Πέμπτη 21 Νοεμβρίου
Τα Εισόδια της Θεοτόκου
Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 130 επισκέπτες και κανένα μέλος
Η ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ
Ἑορτή τῆς κατά σάρκα Γεννήσεως τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, τά Χριστούγεννα, ἀποτελεῖ μία ἀπό τίς μεγαλύτερες ἡμέρες τῆς χριστιανοσύνης.
Ἀνήκει στίς Δεσποτικές ἑορτές, δηλ. ἀναφέρεται σέ γεγονός τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ. Μαζί μέ τό Πάσχα εἶναι οἱ κορυφαῖες ἑορτές τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας.
Τήν ἡμέρα αὐτή ἑορτάζουμε τήν ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ Λόγου, τήν κάθοδο τοῦ δευτέρου Προσώπου τῆς Ἁγίας Τριάδος στόν κόσμο. Ὁ Θεός γίνεται ἄνθρωπος γιά νά γίνει ὁ ἄνθρωπος θεός κατά χάριν.
Ὁ Θεός ἔρχεται ἀπό τόν Οὐρανό στήν γῆ, γιά νά ἀνέβει ὁ ἄνθρωπος ἀπό τήν γῆ στόν Οὐρανό.
Ὁ Χριστός ἦλθε ἀνάμεσά μας γιά νά σώσει τό ἀνθρώπινο γένος, νά στήσει καί πάλι τίς γκρεμισμένες γέφυρες ἐπικοινωνίας μέ τόν Θεό, νά ἀποκαταστήσει τόν ἄνθρωπο στήν ἀληθινή του δόξα, νά φανερώσει στούς ἀνθρώπους τό θέλημα τοῦ Θεοῦ.
Ὁ Χριστός ταπεινώθηκε βαθειά γιά νά μᾶς ἀνυψώσει, γεννήθηκε στό χρόνο γιά νά ὑπερβοῦμε ἐμεῖς τόν χρόνο, ἔλαβε τήν ἀνθρώπινη φύση γιά νά τήν θεώσει. Γι' αὐτό γιορτάζουμε, χαιρόμαστε καί πανηγυρίζουμε.
Τούς πρώτους αἰῶνες ἡ Γέννηση καί ἡ Βάπτιση τοῦ Χριστοῦ συνεορτάζονταν τήν ἴδια ἡμέρα, καί συγκεκριμένα στίς 6 Ἰανουαρίου, μέ τό κοινό ὄνομα Ἐπιφάνεια. Ἀπό τά μέσα τοῦ 4ου αἰώνα καθιερώθηκε ὡς ξεχωριστή ἡ γιορτή τῶν Χριστουγέννων στίς 25 Δεκεμβρίου, καί παρέμεινε στίς 6 Ἰανουαρίου μόνο ἡ γιορτή τῆς Βαπτίσεως τοῦ Κυρίου.
Η ΝΗΣΤΕΙΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ
Ἡ νηστεία δέν εἶναι ἀνθρώπινη ἐπινόηση, καθιερώθηκε ἀπό τόν ἴδιο τόν Θεό καί εἶναι ἔκφραση ἀγγελικῆς ζωῆς, ἡ ὁποία ἁρμόζει σέ κάθε Χριστιανό πού ἐπιθυμεῖ νά ὑπερβεῖ τά ἀνθρώπινα ὅρια καί νά βρεθεῖ στήν πνευματική σφαίρα. Εἶναι εἰδικός τρόπος ζωῆς γιά νά ἐλέγχει τόν ἑαυτό του.
Στήν Παλαιά Διαθήκη μᾶς εἶναι γνωστό ὅτι ὁ προφήτης Μωϋσῆς, προτοῦ πάρει τίς Δέκα ἐντολές στό Ὄρος Σινᾶ ἀπό τόν ἴδιο τόν Θεό, νήστεψε σαράντα ἡμέρες.
Στήν Καινή Διαθήκη τό παράδειγμα μᾶς τό δίνει ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας, πού νήστεψε πρῶτα σαράντα ἡμέρες καί κατόπιν ἄρχισε τό σωτηριῶδες ἔργο Του.
