηνεία για όλα αυτά τα γεγονότα;Και ποιά σχέση έχουν με την εισαγωγική αναφορά μας στην Σκέπη της Παναγίας;

Δεν χωράει αμφιβολία ότι η Εποποιία του 1940, αποτελεί ένα θαύμα. Είναι ένα από τα πολλά θαύματα στην ιστορία των Ελλήνων. Δεν μπορεί να είναι καρπός αποκλειστικά ανθρώπινου αγώνα. Η Θεϊκή χάρη συνεργάσθηκε με την ανθρώπινη προσπάθεια. Και είναι δίκαιο που μαζί με τα θριαμβευτικά σαλπίσματα πάνω από τους τάφους των ηρώων, σήμαναν δοξαστικές καμπάνες για ένα «ευχαριστώ» στην Παναγία.   

-Σε εκείνη, στην οποία η εθνική συνείδηση απέδωσε για μία ακόμα φορά τα «νικητήρια».

-Στην Σκέπη των αγωνιστών.

-Στην Ελευθερώτρια των σκλαβωμένων Ελλήνων.

Κι αυτό γιατί, στα κρίσιμα χρόνια του πολέμου, οι Έλληνες εμπιστεύθηκαν στα χέρια της Παναγίας τον Εθνικό τους αγώνα. Ζήτησαν τη  μητρική προστασία της, για να υπερασπιστούν τα δίκαιά τους. Και ήταν τόση η πίστη τους, ώστε την έβλεπαν να τους εμψυχώνει και να τους σκεπάζει, καθώς πολεμούσαν απεγνωσμένα στα χιονισμένα βουνά της Πίνδου και της Αλβανίας.

Η άλλοτε Υπέρμαχος Στρατηγός  των  Ρωμηών γίνεται η Αγία Σκέπη των αγωνιστών, και το θαύμα επαναλαμβάνεται. Χάρη στην πίστη, που θερμαίνει τις ψυχές τους, οι μαχητές περιφρονούν τη λογική των αριθμών και αντιστέκονται στις σιδερόφρακτες εχθρικές στρατιές με ηρωισμό, που προκαλεί τον παγκόσμιο θαυμασμό.

Για τους λόγους αυτούς, σήμερα, η Εκκλησία,  δηλαδή όλοι εμείς, ανυμνούμε την Σκέπη της Παναγίας, και την παρακαλούμε να μας σκεπάζει πάντα με την αγάπη της και να στέκεται πάντα δίπλα μας, βοηθός και συμπαραστάτης στο Έθνος μας, σε κάθε καλό αγώνα, γιατί τη βοήθειά της την έχουμε το ίδιο ανάγκη και στον καιρό της ειρήνης. Μπορεί να μην υπάρχει σήμερα άμεση εθνική απειλή και άμεσος κίνδυνος πολέμου. Μπορεί να μην υπάρχει Χίτλερ ή Μουσολίνι. Υπάρχει όμως ένας άλλος εισβολέας, ο οποίος ίσως να είναι και πιο επικίνδυνος, που προσπαθεί να αλλοιώσει τις συνειδήσεις μας, ώστε να ξεχάσουμε την ιστορία μας, και να αποσπάσει την προσοχή μας από τα σοβαρά προβλήματα, προσφέροντάς μας άρτον και θέαμα, ώστε να επιτύχει μία όχι στρατιωτική, αλλά μία πνευματική τηλεοπτική κατοχή στις καρδιές μας.

Δυστυχώς, όλοι μας, έχουμε χρόνο για να παρακολουθούμε αχόρταγα τα διάφορα  σίριαλ στην τηλεόραση, που μας διδάσκουν πως μπορούμε να χαλάσουμε πολύ εύκολα τις οικογένειές μας, που είναι τα κύτταρα του Έθνους μας. Δεν έχουμε όμως καιρό να διαβάσουμε την ιστορία μας. Να γνωρίσουμε με ποιούς αγώνες των προγόνων μας μπορούμε εμείς σήμερα να ζούμε ελεύθεροι, αλλά και να διαβάσουμε συγκλονιστικές μαρτυρίες των αγωνιστών του Έθνους μας, οι οποίοι στον υπεράνθρωπο αγώνα τους, πάνω στα παγωμένα βουνά, έβλεπαν την Παναγία ζωντανά και έπαιρναν κουράγιο να συνεχίσουν.

Ας είναι, λοιπόν, ο σημερινός λόγος μία αφορμή για να ασχοληθούμε όλοι μας, λίγο  περισσότερο, με την ιστορία μας.

Ένα μνημόσυνο για όσους έπεσαν ηρωικά στον πόλεμο του ’40, και μία ελάχιστη τιμή ευγνωμοσύνης, στην μητέρα μας την Παναγία.

Εκτύπωση