Κύριός μας, πληροφορηθείς τόν ἀποκεφαλισμό τοῦ τιμίου Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου, ὅπως μᾶς διηγεῖται τό σημερινό Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα ἀναχώρησε γιά τήν ἔρημο. Μόνο πού καί ἐκεῖ Τόν ἀκολούθησε ὁ λαός, προκειμένου νά γίνει μέτοχος τῆς διδασκαλίας Του, ἀλλά καί τῶν θαυματουργικῶν Του ἐπεμβάσεων. Πράγματι, ὁ Χριστός σπλαχνίστηκε τούς ἀνθρώπους καί θεράπευσε ὅλους τούς ἀρρώστους.
Οἱ Μαθητές, βλέποντας ὅτι βράδιασε, Τόν προέτρεψαν νά ἀπολύσει τούς ὄχλους γιά νά μεταβοῦν στήν πλησιέστερη πόλη καί νά ἐξασφαλίσουν τροφή. Ἐκεῖνος ὅμως ζήτησε ἀπό τούς Μαθητές Του, οἱ ἴδιοι νά θρέψουν τόν λαό. Ἡ ἀπάντηση τῶν Μαθητῶν ἦταν εὔλογη. Μέ πέντε ψωμιά καί δύο ψάρια δέν ἦταν δυνατόν νά τραφοῦν πέντε χιλιάδες ἄνδρες, χωρίς τίς γυναῖκες καί τά παιδιά. Ὅμως, αὐτό πού εἶναι ἀδύνατο γιά τούς ἀνθρώπους εἶναι δυνατό γιά τόν Θεό. Ὁ Ἰησοῦς, στρέφει τά μάτια Του στόν οὐρανό, προσευχόμενος, εὐλογεῖ τίς ὑπάρχουσες τροφές καί θρέφει ὁλόκληρο τό πλῆθος τῶν ἀνθρώπων, ἀφήνοντας καί πολλά περισσεύματα.
Σ’ αὐτό τό γεγονός, λοιπόν, πού τό ἀκοῦμε συχνά πυκνά στήν Ἀκολουθία τῆς Ἀρτοκλασίας, θά ἤθελα νά κάνουμε τίς ἀνάλογες ἐμβαθύνσεις, προκειμένου νά ἀποκτήσουμε πνευματική ὠφέλεια.
Καί,πρῶτον. Μᾶς κάνει ἐντύπωση ἡ στάση τοῦ Χριστοῦ. Ἐνῶ οἱ μαθητές Του Τόν προτρέπουν νά «ἀπολύσῃ τούς ὄχλους», νά σταματήσει τήν διδασκαλία γιά νά μπορέσουν οἱ ἄνθρωποι νά μεταβοῦν στά κοντινά χωριά καί νά ἀγοράσουν τά ἀπαραίτητα γιά τήν διατροφή τους, ὁ Χριστός τούς ἀπαντᾶ: «οὐ χρείαν ἔχουσιν ἀπελθεῖν· δότε αὐτοῖς ὑμεῖς φαγεῖν».
-«Δέν χρειάζεται νά φύγουν· δῶστε τους ἐσεῖς νά φᾶνε».
Ὁ Χριστός ἀνατρέπει τή σκέψη τους. Τούς θέλει ἐνεργούς στήν λύση τοῦ προβλήματος. Θά ἔπρεπε, μέ ἄλλα λόγια, οἱ μαθητές νά κάνουν τό πρῶτο βῆμα καί νά δώσουν ὅ,τι εἶχαν ἐκείνη τήν στιγμή.Οἱ μαθητές ἔπρεπε νά δώσουν ἀπό τό ὑστέρημά τους, ὥστε ἐν συνεχείᾳ νά ἔχουν τό θαυμαστό ἀποτέλεσμα τοῦ χορτασμοῦ.
Αὐτό ἀκριβῶς εἶναι καί ζήτημα τῆς ἐποχῆς μας. Ὅλοι μας διαπιστώνουμε προβλήματα σέ κάθε πτυχή τῆς ζωῆς μας. Ἀντί, λοιπόν, νά τά μετατοπίζουμε στούς ἄλλους ἀνθρώπους, θά πρέπει νά ἀσχοληθοῦμε οἱ ἴδιοι, ὥστε:
-Νά ἀναλάβουμε τίς εὐθύνες μας.
-Νά ἀφιερώσουμε λίγο χρόνο καί γιά τούς ἄλλους.
-Νά προσφέρουμε οἱ ἴδιοι ἀπό τό ὑστέρημά μας.
-Νά σταθοῦμε στόν πόνο τῶν ἀνθρώπων.
-Νά βρεθοῦμε ἀντιμέτωποι μέ τό ψέμα, ἐνάντια στήν ἀδικία καί τήν ἀσπλαχνία.
-Νά πορευθοῦμε σέ μία ἐπανάσταση ἀγάπης, εἰρηνική, χριστιανική, μακρυά ἀπό τήν ἰδιοτέλεια, τήν προβολή καί τήν ὑποκρισία.
Δεύτερον. Στό θαῦμα αὐτό ἐπισημαίνουμε καί ἄλλα δύο χαρακτηριστικά στοιχεῖα: τόν Χριστό καί τήν προσφορά.
Ὁ Χριστός εἶναι ἡ εὐλογία παντός ἀγαθοῦ· εἶναι «ὁ τρέφων, ὁ πληθύνων, ὁ συντηρῶν καί διακυβερνῶν τά σύμπαντα».