Ἀκόμη θά πρέπει νά ἔχουμε ὑπόψη μας ὅτι ἡ ἁμαρτία καί ἡ πτώση τῶν πρωτοπλάστων ἦταν παράβαση καί κατάλυση τῆς νηστείας. Νά τί εἶπε ὁ Θεός στούς πρωτοπλάστους: «Θά τρῶτε ἀπό ὅλα τά καλά τοῦ Παραδείσου. Δέν θά φᾶτε μόνο ἀπό ἕναν καρπό, τόν καρπό τῆς γνώσεως τοῦ καλοῦ καί τοῦ κακοῦ. Τήν ἡμέρα πού θά φᾶτε ἀπ’ αὐτόν θά πεθάνετε» (Γέν. β΄ 16-17).
Ἡ ἀπαγορευτική, λοιπόν, αὐτή ἐντολή ἦταν ἐντολή νηστείας. Καί ἦταν ἡ πρώτη ἐντολή πού ἔδινε ὁ Θεός στούς ἀνθρώπους. Γι’ αὐτό καί ὁ Μέγας Βασίλειος τήν ὀνομάζει «νόμου πρεσβυτέραν καί συνηλικιῶτιν τῆς ἀνθρωπότητος», δηλ. ἡ νηστεία εἶναι ἀρχαιότερη ἀπό τό νόμο πού ἔδωσε ὁ Θεός στούς Ἐβραίους καί ἔχει τήν ἴδια ἡλικία μέ τήν ἀνθρωπότητα.
ΠΟΤΕ ΑΡΧΙΖΕΙ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΛΗΓΕΙ
Ἀρχίζει τήν 15η Νοεμβρίου καί λήγει τήν 24η Δεκεμβρίου.
Τὰ Εἰσόδια τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου (21 Νοεμβρίου)
εὐσεβὴς Ἄννα σύζυγος τοῦ Ἰωακείμ, πέρασε τὴν ζωή της χωρὶς νὰ μπορέσει νὰ τεκνοποιήσει, καθὼς ἦταν στείρα. Μαζὶ μὲ τὸν Ἰωακεὶμ προσευχόταν θερμὰ στὸν Θεὸ νὰ τὴν ἀξιώσει νὰ φέρει στὸν κόσμο ἕνα παιδί, μὲ τὴν ὑπόσχεση ὅτι θὰ ἀφιέρωνε τὸ τέκνο της σὲ Αὐτόν.
Πράγματι, ὁ Πανάγαθος Θεὸς ὄχι μόνο τῆς χάρισε ἕνα παιδί, ἀλλὰ τὴν ἀξίωσε νὰ φέρει στὸν κόσμο τὴν γυναίκα ποὺ θὰ γεννοῦσε τὸν Μεσσία, τὸν Σωτήρα μας Ἰησοῦ Χριστό.
Ὅταν ἡ Παναγία ἔγινε τριῶν χρόνων, σύμφωνα μὲ τὴν παράδοση, ἡ Ἄννα καὶ ὁ Ἰωακείμ, κρατώντας τὴν ὑπόσχεσή τους, τὴν ὁδήγησαν στὸ Ναὸ καὶ τὴν παρέδωσαν στὸν ἀρχιερέα Ζαχαρία. Ὁ ἀρχιερέας παρέλαβε τὴν Παρθένο Μαρία καὶ τὴν ὁδήγησε στὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων, ὅπου δὲν ἔμπαινε κανεὶς ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ἴδιο, ἐπειδὴ γνώριζε ἔπειτα ἀπὸ ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ τὸ μελλοντικὸ ρόλο τῆς Ἁγίας κόρης στὴν ἐνανθρώπιση τοῦ Κυρίου.
Η ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ ΤΩΝ «ΕΙΣΟΔΙΩΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ»
ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ:
ό Κύριο πρόσωπο τῆς εἰκόνας, εἶναι ἡ τριετής Παναγία.Εἰκονίζεται τήν στιγμή πού τήν ὑποδέχεται στόν
Ναό ὁ Ἱερέας Ζαχαρίας, ὁ μετέπειτα πατήρ τοῦ Προδρόμου. Τήν συνοδεύουν οἱ γονεῖς της (Ἰωακείμ καί Ἄννα) καί οἱ παρθένες, πού βαστοῦν λαμπάδες.
