Κυριακή 31 Μαΐου
Κυριακή των Αγίων 318 Θ. Πατέρων (Α' Οικ. Σύνοδος),
Ερμείου μάρτυρος και Ευσεβίου
Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 66 επισκέπτες και κανένα μέλος
Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ
Η ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΗΤΙΚΟΥ ΠΑΠΑ
ΠΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ 466 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΛΩΣΗ!
τελευταία λειτουργία στην Αγιά Σοφιά έγινε την Τρίτη 29 Μαΐου 1453, ύστερα η Πόλη αλώθηκε. Κι όμως, ένα τολμηρός κρητικός παπάς, το 1919, 466 ολόκληρα χρόνια μετά την Άλωση, κατάφερε να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα και να λειτουργήσει στην Αγία Σοφιά.
Πρωταγωνιστής αυτού του συγκλονιστικού γεγονότος της εθνικής μας ζωής, της λειτουργίας στην Αγιά Σοφιά, ήταν ένα αληθινό παλικάρι, ένα βλαστάρι της λεβεντογέννας Κρήτης, ο παπά – Λευτέρης Νουφράκης από τις Άλωνες Ρεθύμνου
Ο παπα-Λευτέρης Νουφράκης υπηρετούσε ως στρατιωτικός ιερέας στη Β’ Ελληνική Μεραρχία, μια από τις δυο Μεραρχίες πού συμμετείχαν στις αρχές του 1919 στο «συμμαχικό» εκστρατευτικό σώμα στην Ουκρανία.
Η Μεραρχία αύτη στο δρόμο προς την Ουκρανία στάθμευσε για λίγο στην Κωνσταντινούπολη, την Πόλη των ονείρων του Ελληνικού λαού, η οποία την εποχή εκείνη βρισκόταν υπό «συμμαχική επικυριαρχία», ύστερα από το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Μια ομάδα Ελλήνων αξιωματικών με επικεφαλής 4ο γενναίο κρητικό και μαζί του τον ταξίαρχο Φραντζή, τον Ταγματάρχη Λιαρομάτη, το Λοχαγό Σταματίου και τον Υπολοχαγό Νικολάου αγνάντευαν από το πλοίο την πόλη και την Άγια-Σοφιά, κρύβοντας βαθιά μέσα στην καρδιά τους το μεγάλο μυστικό τους, τη μεγάλη απόφαση πού είχαν πάρει το περασμένο βράδυ, ύστερα από πρόταση και έντονη επιμονή του τολμηρού Κρητικού παπα-Λευτέρη Νουφράκη. Να βγουν δηλαδή στην πόλη και να λειτουργήσουν στην Άγια-Σοφιά.
Όλοι τους ήταν διστακτικοί, όταν άκουσαν τον παπα-Λευτέρη να τους προτείνει το μεγάλο εγχείρημα. Ήξεραν ότι τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα.
ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ
«Ἀνελήφθης ἐν δόξῃ Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν...»
σημερινή ἑορτή τῆς Ἀναλήψεως, Ἀγαπητοί μου, σαράντα ἡμέρες μετά τήν Ἀνάσταση,
σηματοδοτεῖ τό τέλος τῆς ἐπίγειας παρουσίας τοῦ Κυρίου μας καί τήν ἄνοδό Του στούς οὐρανούς, πλησίον τοῦ Θεοῦ καί Πατέρα. Ὁ Χριστός ὅμως δέν ἐπιστρέφει ἐκεῖ, ἀπό ὅπου ξεκίνησε πρίν τήν Σάρκωσή Του, μόνο ὡς Θεός. Ἐπί πλέον, ἀνεβάζει στούς οὐρανούς τήν ἀνθρώπινη φύση καί ξαναδίνει στόν ἄνθρωπο, αὐτό πού του ἔλειπε: δηλαδή,
-Τήν δυνατότητα νά βρίσκεται σέ συνεχή κοινωνία μέ τόν Θεό.
-Τήν δυνατότητα νά νικάει τήν ἁμαρτία καί τόν φόβο τοῦ θανάτου.
-Τήν δυνατότητα τῆς σωτηρίας, τῆς θεώσεως καί τῆς λυτρώσεως.
-Καί αὐτή ἡ σωτηρία δέν ὑπάρχει πλέον ὡς ἀναμονή ἤ ὡς ἐπιθυμία, ἀλλά ὡς βεβαιότητα.
ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ
ἑορτή τῆς Ἀναλήψεως, Ἀγαπητοί μου, σαράντα ἡμέρες μετά τήν Ἀνάσταση, σηματοδοτεῖ τό τέλος τῆς ἐπίγειας παρουσίας τοῦ Κυρίου μας καί τήν ἄνοδό του στούς οὐρανούς, πλησίον τοῦ Θεοῦ καί Πατέρα. Ὁ Χριστός ὅμως δέν ἐπιστρέφει ἀπό ἐκεῖ πού ξεκίνησε πρίν τήν Σάρκωσή του, μόνο ὡς Θεός. Ἐπί πλέον, ἀνεβάζει στούς οὐρανούς τήν ἀνθρώπινη φύση καί ξαναδίνει στόν ἄνθρωπο, αὐτό πού τοῦ ἔλειπε: δηλαδή, τήν δυνατότητα νά βρίσκεται σέ συνεχή κοινωνία μέ τόν Θεό, τήν δυνατότητα νά νικάει τήν ἁμαρτία καί τόν φόβο τοῦ θανάτου, τήν δυνατότητα τῆς σωτηρίας, τῆς θεώσεως καί τῆς λυτρώσεως. Καί αὐτή ἡ σωτηρία δέν ὑπάρχει πλέον ὡς ἀναμονή ἤ ὡς ἐπιθυμία, ἀλλά ὡς βεβαιότητα.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ 318 ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Α΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
"Τὰ ῥήματα ἅ δέδωκάς μοι δέδωκα αὐτοῖς καὶ αὐτοὶ ἔλαβον..."
ήν σημερινή Κυριακή, πού εἶναι ἀμέσως μετά τήν ἑορτή τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Κυρίου, Ἀγαπητοί μου, ἡ Ἐκκλησία μας τήν ἀφιερώνει στήν μνήμη τῶν ἁγίων καί θεοφόρων Πατέρων πού ἔλαβαν μέρος στήν Α´ Οἰκουμενική Σύνοδο στήν Νίκαια τῆς Βιθυνίας. Σχετικό εἶναι καί τό Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα, πού ἀκούσαμε στήν θεία Λειτουργία καί πού ἀποτελεῖ ἕνα τμῆμα τῆς λεγόμενης Ἀρχιερατικῆς προσευχῆς τοῦ Κυρίου μας. Δηλαδή, τῆς προσευχῆς πού ὁ Χριστός ἀπηύθυνε πρός τόν Θεό Πατέρα του, λίγο πρίν ἀπό τό Πάθος Του, γιά τόν ἑαυτό του, γιά τούς μαθητές του καί γιά ὅλους ὅσοι ἐπρόκειτο νά πιστέψουν σ᾽ αὐτόν.
Όχι βρε ανόητοι, δεν κολλά ο κορονοϊός με τη θεία Μετάληψη!
Μια συγκλονιστική μαρτυρία για το «θαύμα« που έζησε η Ρουμανία στην περίπτωση του Γέροντος Αρχιεπισκόπου Σουτσεάβας Ποιμένος
έτος ἐπισυνέβη ἕνα συγκλονιστικό γεγονός (ἕνα “περιστατικό διπλῆς ὄψης”, ἀνεξήγητο γιά τά δεδομένα τῆς τωρινῆς ἀτμόσφαιρας πού διερχόμεθα οἱ πάντες). Ἀνακοινώθηκε εὐρέως σέ ὅλη τή Ρουμανία.
Ἀφορᾶ τήν περίπτωση τοῦ ἐνενηντάχρονου Ἀρχιεπισκόπου Σουτσεάβας Ποιμένος. Ὁ ὑπέργηρος Ἀρχιεπίσκοπος Σουτσεάβας Ποιμήν ο οποίος ανήκει στις ευπαθείς ομάδες (λόγω ηλικίας και όχι μόνον) βρέθηκε θετικός στόν κορωναϊό covid-19.
Τό Ἐπισκοπεῖο ὅπου διαμένει βρίσκεται ἐντός τῆς Μονῆς τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Τραπεζουντίου.
Ἡ ἀνακοίνωση τῆς Μονῆς ἀναφέρει, ὅτι φέτος τό Πάσχα καί τή Λαμπροδευτέρα ὁ Ποιμενάρχης ἔλαβε μέρος στίς Ἀκολουθίες καί στή θεία Λειτουργία καί κοινώνησε ἀπό τό ἴδιο ἅγιο Ποτήριο μέ τούς πατέρες τῆς Μονῆς.