Αὐτό πού χρειαζόμαστε στήν ζωή μας εἶναι: μόνον ἡ εὐλογία τοῦ Χριστοῦ. Τό θεμέλιο τῆς ζωῆς μας εἶναι: μόνον ὁ Χριστός. Ἐάν ἔχουμε τόν Χριστό, ἔχουμε τά πάντα. Ἐάν ἡ εὐλογία Του καί ἡ χάρη Του διαποτίζουν τήν ζωή μας, τότε εἴμαστε οἱ πιό πλούσιοι ἄνθρωποι. Θά εἴμαστε «οἱ μηδέν ἔχοντες καί τά πάντα κατέχοντες», σύμφωνα μέ τά ὅσα ἀναφέρει ὁ ἀπόστολος Παῦλος.
Ὁ Χριστός ὅμως ζητᾶ καί τή δική μας προσφορά καί τή συνδρομή μας. Δέν γίνονται θαύματα μέ μαγικό τρόπο, ἀλλά μέ τήν ὁλοπρόθυμη προσφορά τοῦ κάθε ἀνθρώπου. Γι’ αὐτό καί ἡ ἐλάχιστη προσφορά τῶν μαθητῶν, δηλαδή,οἱ πέντε ἄρτοι καί τά δύο ψάρια, εὐλογεῖται ἀπό τόν Χριστό καί μέ τόν τρόπο αὐτό ἔχουμε τό θαῦμα τοῦ χορτασμοῦ τῶν πέντε χιλιάδων ἀνθρώπων.
Δέν μποροῦμε νά ποῦμε ὅτι δέν γνωρίζουμε τί συμβαίνει γύρω μας. Ἄν δέν διαθέ-τουμε χρήματα, ἄς προσφέρουμε ἀγάπη, συμπόνοια, συμπαράσταση, χρόνο. Αὐτή ἡ προσπάθεια θά εὐλογηθεῖ ἀπότόν Θεό καί θά ἔχουμε ἔτσι θαυμαστά ἀποτελέσματα. Ὀφείλουμε νά γνωρίζουμε ὅτι ὁ ἄλλοςεἶναι ὁ ἀδελφός μας, ὅτι στό πρόσωπο τοῦ ἄλλου ὑπάρχει τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Ἡ σχέση μου καί ἡ βοήθειά μου, μέ τόν ὁποιονδήποτε τρόπο, πρός τόν ἀδελφό κάνει θαύματα μεγαλύτερα ἀπό ἐκεῖνο τοῦ χορτασμοῦ τῶν πεντακισχιλίων.
Ὅπως ἀναφέρεται στό Γεροντικό, Ἄγγελος Κυρίου εἶπε σ’ ἕναν ἀσκητή: «Μετρῶ τά βήματα πού κάνεις γιά νά ἀνακουφίσεις τόν ἀδελφό σου». Ὁ Θεός μετράει καί τίς δικές μας προθέσεις καί πράξεις καί βλέπει τούς δικούς μας διαλογισμούς καί ἀνάλογα μᾶς στέλνει τήν χάρη Του, πού τόσο τήν ἔχουμε ἀνάγκη.
Τρίτον. Σ’ αὐτό τό θαῦμα παρατηροῦμε καί κάτι πολύ σπουδαῖο πού κινεῖται στήν σφαίρα τοῦ πνεύματος καί ὄχι τῆς ὕλης. Βλέπουμε τό Μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας. Ὁ Χριστός, «ὁ ἄρτος ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς» μᾶς χαρίζει καθημερινά ὅ,τι πολυτιμότερο ὑπάρχει στόν κόσμο, τό Σῶμα Του καί τό Αἷμα Του. Μᾶς προσφέρει τόν ἑαυτό Του, προκειμένου νά ζήσουμε καί νά μήν πεθάνουμε ἀπό τήν φθοροποιό ἁμαρτία. Εἶναι «ὁ προσφέρων καί προσφερόμενος, ὁ προσδεχόμενος καί διαδιδόμενος»γιά νά γίνει ἡ ζωή μας ἄφθαρτη καί αἰώνια μέσα στήν ἄπειρη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.
Τό θαῦμα τοῦ χορτασμοῦ τῶν πεντακισχιλίων συνεχίζεται ἀδιάκοπα μέσα στήν Ἐκκλησία μας.Ὁ Χριστός εὐλογεῖ, ἁγιάζει καί πληθύνει κάθε προσφορά μας. Μᾶς τρέφει καί μᾶς ζωογονεῖ, σάν μία καλλίτεκνη μητέρα, προσφέροντας τό Σῶμα Του καί τό Αἷμα Του.
Οἱ κρίσεις πού δημιουργοῦνται στίς κοινωνίες ὀφείλονται σ’ἐμᾶς τούς ἀνθρώπους, γιατί δέν θέλουμε τόν Χριστό στή ζωή μας «εὐλογοῦντα καί ἁγιάζοντα». Ὁ Θεός ὅμως προστατεύει τόν ἄνθρωπο καί θέλει μέσα ἀπό τήν ὅποια δυσκολία νά τόν ὁδηγήσει στήν σωτηρία του.Ἄν τό ἐπιθυμοῦμε: «ἰδού καιρός εὐπρόσδεκτος, ἰδού ἡμέρα σωτηρίας».