Ἡ Παναγία δέν ἐμφανίζει τίποτε τό παιδικό, ἐκτός ἀπό τό μικρό μέγεθος τοῦ σώματός της. Αὐτό γίνεται σκοπίμως. Ὁ ὀρθόδοξος ἁγιογράφος θέλει νά μᾶς ἀπομακρύνει ἀπό τό γράμμα τῆς διηγήσεως («τριετής ἡ παῖς») γιά νά συλλάβουμε τό πνεῦμα της, τήν ἐκκλησιολογική της διάσταση. Ἡ Παναγία εἶναι ἡ Θεοτόκος, ἡ Μητέρα τοῦ Θεοῦ. Διά τοῦτο ὁ ὑμνῳδός μας καλεῖ «τήν νηπιάζουσαν φύσει καί ὑπέρ φύσιν» Μητέρα ἀναδειχθεῖσαν τοῦ Θεοῦ εὐφημήσωμεν ὕμνοις (Τροπάριο τοῦ Ὄρθρου).
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ
«Ὁ δέ, ἀκούσας ταῦτα, περίλυπος ἐγένετο·
ἦν γάρ πλούσιος σφόδρα»
έσα στήν ψυχή τοῦ κάθε χριστιανοῦ, εἶναι βαθύς ὁ πόθος τῆς θρησκευτικότητας καί
ἡ ἀγωνία γιά τήν λύτρωση. Ὁ πόθος νά γνωρίσουμε τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, τόν δρόμο πού θά μᾶς ὁδηγήσει στόν οὐρανό. Τό κακό εἶναι ὅτι προσπαθοῦμε, μάταια, νά κάνουμε ἕναν ἀσυμβίβαστο συνδυασμό. Δηλαδή, νά συμβιβάσουμε τήν κοσμική ζωή μέ τήν χριστιανική ζωή. Τήν ἀπόλαυση τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν μέ τήν ἀπόκτηση τῶν ἀγαθῶν τοῦ οὐρανοῦ. Καί αὐτά, καί ἐκεῖνα.
Κάπως τέτοια ἦταν καί ἡ ψυχική κατάσταση καί ἡ διάθεση τοῦ πλουσίου νεανίσκου τῆς σημερινῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς, πού ἀκούσαμε. Κολυμποῦσε ὁ πλούσιος νεανίσκος μεταξύ τῶν ἐπιγείων καί ἐπουρανίων θησαυρῶν. Μεταξύ τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν τῆς γῆς καί τῶν πνευματικῶν ἀγαθῶν τοῦ Παραδείσου.Μεταξύ Θεοῦ καί μαμωνᾶ.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ (Νικηφόρου Θεοτόκη)
ποιος αναλογιστεί τα λόγια του Κυρίου μας, “ει θέλεις τέλειος είναι, ύπαγε, πώλησον σου τα υπάρχοντα και δως πτωχοίς” (Ματθ.) ή “πάντα όσα έχεις πώλησον, και διάδος πτωχοίς, και έξεις θησαυρόν εν ουρανώ και δεύρο, ακολούθει μοι” (Λουκά) εκείνος πιστεύει και πείθεται ότι η φτώχια ανεβάζει τον άνθρωπο στην τελειότητα. Πείθεται ότι ο μεν πτωχός γίνεται τέλειος στην αρετή, ο δε πλούσιος μένει πάντοτε ατελής στα κατορθώματα της αρετής. Πράγματι βλέπουμε ότι ο πλούσιος εύκολα πέφτει σε εκείνα τα αμαρτήματα στα οποία πολύ δύσκολα πέφτει ο φτωχός: Η ποικιλία των φαγητών, το πλήθος των ποτών. Η σωματική ανάπαυση ανάβουν φλογερές σαρκικές επιθυμίες. Αντίθετα η ξηροφαγία, η έλλειψη ποτών και οι σωματικοί κόποι μαραίνουν την φλόγα των σαρκικών επιθυμιών. Έτσι ο φτωχός δύσκολα γίνεται ασελγής.