Κηρυγματικὴ Ἐπικοινωνία τοῦ Μητροπολίτου Σμύρνης
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΟΙΜΝΙΟ ΤΟΥ
Κηρυγματικὴ Ἐπικοινωνία τοῦ Μητροπολίτου Σμύρνης
πρὸς τὰ οἰκουροῦντα λόγῳ κορωνοϊοῦ
μέλη τῆς Ὀρθοδόξου Κοινότητος Σμύρνης
(Κυριακὴ τοῦ Παραλύτου, 10 Μαΐου 2020)
Πρὸς τοὺς Ὀρθοδόξους Χριστιανοὺς τῆς Σμύρνης,
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Διερχόμεθα μίαν ἰδιαιτέρως δύσκολον περίοδον, λόγῳ τῆς παγκοσμίου ὑγιειονομικῆς κρίσεως ἀπὸ τὴν πανδημίαν τοῦ κορωνοϊοῦ. Αἱ Ἀρχαὶ τῆς Χώρας μας, ὅπως καὶ πολλῶν χωρῶν τοῦ κόσμου, ἔχουν λάβει τὰ ἀπαραίτητα μέτρα διὰ τὴν διασφάλισιν τῆς δημοσίου ὑγιείας πρὸς ἀποφυγὴν τῆς διασπορᾶς τοῦ ἰοῦ, ἡ ὁποία εὐνοεῖται διὰ τῶν συναθροίσεων ἀνθρώπων. Τὰ περιοριστικὰ αὐτὰ μέτρα ἐπηρέασαν καὶ τὴν δημοσίαν λατρείαν ὅλων τῶν ἀνθρώπων, παντὸς θρησκεύματος, ἀκόμη καὶ εἰς τὰς πλέον εὐλογημένας περιόδους διὰ τὸν καθένα μας. Πρῶτα ἡμᾶς τοὺς Χριστιανούς, παντὸς δόγματος, κατὰ τὴν περίοδον τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς καὶ τοῦ Ἁγίου Πάσχα˙ τοὺς Ἑβραίους κατὰ τὸ ἰδικόν των Πάσχα˙ καὶ τώρα τοὺς Μουσουλμάνους, κατὰ τὴν περίοδον τοῦ Ραμαζανίου. Καὶ μᾶς ἐπηρέασαν, διότι ἡ συνάθροισις εἰς τοὺς χώρους λατρείας (Ἱεροὺς Ναούς, Συναγωγάς, Τεμένη) ἀντενδείκνυται, ὡς εὐνοοῦσα τὴν ταχεῖαν διάδοσιν τῆς νόσου, κατὰ τοὺς ἐπιστήμονας.
ΕΥΧΗ ΔΙΑ ΤΟΝ ΚΟΡΩΝΑΪΟΝ
ΕΥΧΗ ΔΙΑ ΤΟΝ ΚΟΡΩΝΑΪΟΝ
αντοκράτορ Κύριε, μακρόθυμε καὶ πολυέλεε, φιλάνθρωπε καὶ πολυεύσπλαχνε, ὁ τὴν ἡμετέραν φύσιν εἰς τὸ εἶναι παραγαγὼν καὶ πεσοῦσαν αὐτὴν πάλιν ἐξαναστήσας καὶ τὸν μονογενῆ σου Υἱὸν ἐξαποστείλας Σωτῆρα καὶ Λυτρωτὴν καὶ εὐεργέτην, ἰατρεύοντα τὰ πάθη τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων ἡμῶν˙ ὁ μὴ καταφρονήσας τοὺς ἀνιάτως νοσήσαντας δέκα λεπρούς, ἀλλὰ τῇ σωστικῇ χάριτί σου καθαρίσας αὐτούς· ὁ διελθὼν ὡς Θεάνθρωπος τὰς ἡμέρας τῆς ἐπὶ γῆς παρουσίας σου, εὐεργετῶν καὶ ἰώμενος πάντας τοὺς ἐν ἀσθενείᾳ ὄντας καὶ κακῶς ἔχοντας· ὁ εὐεργετήσας καὶ ἀποκαταστήσας ὑγιαίνοντας, παραλυτικούς, τυφλούς, βαρέως ἡμαρτηκότας, δαιμονιῶντας καὶ ἐμπαθεῖς κατ᾽ ἄμφω, ἤγουν ἐν τῇ σαρκὶ καὶ τῷ νοΐ.
Αὐτὸς, Δέσποτα μακρόθυμε, ἐπίβλεψον ἐφ᾽ ἡμᾶς καὶ ἐπάκουσον τῆς δεήσεως ἡμῶν. Πρόσδεξαι εὐμενῶς τὴν δέησιν ἡμῶν καὶ φυγάδευσον τῇ δυνάμει σου, τὸν φονευτὴν ἰὸν τὸν σχῆμα κορώνας φέροντα, καὶ προκαλοῦντα φοβίας ἢ καὶ θάνατον εἰς ἀσθενεῖς καὶ ἀναξιοπαθοῦντας, καί διάσωσον τὸν λαὸν σου καὶ πᾶσαν τὴν οἰκουμένην, ἀπό τῆς ἐπελθούσης λοιμοφόρου ἀπειλῆς.
Καὶ εἰ μὲν διὰ τὰς πολλὰς ἁμαρτίας ἡμῶν, ἐπέτρεψας τὸν πειρασμὸν τοῦτον, ἱκετεύομέν σοι ὡς ἐλεῆμον, ἵνα ἄρῃς αὐτὸν ἀφ’ ἡμῶν καὶ ἀπὸ πάσης τῆς οἰκουμένης, προσδεχόμενος πάντας ἡμᾶς ἐν μετανοίᾳ.
Εἰ δὲ διὰ δοκιμασίαν τῆς πίστεως ᾠκονόμησας τὴν ἐπικράτησιν αὐτοῦ, παῦσον τὸν τάραχον τῶν ἀσθενῶν ἀπὸ τῆς ἐπιδημίας αὐτοῦ.
